♦ Για τα «κουκιά»
«Τον Συνασπισμό τον συμπαθώ από παλιά. Πολλοί φίλοι μου είναι “συνασπιστές”. Είχε δύο χαρακτηριστικά – αρετές. Από τις μέρες της παλιάς Ευρωπαϊκής Αριστεράς ακόμη. Αυτές ήσαν: η φιλοευρωπαϊκή του στάση και η κουλτούρα. Τώρα φαίνεται ότι τα απεμπολεί. Γιατί; Γοητεύτηκε από τη βία. Πλαστογράφησε τον εαυτό του έτσι. Κάνει κακή εκτίμηση του συμφέροντός του. Δεν είναι όμως δική μου δουλειά να αξιολογώ τις μεταλλάξεις του Συνασπισμού. Εγώ σέβομαι το κόμμα, ως κοινοβουλευτικό κόμμα, και φυσικά αναγνωρίζω το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού του. Δεν μπορώ να τον δεχθώ όμως ως “φωλιά της βίας”. Τελικός κριτής ο λαός».
Λίγες ώρες πριν ξεσπάσει ο σάλος με το βίντεο των πραιτόρων-βασανιστών του ΑΤ Ομόνοιας, ο Βύρων Πολύδωρας δηλώνει τα παραπάνω σε συνέντευξή του στο «Εθνος» και βρίσκεται διπλά εκτεθειμένος. Είναι όμως έτσι; Για σκεφτείτε το και διαφορετικά. Πρώτο, ο Πολύδωρας καταφέρνει να βρίσκεται σταθερά στην επικαιρότητα και να κερδίζει πόντους προεκλογικά. Δεύτερο, απευθύνεται στο ακροδεξιό ακροατήριο της Β’ Αθήνας και στους χιλιάδες σταυρούς από μπάτσους και μπατσοοικογένειες, στοχεύοντας να βρεθεί ψηλά στη λίστα των εκλεγέντων βουλευτών και έτσι να διεκδικήσει συνέχιση της υπουργικής του καριέρας από άλλο πόστο. Μάλλον είναι η καλύτερη επιλογή γι’ αυτόν στη σημερινή συγκυρία.
♦ Γλίτσα
«Κατάφερε να μην χρειάζεται να εξηγεί κάθε φορά αν υπάρχει – και ποιος είναι – ο κοινός παρονομαστής στην καριέρα του πολιτικού και τη δράση του ακτιβιστή. Εχει τον τρόπο να πείθει. Σε αντίθεση με τον γενικό κανόνα, ο ίδιος πέτυχε την εξαίρεση: από πολιτικός των λόγων έγινε ακτιβιστής των έργων. Πέρασε στην απέναντι πλευρά. Καθόλου συμβατικά, διόλου ευκαιριακά, συνεχίζει την πολιτική καριέρα του από άλλο “πόστο” κερδίζοντας αποδοχή, αναγνώριση, υποστήριξη». Οπως ήδη θα καταλάβατε, το απόσπασμα αναφέρεται στον πρώην αντιπρόεδρο των ΗΠΑ και πρώην υποψήφιο πρόεδρο των «Δημοκρατικών» Αλ Γκορ, που πλέον κάνει τις κονόμες του γυρίζοντας τον κόσμο και εμπορευόμενος οικολογικές ευαισθησίες (μήπως κάποιος μπορεί να μας πληροφορήσει πόσο ακριβώς κόστισε το πέρασμά του από την Αθήνα, όπου μίλησε στην ελληνική μπουρζουαζία και το πολιτικό της προσωπικό;
Εκείνο που μάλλον θα δυσκολευτείτε να μαντέψετε είναι ότι το γεμάτο γλίτσα απόσπασμα είναι από την «Αυγή», την εφημερίδα του κόμματος που προβάλλει ως το πιο ευαίσθητο περί τα περιβαλλοντικά. Πέρα από τη γλίτσα, αξίζει να κάνουμε δυο παρατηρήσεις.
