Η εκρηκτική κατάσταση που βιώνουν οι λαοί της Λατινικής Αμερικής δεν αποτυπώνεται μόνο στις εκλογικές νίκες των Σοσιαλδημοκρατών αλλά και στα ξεσπάσματα λαϊκής βίας, που ολοένα πληθαίνουν τα τελευταία χρόνια. Ξεσπάσματα που πρωτοστατεί η νεολαία. Τελευταία παραδείγματα η Χιλή, όπου οι μαθητές αντιδρούν στην αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση που προωθεί η κυβέρνηση (βλέπε σχετικά στη σελίδα 20), αλλά και η Νικαράγουα που τις τελευταίες τρεις βδομάδες έχει γίνει θέατρο σφοδρών συγκρούσεων μεταξύ φοιτητών, μαθητών και αστυνομίας με αφορμή την αύξηση της τιμής των εισιτηρίων στις αστικές συγκοινωνίες.
Σε μία χώρα που ο μισός πληθυσμός ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και οι άνεργοι με τους υποαπασχολούμενους εργάτες ξεπερνούν το 50%, η αύξηση της τιμής του εισιτηρίου κατά 20% (από 15 στα 18 σεντς του δολαρίου) ήταν κάτι παραπάνω από πρόκληση. Μπορεί για τα μέλη της Ενωσης Συνεταιρισμών Μεταφορών, η πλειοψηφία των οποίων είναι ιδιοκτήτες των λεωφορείων που οδηγούν, η αύξηση να θεωρήθηκε επιβεβλημένη εξαιτίας της αύξησης των τιμών του πετρελαίου, τα λαϊκά στρώματα όμως μετά βίας πλήρωναν το κόμιστρο των 15 σεντς. Γι ‘αυτό και δεν δέχτηκαν να υπομείνουν μία ακόμα αύξηση και να υποταχτούν στις «δυνάμεις της αγοράς».
Ετσι, στις 22 Μάη, μαθητές των σχολείων διαδήλωσαν κατά των αυξήσεων εισπράττοντας την άγρια απάντηση της αστυνομίας. Οι φοιτητές εξοργίστηκαν και βγήκαν στους δρόμους. Τις επόμενες τέσσερις μέρες οι διαδηλώσεις ήταν καθημερινές στην πρωτεύουσα και οι φοιτητές χρησιμοποίησαν νέες μεθόδους για να απαντήσουν στην αστυνομική βία.
Τοποθέτησαν ηλεκτροφόρα καλώδια σε πεζογέφυρα για να εμποδίσουν την διέλευση των μπάτσων, έφτιαξαν αυτοσχέδιους όλμους και βόμβες και συγκρούστηκαν στα ίσα με την αστυνομία. Οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν και την περασμένη Τρίτη 6/6, χωρίς όμως να έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες πέραν του ότι συμμετείχαν και εργαζόμενοι, καθώς η είδηση έχει κυριολεκτικά θαφτεί από τα διεθνή πρακτορεία.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ενωσης Συνεταιρισμών Μεταφορών, οι διαδηλωτές έχουν προκαλέσει τις τελευταίες δύο βδομάδες σοβαρές ζημιές σε λεωφορεία, της τάξης των 60.000 δολαρίων. Οσο φουσκωμένο κι αν είναι αυτό το νούμερο, είναι ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί. Απ’ τη μεριά της η κυβέρνηση του μεγαλοεπιχειρηματία προέδρου Ενρίκε Μπονάλος (ο οποίος είχε επανειλημμένα φυλακιστεί στην εποχή που ήταν στην εξουσία οι Σαντινίστας) φαίνεται να σφυρίζει αδιάφορα. Αν και ακόμα δεν έχει δώσει την έγκρισή της στην αύξηση της τιμής των εισιτηρίων, δεν παίρνει κανένα μέτρο για να παρθεί πίσω η απόφαση των ιδιοκτητών λεωφορείων, ενώ η έγκριση από μέρους της για την απελευθέρωση κονδυλίων της τάξης των 2,1 εκ.δολαρίων ως επιχορήγηση στην αστική συγκοινωνία της Μανάγκουα δε μπορεί να λύσει το πρόβλημα.
Γιατί ήταν μία υπόσχεση που εκκρεμούσε από τον περασμένο Φλεβάρη κι όπως δήλωσε ο πρόεδρος της Ενωσης Συνεταιρισμών Μεταφορών, όλο το ποσό θα καταναλωθεί για την αποπληρωμή παλαιότερων χρεών.
Το μόνο που μένει, λοιπόν, είναι να στέλνει την Αστυνομία για να καταστείλει τις διαδηλώσεις πυροβολώντας με πλαστικές σφαίρες και συλλαμβάνοντας δεκάδες. Εχοντας σαν σύμμαχο τους ιδιοκτήτες-οδηγούς των λεωφορείων, που λειτουργούν καθαρά σαν συμπληρωματική δύναμη καταστολής χτυπώντας τους φοιτητές και τους μαθητές, γιατί λειτουργούν σαν ατομικοί «επιχειρηματίες» που ενδιαφέρονται για το πενιχρό τους εισόδημα και την περιουσία τους κι όχι σαν μέλη των λαϊκών στρωμάτων.
ΥΓ: Η στάση των Σαντινίστας δεν είναι γνωστή. Ισως ο Ντανιέλ Ορτέγκα να περιμένει τη φθορά του σημερινού προέδρου για να κερδίσει στις εκλογές του ερχόμενου Νοέμβρη, χωρίς όμως να χαρακτηριστεί από «ακραίες» συμπεριφορές στήριξης του αγώνα των φοιτητών και των μαθητών της Νικαράγουας.
