Μπορεί η υπουργός Υδάτων και Περιβαλλοντικών Θεμάτων της Νότιας Αφρικής, Εντνα Μολέβα, να πανηγυρίζει για τα αποτελέσματα της τελευταίας διάσκεψης για το κλίμα, που έγινε στην πόλη Ντέρμπαν της χώρας και έληξε την περασμένη Κυριακή με μιάμιση μέρα καθυστέρηση, η αλήθεια όμως είναι ότι επιτεύχθηκε ένας ακόμα συμβιβασμός που «έσωσε» τα προσχήματα των κυβερνήσεων των κρατών που συμμετείχαν, όχι όμως και το περιβάλλον.
Μετά το μεγάλο φιάσκο της διάσκεψης της Κοπεγχάγης, το Δεκέμβρη του 2009, της περιβόητης Hopenhagen (από το «hope» που σημαίνει «ελπίδα»), που κατέληξε σε «καταστροφή», σύμφωνα με τα λεγόμενα των ιθυνόντων της Σουηδίας, αφού δεν κατέληξε πουθενά, παρά μόνο στη συμφωνία ότι οι 200 αντιπροσωπείες που μαζεύτηκαν απ’ όλο τον κόσμο… διαφωνούν, ο πήχης κατέβηκε χαμηλά για να μην την ξαναπατήσουν. Ετσι, η επόμενη διάσκεψη, που έγινε στο Κανκούν του Μεξικού ένα χρόνο μετά (το Δεκέμβρη του 2010), ήταν «χαμηλών προσδοκιών», γι’ αυτό και θεωρήθηκε «επιτυχημένη». Τόσο επιτυχημένη ήταν που το μόνο στο οποίο συμφώνησαν ήταν η δημιουργία ενός «πράσινου ταμείου» για τη στήριξη έργων στις αναπτυσσόμενες χώρες, στο οποίο οι ανεπτυγμένες χώρες «δεσμεύτηκαν» να δώσουν το… ιλιγγιώδες ποσό των 30 δισ. δολαρίων! Δηλαδή, ένα εξευτελιστικό ποσό (αν το δει κανείς σε παγκόσμια κλίμακα), που ισοδυναμεί με το 1.5% των πακέτων ενίσχυσης που δόθηκαν τα τελευταία τρία χρόνια από την αμερικάνικη κυβέρνηση στους μεγαλοκαπιταλιστές (2 δισ. δολάρια, όπως παραδέχτηκε ο ίδιος ο Ομπάμα σε ομιλία του στο Αμερικάνικο Εμπορικό Επιμελητήριο, τον περασμένο Φλεβάρη).
Στο Ντέρμπαν δόθηκε μια εξαετής παράταση στις αναπτυγμένες χώρες να πιάσουν τους στόχους του πρωτοκόλλου του Κιότο, που υιοθετήθηκε στις 11 Νοέμβρη του 1997 και εξέπνεε το 2012. Να μειώσουν, δηλαδή, τις εκπομπές αερίων που ευθύνονται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου (κυρίως διοξείδιο του άνθρακα) κατά 5% σε σχέση με τα επίπεδα του 1990, πλέον μέχρι το 2018, αντί του 2012 που ζη- τούσε το πρωτόκολλο του Κιότο, το οποίο όμως δεν έχουν επικυρώσει ακόμα οι τρεις μεγαλύτερες χώρες-ρυπαντές (Κίνα, ΗΠΑ και Ινδία), που εκπέμπουν το 47% του συνόλου των εκπομπών CO2!
Ενα άλλο «επίτευγμα» της διάσκεψης ήταν ότι συμφωνήθηκε να ξεκινήσουν συνομιλίες για την υιοθέτηση δεσμευτικής συμφωνίας το 2015, η οποία θα τεθεί σε ισχύ το 2020! Μέχρι τότε, οι 2 βαθμοί Κελσίου της αύξησης της παγκόσμιας θερμοκρασίας (από τα προ-βιομηχανικά επίπεδα), που θεωρούνται όριο κινδύνου για μια ανεπίστρεπτη περιβαλλοντική καταστροφή, μπορεί να έχουν γίνει πραγματικότητα, αλλά ποιος ενδιαφέρεται; Κουβέντα να γίνεται… και το περιβάλλον μπορεί να περιμένει.
Στο μεταξύ, οι εκπομπές CO2 αυξάνονται παγκόσμια, όπως δείχνει ο Πίνακας 1 που συντάξαμε βάσει των στοιχείων της οργάνωσης Global Carbon Project (βλ. https://www.globalcarbonproject.org/carbonbudget/10/files/CDIAC_Preliminary%20CO2%20emissions_2008-2010.MASTER_vs.8Setp2011.xls ) και παλαιότερων στοιχείων που είχαμε δημοσι-εύσει σ’ αυτές εδώ τις στήλες (βλ.«Κόντρα», αρ.φύλλου 581, 19/12/09, https://www.eksegersi.gr/article.php?article_id=638&cat_id=27).
Το αξιοσημείωτο είναι ότι οι εκπομπές αυξάνονται παρά την οικονομική κρίση που οδήγησε σε συρρίκνωση της βιομηχανικής δραστηριότητας. Αυτή η συρρίκνωση, όμως, αφορά περισσότερο τις αναπτυγμένες χώρες κι όχι την Κίνα και την Ινδία που ρυπαίνουν… αλματωδώς (με αύξηση εκπομπών πάνω από 17% τα τελευταία δύο χρόνια για την κάθε μία). Η μείωση (της τάξης του 1.5%) των εκπομπών CO2 παγκόσμια, που σημειώθηκε από το 2008 στο 2009, υπερκεράστηκε από την αύξηση κατά 6% περίπου από το 2009 μέχρι το 2010, οπότε η συνολική αύξηση των εκπομπών στη διετία έφτασε το 4.5%! Και τί μ’ αυτό; Αφού αποφεύχθηκε μια επανάληψη του φιάσκο της Κοπεγχάγης, όλα βαίνουν πρίμα για τους παγκόσμιους διαχειριστές της εξουσίας του κεφαλαίου!
ΥΓ1: Ενα ακόμη από τα επιτεύγματα της διάσκεψης ήταν η αποχώρηση του Καναδά (της 7ης χώρας-ρυπαντή στον κόσμο) από το πρωτόκολλο του Κιότο, που ανακοινώθηκε διά στόματος του υπουργού Περιβάλλοντος Πίτερ Κεντ, μόλις επέστρεψε από το Ντέρμπαν. Ο Κεντ δήλωσε ότι για τον Καναδά το Κιότο αποτελεί παρελθόν και οι στόχοι του είναι ανεφάρμοστοι, αφού οι μεγαλύτερες χώρες-ρυπαντές ουδέποτε το επικύρωσαν.
ΥΓ2: Στην τελευταία θέση των ζητημάτων που ενδιαφέρουν τους καπιταλιστές είναι η υπερθέρμανση του πλανήτη, σύμφωνα με έρευνα που δημοσίευσε η βρετανική εφημερίδα Independent (13/12/11). Γιατί να σκοτιστούν; Τα λεφτουδάκια τους να αυγατίσουν, που κινδυνεύουν από τίποτα εξεγέρσεις ή την όξυνση της οικονομικής κρίσης, και όλα τα υπόλοιπα θα… λυθούν εν καιρώ! Καπιταλισμός και προστασία του περιβάλλοντος είναι έννοιες ασύμβατες…