1. «Πολιτικός των λόγων» ο Γκορ; Από πότε υπάρχουν στην Αμερική πολιτικοί των λόγων; Λόγια είναι η άσκηση ιμπεριαλιστικής πολιτικής σε πλανητικό επίπεδο;
2. Οι βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου, που έριχναν στη Γιουγκοσλαβία ο Κλίντον με τον Γκορ, εντάσσονται στον «κοινό παρονομαστή στην καριέρα πολιτικού και τη δράση του ακτιβιστή»;
♦ Ευημερία
«Λιγότερα από 922 ευρώ το μήνα κερδίζει το 50% των μισθωτών, ενώ οι θέσεις εργασίας με μερική απασχόληση αυξάνονται με τριπλάσιο ρυθμό σε σύγκριση με τις θέσεις πλήρους απασχόλησης. Η μέση αμοιβή για τους εργαζόμενους με πλήρη απασχόληση διαμορφώθηκε στα 1.154 ευρώ, ενώ για τους εργαζόμενους με μερική απασχόληση δεν ξεπερνά τα 456 ευρώ». Η είδηση δημοσιεύτηκε στην «Ημερησία»( 13.6.07) και τα στοιχεία προέρχονται από το ΙΚΑ. Κατά τα άλλα, όπως επαναλαμβάνει συνεχώς ο Αλογοσκούφης, η χώρα έχει εισέλθει σε ένα κύκλο ευημερίας.
♦ Ξεμπρόστιασμα
Το είπε ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς (στην παρουσίαση βιβλίου του βουλευτή της ΝΔ Σ. Χατζηγάκη) και εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο να μη συμφωνήσουμε μαζί του: «Στο οικονομικό πεδίο, η διαφορά των λεγόμενων “κεντροδεξιών” με τα λεγόμενα “σοσιαλδημοκρατικά” κόμματα, είναι ότι τα δεύτερα αντιλαμβάνονται μεν την ανάγκη να εφαρμοστούν οι αρχές της ελεύθερης οικονομίας, αλλά προσπαθούν συνήθως να το κάνουν πιο “επιτηδευμένα”… ‘Η μάλλον προσπαθούν να το κάνουν “χωρίς να μας πάρουνε χαμπάρι”… Να βαφτίσουν κάπως αλλιώς αυτήν την πολιτική… Να τη νοθεύσουν».
♦ «Μεμονωμένο περιστατικό»
Το περιστατικό είναι αληθινό και στη διάθεσή μας υπάρχουν όλα τα στοιχεία. Σάββατο βράδυ, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, στην πολυσύχναστη περιοχή του Ψυρρή. Αφησε για λίγο την παρέα του και πήγε στο περίπτερο να αγοράσει ένα παγωτό. Πριν προλάβει ν’ ανοίξει το ψυγείο, δυο ασφαλίτες τον είχαν αρπάξει και μια φωνή απειλητική του έλεγε: «Βγάλε την κόκα, ρε, πού την έχεις;». Μέχρι να συνέλθει από την έκπληξη, είχε βρεθεί με χειροπέδες σ’ ένα περιπολικό που τον μετέφερε στη ΓΑΔΑ. Ζήτησε να τηλεφωνήσει στην παρέα του που θα ανησυχούσε. Του πήραν το κινητό. Τον άφησαν κατά τις 3 τα ξημερώματα. Περιττεύει να πούμε πως ούτε κοκαΐνη είχε πάνω του, ούτε παρτίδες με τέτοια κυκλώματα είχε.
Η είδηση αφιερώνεται εξαιρετικά σε όσους μιλούν για «μεμονωμένα περιστατικά αστυνομικής αυθαιρεσίας». Το ότι το γεγονός συνέβη ενώ είχε ήδη ξεσπάσει ο σάλος με το βίντεο των βασανιστηρίων ασφαλώς δεν είναι τυχαίο.
