Αδειασμα (1)
«Οσο για τον ιδιωτικό τομέα είναι εξαιρετικά θετικό το γεγονός ότι επιτεύχθηκε συμφωνία μεταξύ εργοδοτών και εργαζόμενων για τη νέα συλλογική σύμβαση εργασίας. Είναι μια συμφωνία υπεύθυνη και ισορροπημένη». Ποιος δηλώνει τα παραπάνω; Ο υπουργός των Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου (συνέντευξη στο «Εθνος της Κυριακής, 18.7.10). Ο αρχιτέκτονας και θεματοφύλακας του Μνημόνιου, αδειάζει τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, που υπέγραψαν την επαίσχυντη σύμβαση και ξέσπασαν σε πανηγυρισμούς για το «σπάσιμο» του Μνημόνιου. Ο Παπακωνσταντίνου απαξιεί και να μπει σε συζήτηση περί αντίθεσης της ΕΓΣΣΕ με τα προβλεπόμενα από το Μνημόνιο. Θεωρεί ότι η ΕΓΣΣΕ είναι απολύτως συμβατή με το Μνημόνιο. Αλλωστε, ο ίδιος ο Παπανδρέου είχε φροντίσει να διαρρεύσει ότι ευνοεί μια τέτοια σύμβαση και ότι θα έμπαινε ο ο ίδιος μπροστά, αν εκφραζόταν οποιαδήποτε αντίρρηση από την τρόικα.
Αδειασμα (2)
Και για να μη μείνετε μόνο με τον Παπακωνσταντίνου, πάρτε και μια γεύση από Παπανδρέου (ομιλία στο κλείσιμο του «Συμποσίου της Σύμης», στον Πόρο):
«Είμαι πλέον πολύ πιο αισιόδοξος και σίγουρος, ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε σύντομα μια Ελλάδα πιο δίκαιη, πιο εύρωστη, πιο σύγχρονη, πιο ευχάριστη, πιο χαρούμενη για να ζούμε, πιο ανθρώπινη. Και είναι αναγκαία συνθήκη να προχωρήσουμε και να δουλέψουμε όλοι μαζί, όλες οι δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας μας, γι’ αυτή την Ελλάδα της ανάπτυξης, της δικαιοσύνης, της κοινωνικής προστασίας. […] Αυτή η συλλογική προσπάθεια αποτυπώθηκε και σήμερα, με μία άλλη πράξη, την οποία θα ήθελα να χαιρετίσω. Χαιρετίζω την υπογραφή της Συλλογικής Σύμβασης μεταξύ των κοινωνικών εταίρων, δηλαδή των εργαζομένων της ΓΣΕΕ με τους εργοδότες του ΣΕΒ. Αυτή η υπογραφή σήμερα, που είναι για μια τριετή Συλλογική Σύμβαση, συμβολίζει την κοινή βούληση να ξεπεράσουμε μαζί τις δυσκολίες, αλλά συμβολίζει επίσης και μια κοινή δύναμη να κάνουμε αλλαγές και να γίνουν αυτές οι αλλαγές πραγματικότητα».
Προαναγγελθέν κόλπο
Γα όσους εκφράζουν υποκριτικά τον αιφνιδιασμό τους από την «κίνηση Σάλλα» και μιλούν για «κόλπο γκρόσο του ευφυούς τραπεζίτη» θυμίζουμε δυο πράγματα. Πρώτο, την ειδική σχέση του Σάλλα με το ΠΑΣΟΚ. Υπήρξε σύμβουλος του Α. Παπανδρέου και έγινε τραπεζίτης με τις ευλογίες του, διαχειριζόμενος κεφάλαια ορισμένων μεγάλων καπιταλιστικών οικογενειών (με πρώτη την οικογένεια Βαρδινογιάννη), ενώ καθ’ όλη την προεκλογική περίοδο ήταν στο στενό οικονομικό επιτελείο του σημερινού πρωθυπουργού. Δεύτερο, ότι η πρόθεση της κυβέρνησης να ξεπουλήσει την ΑΤΕ και το ΤΤ, παρά τα όσα έλεγε προεκλογικά περί δημιουργίας ενός μεγάλου κρατικού τραπεζικού πυλώνα, είχε εξαγγελθεί εδώ και μήνες, πολύ πριν η κρίση σφίξει τόσο πολύ τον ελληνικό καπιταλισμό.
