Με κοινή ατζέντα, την οποία θα θέσουν, λέει, σε προτεραιότητα στον «εθνικό διάλογο» για την Παιδεία, προσέρχονται στη δεύτερη συνεδρίαση του ΕΣΥΠ (Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας) οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες.
Τούτο ανακοίνωσαν βαρύγδουπα σε κοινή συνέντευξη τύπου, εκτοξεύοντας ταυτόχρονα και την απειλή (τρέμε υπουργείο Παιδείας) ότι θα αποχωρήσουν αν διαπιστώσουν (sic) ότι η κυβέρνηση εμμένει στη θέση της ότι η αξιολόγηση αποτελεί προτεραιότητα του «διαλόγου» ή φέρει νομοσχέδιο παράλληλα με τις εργασίες του ΕΣΥΠ.
Μα καλά ντιπ ηλίθιους μας θεωρούν;
Δηλαδή το πρόβλημα είναι η σειρά με την οποία θα συζητηθούν τα θέματα ή ότι δέχονται να συζητήσουν με τους εκφραστές μιας αποδεδειγμένα αντιεκπαιδευτικής πολιτικής (πολιτική που έχει εκφραστεί με λόγια και έργα), νομιμοποιώντας τις επιλογές της, και μάλιστα να συζητήσουν θέματα όπως η αξιολόγηση μαθητών, εκπαιδευτικών, σχολικών μονάδων, ιδρυμάτων, οι εξετάσεις σε όλες τις βαθμίδες από το Δημοτικό μέχρι και τον τρόπο πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, η δόμηση των σπουδών σε κύκλους, κ.λπ.;
Οταν κάθεσαι στο τραπέζι του «διαλόγου» με το δήμιό σου, ο οποίος ειδικά στη συγκεκριμένη φάση βρίσκεται σε θέση ισχύος, αφού δεν έχει προηγηθεί κανένας μαζικός, διεκδικητικός αγώνας της εκπαιδευτικής κοινότητας που να του τρίξει τα δόντια, σημαίνει ότι κάνεις εκ των προτέρων χαρακίρι, ότι έχεις δεδομένες τις υποχωρήσεις και την ήττα και ότι απλώς τον διευκολύνεις στους χειρισμούς του εξαπάτησης της «κοινής γνώμης».
Ολα τα άλλα ακούγονται «βερεσέ», όπως και οι απειλές των συνδικαλισταράδων ότι θα αποφασίσουν κινητοποιήσεις στις 10 Μαρτίου!(ακολουθεί 25η Μαρτίου, Πάσχα και πάμε για διακοπές!..)
