Τελικά, οι ψηφοφόροι δεν… κατανόησαν επαρκώς τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις του βασιλιά του Μαρόκου Μοχάμετ Στ’. Οι εκλογές που έγιναν την προηγούμενη Παρασκευή μόλις που κατόρθωσαν να συγκεντρώσουν τη συμμετοχή του 45.4% των ψηφοφόρων. Ποσοστό μεγαλύτερο από αυτό των βουλευτικών εκλογών του 2007 (τότε η συμμετοχή ήταν 37%), αλλά πολύ μικρότερο από το 51.6% που είχε σημειωθεί το 2002. Και πώς να πειστούν οι ψηφοφόροι ότι οι αλλαγές που πέρασε ο βασιλιάς (ο οποίος εξακολουθεί να παραμένει επικεφαλής του κράτους, της δικαστικής εξουσίας και του στρατού, καθώς και ανώτατος θρησκευτικός ηγέτης, ενώ εξακολουθεί να διορίζει αυτός τον πρωθυπουργό, με τη μόνη διαφορά ότι θα πρέπει να προέρχεται από το κόμμα που θα κερδίσει στις εκλογές) θα αλλάξουν τη ζωή τους, όταν η φτώχεια και η ανεργία θερίζουν στη χώρα;
Με το ένα τέταρτο περίπου του πληθυσμού των 32 εκατομμυρίων κατοίκων να ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, την επίσημη ανεργία να κυμαίνεται στο 9%-10% (δε μιλάμε για την υποαπασχόληση που φουντώνει σε πολύ μεγαλύτερα ποσοστά που δεν μετριούνται όμως από τις επίσημες στατιστικές), την ανεργία των νέων να ξεπερνά το 31% και την ακρίβεια να θερίζει (σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, το Μαρόκο ήταν μία από τις χώρες που οι τιμές των τροφίμων εκτινάχτηκαν πάνω από 10% το 2010), οι κάτοικοι του Μαρόκου δεν ήταν δυνατό να πειστούν ότι θ’ αλλάξει κάτι στη ζωή τους από το διορισμό του νέου πρωθυπουργού από το βασιλιά.
Αν αυτό ισχύει για τους Μαροκινούς, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα για τους Σαχράουϊ της Δυτικής Σαχάρας, που εξακολουθούν να βρίσκονται υπό μαροκινή κατοχή που τους αναγκάζει να ζουν στη σκλαβιά και τη στέρηση. Μια κατοχή που δεν τηρεί ούτε τα προσχήματα, αφού εδώ και 20 χρόνια υποτίθεται ότι θα γινόταν δημοψήφισμα αλλά ποτέ δεν έγινε…
Εστω και με αυτή τη χαμηλή συμμετοχή, το Μαρόκο απέκτησε νέο πρωθυπουργό από το ισλαμικό κόμμα «Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης» (που κέρδισε τις 107 από τις 395 έδρες), τον 57χρονο Αμπντελιλάχ Μπενκιράν, που υποσχέθηκε αυξήσεις στους μισθούς και μπόλικη «ελπίδα»… Πόσοι όμως θα τον πιστέψουν, πέρα από τους δυτικούς κονδυλοφόρους και τους ευρωπαίους γιάπηδες; Πάντως, το κίνημα της 20ής Φλεβάρη που μάχεται για δημοκρατικά δικαιώματα είχε καλέσει σε αποχή από τις εκλογές-παρωδία.