Στις 17 Δεκέμβρη του 2009, ο υπουργός Οικονομικών μετέβη στο περιβόητο Citi του Λονδίνου και μίλησε σε κλειστή εκδήλωση που οργάνωσαν οι τραπεζίτες. Επίσημη ανακοίνωση για το περιεχόμενο της ομιλίας Παπακωνσταντίνου δεν εκδόθηκε, την επόμενη μέρα, όμως, οι εφημερίδες είχαν ρεπορτάζ από διαρροές που έκανε το περιβάλλον του υπουργού. Κεντρικό θέμα της ομιλίας του ήταν η παρουσίαση ενός «επιθετικού προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων», στο οποίο κεντρική θέση κατείχε η μείωση της συμμετοχής του κράτους στην ΑΤΕ και το ΤΤ. Και βέβαια, όταν μιλάς στα αρπακτικά του Citi για ιδιωτικοποιήσεις, δεν εννοείς ότι αυτοί θα βάλλουν τα κεφάλαιά τους και συ ως κράτος θα εξακολουθήσεις να διοικείς τις τράπεζες. Εννοείς πως θα τους δώσεις τη διοίκηση της ΑΤΕ και του ΤΤ.
Το κόλπο, λοιπόν, έχει προαναγγελθεί εδώ και μήνες και το μόνο που απομένει να μάθουμε είναι αν ο Σάλλας, που βρίσκεται σε συνεννόηση με την κυβέρνηση, δουλεύει για λογαριασμό των καπιταλιστών που του έχουν εμπιστευτεί κεφάλαιά τους ή δουλεύει σαν λαγός κάποιου τραπεζικού κολοσσού του εξωτερικού.
Προπαγάνδα με παραμυθάκια
Στην ίδια συνέντευξη, ο Παπακωνσταντίνου ρωτήθηκε «τι θα αναδείξει ο Γ. Παπανδρέου στην ΔΕΘ και στις 3 του Σεπτέμβρη;» και απάντησε ότι θα αναδείξει «τις προοπτικές που ανοίγονται για την Ελλάδα από εδώ και εμπρός», που στηρίζονται στο ότι «υπάρχουν πολλές δυνατότητες τόσο στο πεδίο της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης όσο και στο πεδίο της αναδιανομής μέσω ενός αποτελεσματικότερου κοινωνικού κράτους».
Το πρώτο σκέλος της απάντησής του αναφέρεται στην ενίσχυση των καπιταλιστών και δεν αμφιβάλλουμε ότι θα γίνει, μολονότι τα κονδύλια για τα σχετικά προγράμματα έχουν μειωθεί δραματικά. Το δεύτερο σκέλος, όμως, συνιστά σκέτη παραμύθα. Ο ίδιος ο Παπακωνσταντίνου, άλλωστε, έχει δηλώσει με τον πιο επίσημο τρόπο (συνέντευξη Τύπου στις 5 Ιούλη): «Ομως, προσοχή, δεν πρόκειται να ετοιμάσουμε κάποιο κοινωνικό πακέτο με συγκεκριμένο μεγάλο δημοσιονομικό κόστος […] Να μην περιμένετε, όμως, ένα παταγώδες, όπως συνηθίζεται χρόνο με το χρόνο να λέγεται κοινωνικό πακέτο, το οποίο να αντιστοιχεί σε πολλά δισεκατομμύρια ευρώ».
Προπαγάνδα και πισινή
Τι από τα δυο ισχύει; Η δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι «για πρώτη φορά, μετά από σχεδόν τρεις μήνες, η χώρα μας βγήκε στις αγορές, με έντοκα γραμμάτια, η ζήτηση των οποίων υπερκαλύφθηκε με άνεση, ενώ στη διαδικασία συμμετείχαν και δέκα ξένες τράπεζες, κάτι που δεν είναι σύνηθες» ή η δήλωση του υπουργού Οικονομικών ότι «τα έντοκα γραμμάτια του Ιουλίου δεν αποτελούν για μας επάνοδο στις αγορές, το έχουμε πει επανειλημμένα»;
Μάλλον ισχύουν και τα δύο. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μιλά στους πολιτικούς συντάκτες και τους δίνει τίτλους για προπαγάνδα, ενώ ο υπουργός Οικονομικών μιλά στους οικονομικούς συντάκτες και κρατάει πισινή, γιατί αυτοί –αν μη τι άλλο– ξέρουν και υπάρχει ο κίνδυνος να κάνουν συγκρίσεις.
