♦ Η ανεργία είναι τρομοκρατία (Virus)
Σωστά, πολύ σωστά. Η ανεργία είναι βαριάς μορφής τρομοκρατία. Που την εξασκεί αυτός που τη δημιουργεί. Ο καπιταλισμός. Οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Το ομόφωνο συμπέρασμα είναι ότι πρέπει να την αντιμετωπίσουμε. Με τον πιο δραστικό τρόπο. Δηλαδή να την καταργήσουμε. Να καταστρέψουμε τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, το κράτος τους και τους θεσμούς του. Να θέσουμε μπροστά σε όλους τα ερωτήματα για το περιεχόμενο των νέων εργασιακών σχέσεων, των σοσιαλιστικών. Τί και πώς και με ποιο τρόπο. Οχι για να πούμε, α, ανεδαφικό είναι, ας γιατρέψουμε τον καρκίνο με ασπιρίνες -«ρεαλισμός», υπόκλιση στην εκμετάλλευση- αλλά για να δημιουργήσουμε, να ενισχύσουμε, να τροφοδοτήσουμε με επαναστατικό περιεχόμενο το νέο εργατικό κίνημα. Το ανεξάρτητο ταξικό κίνημα. Συμφωνούμε; Αυτή είναι η βάση για να θέσουμε τους στόχους, τους επιμέρους στόχους, τους στόχους που θα ανακουφίζουν πραγματικά τους ανέργους. Ολους τους ανέργους, νέους και γέρους. Ασπρους και κίτρινους. Ορθόδοξους και άθεους. Μουσουλμάνους και βουδιστές. Αλλιώς, αντί να «τρομοκρατούμε» τους τρομοκράτες, θα συνεχίζουν να μας τρομοκρατούν και μεις θα καταγγέλλουμε στην καλύτερη περίπτωση ή θα επικαλούμαστε τον ανθρωπισμό των τρομοκρατών. Ετσι για να λέμε ότι το παλεύουμε.
♦ Το όνομα δεν το πουλάμε και τον Μπους δεν προσκυνάμε (ΛΑΟΣ)
Οι προσκυνημένοι μετατράπηκαν σε απροσκύνητους. Οι αμερικανόσποροι σε αντιαμερικάνους. Οι χουντικοί σε αντιιμπεριαλιστές. Οι δωσίλογοι σε φλογερούς πατριώτες. Οι βασανιστές σε αγωνιστές του πεζοδρομίου. Οι ορθόδοξοι σε διαμαρτυρόμενους. Οι σάπιοι σε ακέραιους. Οι δήμιοι σε θύματα. Οι άρπαγες σε οπαδούς του δικαίου. Οι νομιμόφρονοι σε αμφισβητίες. Οι χίτες σε παλικάρια. Εκ του ασφαλούς, λέτε. Τί θέλετε δηλαδή, να πάνε στη Μακρόνησο να κουβαλάνε πέτρες; Φαντάζεστε τον Γιωργάρα μέσα σε σακί με γάτες; Οπως βάζαν τους αγωνιστές; Α, ρε άτιμη εθνική συμφιλίωση!!!
♦ Λευτεριά στον Ταϊλάν (ΠΑΜΕ)
Μπροστά, μπροστά στην πορεία για τον Ταϊλάν οι ταξικοί. Καμιά εικοσαριά όλοι μαζί, το μικρότερο μπλοκ της πορείας. Πέντε-έξι Κνίτες βαριεστημένοι, σαν να σκέφτονταν «τί θέλουμε εμείς με το περιθώριο;». Γρήγορα και βιαστικά «οδήγησαν» την πορεία μέσα σε 25 λεπτά από τα Προπύλαια στα Προπύλαια. Βγάλανε την υποχρέωση και αποχώρησαν ευχαριστημένοι. Ετσι χτίζονται οι συμμαχίες με το κόμμα της εργατικής τάξης. Γρήγορες, ευέλικτες και προπάντων αντιπροσωπευτικές. Γιατί, ξέρετε, το ΚΚΕ έχει κόσμο. Μόνο που τον αφήνει στο σπίτι του εφεδρεία για κανένα ψήφο στις εκλογές. Τότε που θα ανεβοκατεβάζει του όψιμους συμμάχους «προβοκάτορες» και «βαλτούς».
