Κόντρες

«Η προσπάθεια είναι διαρκής. Και το ότι για πρώτη φορά προσήχθησαν 101 άτομα -αρκετά μεγάλος αριθμός- ταυτοποιήθηκαν αυτά τα άτομα, είναι κάτι σημαντικό». Ετσι απάντησε ο Ρουσόπουλος στο press room τη Δευτέρα, σε μια από τις πολλές ερωτήσεις σχετικά με την αγαστή συνεργασία ΜΑΤ και Χρυσαυγιτών το περασμένο Σάββατο. Στόχος των μαζικών συλλήψεων το βράδυ του Σαββάτου, όταν εκατοντάδες διαδηλωτές έφευγαν με πορεία από τα Προπύλαια, ήταν το φακέλωμα και η ομηρεία τόσων ανθρώπων. Γι’ αυτό, άλλωστε, ουδείς Χρυσαυγίτης συνελήφθη ή «ταυτοποιήθηκε». Κυκλοφορούσαν επί ώρες με μαχαίρια, κλομπ, λοστάρια, πτυσσόμενα κλομπ και παραλάιζερ στα χέρια και οι ΜΑΤάδες με τους ασφαλίτες περνούσαν την ώρα τους ψιλοκουβεντιάζοντας φιλικά μαζί τους. Μέχρι να φτάσει η ώρα που από κοινού επιτέθηκαν στους αντιφασίστες διαδηλωτές.

 

‘Η εμείς είμαστε ηλίθιοι ή αυτοί έχουν αποθρασυνθεί τόσο πολύ που μας δουλεύουν χοντρά. Ο Κουκοδήμος ανεξαρτητοποιήθηκε και η κυβέρνηση εκφράζει την ευχαρίστησή της γι’ αυτό. Αρα, η κίνηση έγινε σε συμφωνία Μαξίμου-Κουκοδήμου. Αλλιώς, η κυβέρνηση θα έσπευδε να καταγγείλει ότι ανεξαρτητοποιηθεί πριν τον ανεξαρτητοποιήσουν. Για να ανεξαρτητοποιηθεί, όμως, ο Κουκοδήμος, παραμένοντας κατά τα άλλα κυβερνητικός βουλευτής (ο 152ος, όπως δήλωσε χαρακτηριστικά), παναπεί πως κάτι τρέχει με την πάρτη του. Τι τρέχει; Αυτό που ξέρουμε όλοι από τότε που ο Ζούγκλας τον «έδωσε» στεγνά. Πώς, όμως, η κυβέρνηση δέχεται ότι κάτι τρέχει με τον Κουκοδήμο, αλλά δεν τρέχει τίποτα με τον Κλαδά, του οποίου ταχυδρόμος υπήρξε; Και μη μας πει κανείς ότι δεν το ξέρουμε, διότι ούτε για τον Κουκοδήμο ξέρουμε τίποτα. Ξέρουμε μόνο ό,τι έχουν πει ο Ζούγκλας και ο αρχισυντάκτης του. Αρα, οι αποκαλύψεις Ζούγκλα ή ισχύουν και για τους δύο ή για κανένα.

 

Ο Ζούγκλας, βέβαια, διάγει φάση μεγάλου έρωτα με το μέγαρο Μαξίμου. Εκεί που όλοι περίμεναν «να πατήσει το κουμπί», αυτός έλεγε διάφορα «κουλά». Οτι δεν υπάρχει κουμπί, ότι ο ίδιος δεν γράφει τους φίλους του και κάτι άλλα ακαταλαβίστικα που οι «γλάστρες» της εκπομπής του κάθονταν και άκουγαν στωικά, μέχρι να έρθει η ώρα να τους δώσει για κάνα τρίλεπτο το λόγο να πουν τις παπάρες τους. Κανένας δεν τόλμησε να του πει «μα τι λες, ρε μεγάλε, εσύ δεν φώναζες ότι θα πατήσεις το κουμπί, ο αρχισυντάκτης σου δεν κατέθεσε στον ανακριτή ότι όλη η συζήτηση με τον Κουκοδήμο είναι γραμμένη;».
 

Στην επόμενη εκπομπή του (την περασμένη Δευτέρα), αυτός που κατηγορούσε τον πρώην συνεταίρο του για αρθρογραφία που υμνούσε τον Καραμανλή, άρχισε να ψάλλει ύμνους στον Ζαχόπουλο («είχε μόνο δυο σακάκια και 6 ευρώ στην τράπεζα») και στον… μεγάλο σκηνοθέτη και κολλητό του Ζαχόπουλου Γ. Μυλωνά!
 

Συμπέρασμα; Ο Ζούγκλας έκανε παιχνίδι με την υπόθεση Κουκοδήμου. Εδώ «βρομάει» παζάρι και πολιτική συναλλαγή. Αφήστε τον Κουκοδήμο στη Βουλή κι εγώ δεν πατάω το κουμπί (κάνει και ρίμα). Τα υπόλοιπα προσεχώς… στις οθόνες σας.

 

Σε ιδιαίτερα αυστηρό ύφος, ασυνήθιστο στις διακρατικές σχέσεις (γεγονός που προδίδει μεγάλο εκνευρισμό) απευθύνθηκε στο γερμανό ομόλογό του ο αμερικανός υπουργός Πολέμου Ρόμπερτ Γκέιτς, ζητώντας του η Γερμανία να αυξήσει τον αριθμό των στρατιωτών της στο Αφγανιστάν και να επεκτείνει στο νότιο Αφγανιστάν το πεδίο επιχειρήσεων των γερμανών στρατιωτών που βρίσκονται εκεί. Ο Γερμανός, με τη σύμφωνη γνώμη της Μέρκελ, απάντησε μ’ ένα ξερό όχι. Ούτε «να το συζητήσουμε» ούτε οι γνωστές, διφορούμενες διπλωματικές αβρότητες.
 

