Την ώρα που το αμερικάνικο υπουργείο Οικονομίας έβαζε τη FED (Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα) να στηρίξει δυο καταρρέουσες τράπεζες και το Κογκρέσο αποφάσιζε να χορηγήσει άμεσα 300 δισ. δολάρια, το χρηματιστήριο της Wall Street και από κοντά τα μεγαλύτερα χρηματιστήρια του πλανήτη, αυτά στα οποία «ανασαίνει» το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο, γνώριζαν μια ακόμη σημαντική πτώση. Αρκούσε μια μόνο φρασούλα του διοικητή της FED Μπεν Μπερνάνκι στην κατάθεσή του σε Επιτροπή του Κογκρέσου, για να σκορπίσει πανικό στα χρηματιστήρια. Μολονότι εμφανίστηκε ως εγγυητής της χρματοπιστωτικής σταθερότητας στις ΗΠΑ, ο Μπερνάνκι παραδέχτηκε ότι οι αγορές και οι τράπεζες εξακολουθούν να παραμένουν «υπό σημαντική πίεση». Η πτωτική πορεία των μεγάλων χρηματιστηρίων (δε μιλάμε για τη Σοφοκλέους, που κατέγραψε αρνητικό ρεκόρ τριετίας) δείχνει πως οι «ραντιέρηδες» δεν πείθονται πως με τέτοιες στοχευμένες παρεμβάσεις μπορεί ο παγκόσμιος καπιταλισμός να βγει σύντομα από την κρίση.
Την ίδια μέρα, ένας από τους κολοσσούς της αμερικάνικης βαριάς βιομηχανίας, η General Motors, ανακοίνωνε το δεύτερο μέσα σε ενάμιση μήνα πακέτο μέτρων αναδιάρθρωσης, που περιλαμβάνει και μείωση του «κόστους εργασίας» κατά 20%. Αυτό ισοδυναμεί με περίπου 10.000 απολύσεις στα εργοστάσιά της στις ΗΠΑ.
Δυο μέρες πριν, η Eurostat ανακοίνωσε τα μαύρα μαντάτα για την Ευρωζώνη. Η βιομηχανική παραγωγή κατέγραψε τη μεγαλύτερη μείωση από το 1992. Το Μάη, μειώθηκε κατά 1,9% σε σχέση με τον Απρίλη και κατά 0,6% σε ετήσια βάση. Από το Δεκέμβρη του 1992 είχε να φανεί τέτοια πτώση στην ευρωπαϊκή βιομηχανία. Μάλιστα, η μείωση προέρχεται κυρίως από τις ατμομηχανές του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού: Γερμανία και Γαλλία –2,6%, Ιταλία –1,4%. «Τα πολύ ασθενή στοιχεία στη βιομηχανική παραγωγή ενισχύουν την άποψή μας ότι η επιβράδυνση της οικονομίας της ευρωζώνης βαθαίνει», σχολίασε ο Χάουαρντ Αρτσερ, οικονομολόγος της Global Insight.
Μετά τη Siemens, που ανακοίνωσε 17.000 απολύσεις, μια από τις μικρές ευρωπαϊκές αεροπορικές εταιρίες, η SpanAir (αγορασμένη από τη σκανδιναβική SAS), ανακοίνωσε ότι θα απολύσει το ένα τρίτο του προσωπικού της, δηλαδή 1.100 εργαζόμενους, διότι είναι αναγκασμένη να περικόψει δρομολόγια.
Πώς απαντούν οι αστικές κυβερνήσεις στην κρίση του συστήματος; Με μέτρα που φορτώνουν όλα τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζόμενων και βοηθούν το κεφάλαιο να διαχειριστεί τα προβλήματα της κρίσης και να είναι έτοιμο για την περίοδο της αναζωογόνησης, όποτε αυτή έρθει.
Το μοναδικό μέτρο που έχει παρθεί μέχρι στιγμής σε επίπεδο ΕΕ είναι η απόφαση της ΕΚΤ να αυξήσει το παρεμβατικό της επιτόκιο κατά 0,25%. Απόφαση η οποία θα «αρμέξει» τα καταχρεωμένα (με διάφορες μορφές δανεισμού) εργαζόμενα στρώματα και θα σπρώξει σε βαθύτερη κρίση την οικονομία (χτύπημα στις εξαγωγές προς τρίτες χώρες και αύξηση του «κόστους χρήματος» για κάθε παραγωγική δραστηριότητα). Από εκεί και πέρα, το μόνο στο οποίο υπάρχει συμφωνία, είναι ότι θα πρέπει να διατηρηθεί η δημοσιονομική πειθαρχία, να συνεχιστεί η «στρατηγική της Λισαβόνας» (με τις αντεργατικές μεταρρυθμίσεις στις εργασιακές σχέσεις και τα ασφαλιστικά συστήματα) και, αν θέλει, κάποια χώρα να μοιράσει φιλανθρωπικά βοηθήματα (μόνο τέτοια), πάντα σεβόμενη το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Την πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή περιέγραψε με κωδικοποιημένο λόγο ο Αλογοσκούφης, σε συνέντευξή του στον «Ελεύθερο Τύπο»:
♦ «Δεν θέλουμε φόρους οι οποίοι να στρεβλώνουν ή να δημιουργήσουν σοβαρά αντικίνητρα στην ανάπτυξη. Χρειαζόμαστε οικονομική ανάπτυξη, χρειαζόμαστε επενδύσεις και θα συνεχίσουμε με μια ισορροπημένη πολιτική».
Κοντολογίς, αποκλείεται να φορολογήσουμε το κεφάλαιο και τα κέρδη του. Αποκλείεται να επανέλθουμε καν στους φορολογικούς συντελεστές που ίσχυαν προ τετραετίας (η φορολογία κερδών μειώθηκε κατά 10%).
Και πώς θα εξισορροπηθεί η μείωση των κρατικών εσόδων, που αναπόφευκτα θα προκαλέσει η πτώση του ρυθμού μεγέθυνσης της οικονομίας; Είτε με αύξηση στους έμμεσους φόρους (που τους πληρώνει ο λαουτζίκος), είτε με περικοπές στις κρατικές κοινωνικές δαπάνες, είτε με συνδυασμό των δύο, που είναι το πιθανότερο.
♦ «Στην Ελλάδα φέτος η αύξηση των εισοδημάτων είναι σημαντική. Εγώ δεν παραγνωρίζω τις δυσκολίες που έχει ο κόσμος. Ωστόσο, είναι σημαντικό ότι από την αρχή του χρόνου είχαμε 20% αύξηση στο ΕΚΑΣ, είχαμε 20% αύξηση στη σύνταξη του ΟΓΑ… Είχαμε μία συλλογική σύμβαση η οποία δίνει ικανοποιητικές αυξήσεις σε σχέση με το το γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη».
Χρειάζεται, μήπως, να σχολιάσουμε;
♦ «Και μας φαίνεται παράξενο, όταν κάποιες (δημόσιες) επιχειρήσεις που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο και χρειάζεται να επιδεικνύουν κάποια οικονομικά αποτελέσματα αξιοπρεπή, εν μέρει μετακυλίουν την αύξηση του κόστους, η οποία είναι εξωγενής».
Θα συνεχιστούν, λοιπόν, και τα χαράτσια από ΔΕΗ, ΕΘΕΛ, Μετρό και λοιπά ευαγή ιδρύματα. Το κεφάλαιο θα προστατευτεί, οι εργαζόμενοι θα πληρώσουν.