♦ Και κλέφτης και θρασύς
«Στον κομμουνισμό σπαταλούσες το χρόνο και τη ζωή σου για να δίνεις μικρές μάχες ενάντια στους γραφειοκράτες. Ηταν τελείως μάταιο και ηλίθιο», δήλωσε ο Γκόραν Μπρέγκοβιτς («Καθημερινή»). Δεν ξέρουμε σε τι ακριβώς αναφέρεται ο τυπάκος (ουδείς σοβαρός άνθρωπος έχει διανοηθεί έως τώρα να χαρακτηρίσει έτσι το καθεστώς του Τίτο και των επιγόνων του), καλό θα ήταν όμως να μαζέψει λίγο το θράσος του. Γιατί οι θεμελιωμένες κατηγορίες (βλέπε δηλώσεις του διασημότερου μουσικού της Σερβίας, Μπόμπαν Μάρκοβιτς) ότι έκλεψε εν ψυχρώ τη μουσική των Τσιγγάνων και την παρουσίασε σαν δική του, δεν έχουν απαντηθεί ακόμα. Μπορεί εδώ να βρίσκει πελατεία (είναι άσος στις δημόσιες σχέσεις), στη χώρα του, όμως, τον έχουν στο φτύσιμο.
♦ Ασπόνδυλα μαρσιποφόρα
Με περισσή αυταρέσκεια πραγματοποίησε το επιστημονικό της στριπτίζ η κυρία Ρεπούση («Βήμα της Κυριακής»). Κι αυτό είναι το χειρότερο. Να ξεγυμνώνεσαι επιστημονικά και ταυτόχρονα να καμαρώνεις. «Παρ’ ότι πιστεύουμε ότι η Ακαδημία Αθηνών δεν είναι το αρμόδιο όργανο να κρίνει βιβλία, λάβαμε υπ’ όψιν τις παρατηρήσεις της». «Το Υπουργείο Παιδείας της Κυπριακής Δημοκρατίας, παρ’ όλο που δεν είναι αρμόδιο να υπαγορεύει τις διατυπώσεις του βιβλίου, έστειλε τις παρατηρήσεις του». Το ίδιο έγινε και με τις παρατηρήσεις του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Οι παρατηρήσεις όλων των εξουσιαστικών μηχανισμών και των κέντρων που διαθέτουν ισχύ έγιναν δεκτές από την κ. Ρεπούση και την ομάδα της. Η επιστημοσύνη τέθηκε στην Προκρούστεια κλίνη της πολιτικής εξουσίας και, φυσικά, το δέχτηκαν. Επαξίως, λοιπόν, μπορούν να φέρουν τον χαρακτηρισμό των ασπόνδυλων μαρσιποφόρων (ασπόνδυλα εκ της οσφυοκαμψίας και μαρσιποφόρα εξαιτίας της σημασίας που δίνουν στον… μάρσιπό τους).
♦ Αυτοί δεν έχουν ευθύνη;
Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να συμφωνήσουμε με την Αλ. Παπαρήγα ότι «έχει διαμορφωθεί ένας μηχανισμός πολυπλόκαμος, κρατικής αστυνομικής βίας, παρααστυνομικής, ακόμα και παραστρατιωτικής, και εργοδοτικής τρομοκρατίας, εναντίον των λαών που υποφέρουν και αγωνίζονται, εναντίον διαδηλωτών, που επεκτείνεται βεβαίως σε βία και εναντίον κρατουμένων για ποινικά και άλλα αδικήματα». Οτι το περιστατικό που αποκάλυψε το γνωστό βίντεο «δεν είναι μεμονωμένο. Μεμονωμένα βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας τέτοια περιστατικά, ενώ τα περισσότερα κρύβονται κάτω από το βάρος της τρομοκρατίας και των απειλών».
Θα μας επιτρέψει, όμως, να ρωτήσουμε: το κόμμα της δεν έχει καμιά ευθύνη για την αποθράσυνση των μπάτσων; Οταν βουλευτές και υψηλόβαθμα στελέχη δεν έχουν αφήσει ούτε μία εκδήλωση των μπατσοσυνδικάτων χωρίς να παρευρεθούν και να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους «στα δίκαια αιτήματα των αστυνομικών υπαλλήλων», δε δημιουργούν έτσι ένα φιλικό κλίμα γι’ αυτόν τον μηχανισμό του κράτους, που είναι εξ ορισμού αντιλαϊκός, καταπιεστικός, βάρβαρος; Πριν από μερικά χρόνια ο μπάτσος ήταν ένα απεχθές πρόσωπο. Για να φτάσουμε στη θεωρία των «μεμονωμένων περιστατικών» βοήθησε και η κοινοβουλευτική-καθεστωτική αριστερά.