Η Γερμανία δεν θέλει φέρετρα. Η Γερμανία εκτιμά ότι αυτός ο πόλεμος δεν κερδίζεται, ώστε η νίκη να ισοφαρίσει τα φέρετρα. Ο στρατός της παραμένει στο Αφγανιστάν και δεν ξεμυτίζει από τα περίχωρα της Καμπούλ. Δεν έχει καμιά όρεξη να εμπλακεί σε μάχες στο Νότο. Οι Αμερικάνοι και οι σύμμαχοί τους έχουν χάσει τον πόλεμο. Το μόνο που απομένει είναι να αναγνωρίσουν και τυπικά την ήττα τους. Μέχρι τότε, θα εξοντώσουν μερικές ακόμα χιλιάδες αμάχων. Οπως είχαν κάνει και οι Ρώσοι.

 

Ενας από τους αρχιλαδάδες της Μίζενς, ο Μ. Χριστοφοράκος, πήρε πρόσφατα (στις 12 Ιουνίου 2007) το βραβείο «επιχειρηματικής αριστείας», το οποίο του παρέδωσε ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ Κ. Μίχαλος σε μια τελετή «σεμνότητας και ταπεινότητας», την οποία τίμησε με την παρουσία του ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής.
 

Ορισμένες εφημερίδες σημειώνουν με αρνητικό πρόσημο το γεγονός ότι ο Χριστοφοράκος βραβεύτηκε ενώ είχε ήδη ξεσπάσει το σκάνδαλο. Εμείς διαφωνούμε. Αν δεν βραβευτούν τέτοια στελέχη ποιοι θα βραβευτούν; Τίποτα σκαφτιάδες;

 

Βρε, βρε, τον Αλέκο. Από τότε που συνταξιοδοτήθηκε τον είχαμε χάσει. Ξέραμε πως το ‘χει ρίξει στις χρηματιστηριακές μπίζνες και προχθές διαβάσαμε ότι εξελέγη τέταρτος στη σειρά στο ΔΣ των χρηματιστών. Για τον Αλ. Πουλαρίκα, λέμε, τον πάλαι ποτέ «ανεξάρτητο της αριστεράς» συνδικαλιστή, που ήξερε όσο λίγοι την τέχνη να κλείνει συμμαχίες, να στηρίζεται κυρίως από τ’ αριστερά (λέγε με Περισσό) και να εκλέγεται στην ΟΤΟΕ και τη ΓΣΕΕ. Επειδή, λοιπόν, η τέχνη του συνδικαλισμού δεν ξεχνιέται, ο Αλεκάρας κατάφερε μέσα σε λίγα χρόνια να γίνει συνδικαλιστής των χρηματιστών. Οπως και να το κάνεις, είναι μια πρόοδος.

 

Αντιγράφουμε δήλωση σε κυριακάτικη εφημερίδα του Δ. Μαλλιαρόπουλου, συμβούλου οικονομικών μελετών της Eurobank:
 

Το τραπεζικό στέλεχος απευθύνεται σε όσους τζογάρουν στο χρηματιστήριο και τους λέει να είναι προσεκτικοί, διότι «η διεύθυνση οικονομικών μελετών της Eurobank προβλέπει περαιτέρω πτώση των αγορών σ’ ένα εύρος 10%-15%». Εμείς, όμως, κρατάμε την εκτίμηση για επέκταση της κρίσης στην «πραγματική οικονομία», που επιβεβαιώνει μια ανάλυση που δημοσιεύτηκε προ δεκαπενθημέρου στην «Κ». Βέβαια, η πορεία των πραγμάτων είναι αντίστροφη απ’ αυτή που περιγράφεται στις μελέτες των χρηματιστηριακών οίκων. Είναι η «πραγματική οικονομία», δηλαδή η καπιταλιστική παραγωγική βάση που μπήκε σε κρίση. Η κρίση των χρηματιστηρίων είναι παράγωγο φαινόμενο. Απλά, εμφανίζεται προδρομικά, διότι οι γιάπηδες με τις «κεραίες» τους έπιασαν τις πραγματικές οικονομικές εξελίξεις και σπεύδουν να τις προεξοφλήσουν στο επίπεδο του χρηματιστηριακού τζόγου, εφαρμόζοντας το παλιό γνωμικό «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».

 

Ολος ο κόσμος είδε τι έγινε το περασμένο Σάββατο στο κέντρο της Αθήνας. Είδε τα ΜΑΤ να επιχειρούν παρέα με τη δολοφονική δράκα των Χρυσαυγιτών. Ολος ο κόσμος εκτός από αυτούς του Περισσού, που επειδή ήταν απόντες (και) απ’ αυτή την αντιφασιστική δράση, προσπαθούν να την αμαυρώσουν, βοηθώντας έτσι το έργο της κυβέρνησης. Διαβάστε, λοιπόν:
 

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 6.2.08: «Χρυσαυγίτες, ΜΑΤ, κουκουλοφόροι, αναρχικοί, όλοι μαζί επί το έργον!!». «Η ΕΛΑΣ, ανά τις εποχές και ανά τις κυβερνήσεις, δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ φασιστών και “γνωστών-αγνώστων” και έχει σταθερές αρχές: “Συνεργάζεται” με… όλους».
 

Ανατριχιάζεις και αηδιάζεις ταυτόχρονα.