Δύσκολες μέρες περνά ο πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ Ασαντ, που διαδέχτηκε τον πατέρα του το 2000, καθώς βλέπει το κύμα των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων να περνά από τον υπόλοιπο αραβικό κόσμο στη χώρα του.
Επίκεντρο των διαδηλώσεων τις τελευταίες μέρες είναι η πόλη Ντάραα στα νότια της χώρας, κοντά στα σύνορα με την Ιορδανία, πρωτεύ-ουσα της ομώνυμης επαρχίας. Η Ντάραα είναι κυρίως αγροτική περιοχή, η οικονομία της οποίας έχει πληγεί από την πτώση των επιπέδων του νερού τα τελευταία χρόνια.
Οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν στις 18 Μαρτίου και η αστυνομία χρησιμοποίησε δακρυγόνα και πραγματικά πυρά για να διαλύσει τους διαδηλωτές, προκαλώντας το θάνατο 6 διαδηλωτών. Την ίδια μέρα πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις στην πρωτεύουσα Δαμασκό και στις πόλεις Χομς, Αλέπο και Ντέιρ αλ – Ζορ. Με αιτήματα περισσότερες ελευθερίες, μέτρα κατά της διαφθοράς και κατάργηση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, που ισχύει από το 1963.
Στις 20 Μαρτίου, κατέβηκαν ξανά χιλιάδες διαδηλωτές στους δρόμους της Ντάραα για να εκφράσουν επιπλέον την οργή τους για το θάνατο των έξι διαδηλωτών. Εκαψαν τα γραφεία του κυβερνητικού κόμματος, το κτίριο του δικαστηρίου και τα γραφεία δύο τηλεφωνικών εταιριών, η μία από τις οποίες ανήκει σε ξάδελφο του προέδρου, ο οποίος κατηγορείται για διαφθορά. Κατά την επίθεση της αστυνομίας για να διαλύσει τους διαδηλωτές σκοτώθηκε ένας ακόμη διαδηλωτής.
Η κυβέρνηση, σε μια προσπάθεια να εκτονώσει τη λαϊκή οργή και να σταματήσει την εξάπλωση των διαδηλώσεων στη χώρα, ανακοίνωσε την απόλυση του κυβερνήτη της επαρχίας, αποδίδοντάς του ευθύνες για τη βία της αστυνομίας, τη διεξαγωγή έρευνας για τον εντοπισμό και την τιμωρία των υπεύθυνων για το θάνατο των διαδηλωτών και την άμεση απελευθέρωση 15 μαθητών που είχαν συλληφθεί στις 18 Μαρτίου, γιατί έγραφαν αντικυβερνητικά συνθήματα στους τοίχους.
Παρόλα αυτά, οι διαδηλώσεις στη Ντάραα και σε γειτονικές πόλεις συνεχίζονται μέχρι τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές, ενώ από διάφορες πλευρές γίνονται συστάσεις στον πρόεδρο Μπασάρ Ασαντ να προχωρήσει σε πολιτικές μεταρρυθμίσεις προτού το κίνημα διαμαρτυρίας πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις, θέτοντας σε σοβαρό κίνδυνο την παραμονή του ίδιου στην εξουσία.
