Για μια ακόμη φορά, τα ΜΑΤ τσάκισαν τον κόσμο στο Σύνταγμα, στη διάρκεια των απεργιακών συγκεντρώσεων της 5ης Οκτώβρη. Χωρίς προσχήματα, είπαν όλοι. Το ίδιο είχε γίνει πριν από δυο μέρες με τους μαθητές, το ίδιο είχε γίνει και στις τελευταίες συγκεντρώσεις των «αγανακτισμένων», που έφαγαν πολύ ξύλο, χωρίς να υπάρξει καμιά αφορμή.
«Η αστυνομία έχει μία εντολή. Αυτοσυγκράτηση και σεβασμός των πολιτών, όλων των πολιτών. Και των δημοσιογράφων και των φωτορεπόρτερ και όλων των πολιτών. Για τον κάθε πολίτη, η αστυνομία έχει υποχρέωση να σέβεται το δικαίωμά του να διεκδικήσει», δήλωσε κοροϊδευτικά ο Παπουτσής. Διότι είναι προφανές ότι τα ΜΑΤ τσακίζουν τον κόσμο ακόμα και χωρίς αφορμή, επειδή τέτοιες εντολές έχουν.
Μ’ αυτό το… βελτιωμένο δόγμα καταστολής η κυβέρνηση δείχνει τι φοβάται. Δε φοβάται τα ρετάλια της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, που ψηφίζουν και με τα δυο χέρια για να μείνουν όσο γίνεται περισσότερο στην εξουσία, αλλά φοβάται «το μπαμ της κοινωνίας», όπως εύστοχα φέρεται να δήλωσε ο Παπανδρέου. Γι’ αυτό και η αστυνομία έχει εντολή να διαλύει προληπτικά, με τον πιο βίαιο τρόπο, κάθε εστία που εγκυμονεί ή θα μπορούσε να εγκυμονήσει «το μπαμ της κοινωνίας».
Το μήνυμα που στέλνεται είναι πως καλά θα κάνει ο κόσμος να μην κατεβαίνει σε διαδηλώσεις κι άμα κατεβαίνει να φεύγει όσο πιο γρήγορα γίνεται, γιατί αλλιώς κινδυνεύει να βρεθεί μ’ ανοιγμένα κεφάλια ή με το μισό ποινικό κώδικα στην πλάτη του και να τρέχει μετά ν’ αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας.
Από την άλλη, καλλιεργείται η γνωστή από χρόνια λογική του καρπαζοεισπράκτορα. Καλά κάνουν και διαμαρτύρονται φωτορεπόρτερ και δημοσιογράφοι που τρώνε ξύλο, γιατί αυτοί βρίσκονται εκεί με την επαγγελματική τους ιδιότητα. Οι υπόλοιποι, όμως, αντί για τη μόνιμη καταγγελιολογία, θα έπρεπε να μουντζώσουμε τους εαυτούς μας, γιατί ακόμα δεν μπορούμε να ορθώσουμε μαζική αντίσταση στις ορδές των κρατικών τραμπούκων.
Η κυβέρνηση παίζει πια με ανοιχτά χαρτιά. Με ανοιχτά χαρτιά πρέπει να παίξει και το εργατολαϊκό κίνημα. Στη βία της αστικής εξουσίας πρέπει ν’ αντιταχτεί η μαζική λαϊκή αντιβία. Στους δρόμους παίζεται το παιχνίδι, εκεί πρέπει να δοθούν οι απαντήσεις. Οχι στις σελίδες των εφημερίδων και στα εισαγγελικά γραφεία με υποβολή μηνύσεων που πετιούνται στα σκουπίδια.
Κι αν εμείς μιλάμε συνεχώς για την ανάγκη της πολιτικής οργάνωσης του προλεταριάτου, είναι γιατί βλέπουμε το τεράστιο κενό ακόμα και σ’ αυτόν τον στοιχειώδη τομέα της οργάνωσης των εργαζόμενων και της νεολαίας. Οταν δεν μπορείς ν’ αντιμετωπίσεις την αστυνομία στο δρόμο, πώς θα σταματήσεις την αντιλαϊκή λαίλαπα;