Λες και τους τσίμπησε κάποια μύγα, βάλθηκαν όλοι να σώσουν τα δάση και το περιβάλλον. Μπροστά η κυβέρνηση, με γκεσέμι τον «άρχοντα του τσιμέντου» Γ. Σουφλιά, κι από πίσω το ΠΑΣΟΚ, με τους δικούς του «άρχοντες του τσιμέντου», που τάζει μάλιστα και τη δημιουργία ξεχωριστού υπουργείου Περιβάλλοντος (αλήθεια, γιατί το θυμήθηκαν ξαφνικά τώρα;).
Εκείνοι, όμως, που γνωρίζουν τις μεγάλες δόξες είναι οι επαγγελματίες της οικολογίας. Και βέβαια, η ορχήστρα της οικολογικής ευαισθησίας διευθύνεται από τα ΜΜΕ, που δίνουν και πάλι τα ρέστα τους, αποδεικνύοντας ότι αποτελούν θεμέλιο της αστικής εξουσίας. Επειδή ο κόσμος σε τέτοιες περιπτώσεις δεν δείχνει καμιά εμπιστοσύνη στους πολιτικούς, βγήκαν στην πιάτσα οι εφεδρείες, με τα ΜΜΕ να κάνουν όλο το κουμάντο και να τις διατάσσουν με πραγματικά αριστοτεχνικό τρόπο. Από τη μια διάφορα λαμόγια των «πράσινων μπίζνες» και από την άλλη διάφοροι αφελείς, με διάθεση εθελοντικής προσφοράς. Και βέβαια, από το χορό δεν λείπουν μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, που δημοσίως δηλώνουν έτοιμες να «υιοθετήσουν» κομμάτια της Πάρνηθας, ενώ κάτω από το τραπέζι σπρώχνουν το χαρτί με τα αιτήματά τους.
Μετά την καταστροφή της Πάρνηθας και το σοκ που αυτή προκάλεσε, γίναμε όλοι «μια ωραία ατμόσφαιρα». Ποιο είναι το μέλημα των ενορχηστρωτών; Να μη χάσουν ούτε μια στιγμή τον έλεγχο; Θέλετε συγκέντρωση; Εμείς θα σας μαζέψουμε. Δεν έχετε εμπιστοσύνη στα κόμματα εξουσίας; Δεν θα δείτε ούτε ρουθούνι πολιτικού. Αισθάνεστε αγανακτισμένοι; Εδώ είμαστε εμείς να εκτονώσουμε την αγανάκτησή σας. Αισθάνεστε έτοιμοι να εκραγείτε; Εδώ είμαστε εμείς να σας δώσουμε ακτιβιστική διέξοδο.
Κάηκε η Πάρνηθα από ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού. Ναι, συμφωνούμε και επαυξάνουμε. Καραδοκούν δασοφάγοι καταπατητές και πολιτικοί έτοιμοι να τους ανοίξουν το δρόμο. Συμφωνούμε και σ’ αυτό. Ποια είναι η λύση; Να επαγρυπνούμε. Να φτιάξουμε «παρατηρητήριο». Να συσπειρωθούμε γύρω από τους επαγγελματίες της οικολογίας. Αυτοί ξέρουν. Αυτοί θα μας πουν τι πρέπει να κάνουμε. Και βέβαια, να είμαστε έτοιμοι για κυριακάτικες εξορμήσεις αναδάσωσης, μόλις οι επαγγελματίες και τα ΜΜΕ σαλπίσουν το κάλεσμα.
Κατά τα άλλα, δεν πρέπει να έχουμε κανένα πρόβλημα με την οικονομία της αγοράς. Με το κυνηγητό του κέρδους στο βωμό του οποίου θυσιάζεται το περιβάλλον. Α, όχι, αυτές είναι ιδεοληψίες κάποιων μαρξιστικών απολιθωμάτων. Δε φταίει το σύστημα, κάποιοι ασυνείδητοι φταίνε. Ολοι μας φταίμε, γιατί δεν δίνουμε στο περιβάλλον τη σημασία που πρέπει. Αν ενδιαφερόμασταν όλοι, τότε και οι κυβερνήσεις θα έδειχναν μεγαλύτερη ευαισθησία. Πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη μπορεί να συνδεθεί αρμονικά με την προστασία του περιβάλλοντος. Δεν χρειαζόμαστε παρωχημένες ιδέες για κοινωνικές επαναστάσεις, αλλά μοντέρνες αντιλήψεις για οικολογική ευαισθησία. Μερικές μούντζες στο Σύνταγμα και δυο γλάστρες στο μπαλκόνι φτάνουν.