Ούτε λέξη για το ξεπούλημα
Θεσμικός πυλώνας του συστήματος είναι η ΓΣΕΕ, δε μπορούσε να μην πει το λόγο της και για την πρόταση της Τράπεζας Πειραιώς να εξαγοράσει την ΑΤΕ και το ΤΤ. Εξέδωσε, λοιπόν, ανακοίνωση για να πει ότι «είναι αναγκαίο και απαραίτητο να ενισχυθεί και να δημιουργηθεί ένας ισχυρός δημόσιος πυλώνας τραπεζών ο οποίος θα λειτουργεί ως μοχλός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, διασφαλίζοντας την ισορροπία του τραπεζικού συστήματος» και «να διασφαλίζονται απολύτως τα συμφέροντα του δημοσίου, των εργαζομένων στις τράπεζες αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας».
Τα ίδια ακριβώς που λέει και η κυβέρνηση, δηλαδή. Για το ξεπούλημα –βάσει της πρότασης της Πειραιώς, που προσφέρει τα μισά από τη σημερινή, ξεφτιλισμένη χρηματιστηριακή αξία της ΑΤΕ και του ΤΤ– δεν βρήκαν λέξη να πουν οι εργατοπατέρες.
Σούζα
Ο υφυπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού Γ. Νικητιάδης εκλέγεται στα Δωδεκάνησα, επομένως ήξερε πολύ καλά τι έλεγε και για λογαριασμό ποιων το έλεγε, όταν πρότεινε να περιληφθεί στο νέο «αναπτυξιακό» νόμο διάταξη σύμφωνα με την οποία κάθε υποψήφιος επενδυτής θα δεσμεύεται ότι για πέντε χρόνια δεν θα εφαρμόζει το «all inclusive», επί ποινή επιστροφής του 30% της επιδότησης που θα πάρει. Ο Νικητιάδης μιλούσε για λογαριασμό της μεγάλης μάζας των ασχολούμενων με τον τουρισμό (ταβέρνες, εστιατόρια, καφέ, καταστήματα δώρων κ.λπ.), που αποτελούν και την εκλογική του πελατεία, οι οποίοι πλήττονται από το all inclusive, καθώς οι μεγαλοξενοδόχοι, σε συνεργασία με τα μεγάλα πρακτορεία τουρισμού του εξωτερικού, μαντρώνουν τους τουρίστες σ’ ένα χώρο και δεν υπάρχει σάλιο για ν’ αφήσουν στα μαγαζιά της περιοχής.
Οι μεγαλοξενοδόχοι αντέδρασαν αμέσως και χωρίς ίχνος τακτ κατηγόρησαν τον υφυπουργό ότι «ενεργεί επιπόλαια». Κι αυτός πήρε το μήνυμα και –παρά τα κιλά του– έκανε μια θεαματική κωλοτούμπα, δηλώνοντας ότι υπήρξε… «παρανόηση» της πρότασής του, η οποία είναι η εξής: «Αν κάποιος επενδυτής συμφωνήσει να μην συμπεριλάβει στις προσφερόμενες υπηρεσίες του το all inclusive για 5 χρόνια, τότε θα πριμοδοτείται με 3% επιπλέον».
Μετά την κωλοτούμπα, οι μεγαλοξενοδόχοι χάιδεψαν στοργικά στο κεφάλι το σκυλάκι που καθόταν σούζα περιμένοντας το χάδι.
Μούγκα στη στρούγκα
Μιας που καταπιαστήκαμε με τον τουρισμό να σημειώσουμε τη μούγκα που επικράτησε στη μιντιακή στρούγκα, μετά την ανακοίνωση της χρεοκοπίας του βρετανικού tour operator «Goldtrail». Δεν είναι που άφησε αμανάτι, με άκυρα εισιτήρια στο χέρι, 4.000 βρετανούς τουρίστες. Είναι που η συγκεκριμένη εταιρία έφερνε κάθε βδομάδα 4.000 βρετανούς τουρίστες στην Κέρκυρα. Οσοι περίμεναν τη σειρά τους να έρθουν τις επόμενες εβδομάδες έχουν χάσει τα λεφτά τους και φυσικά δεν θα έρθουν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον τουρισμό. Δεν είδαμε, όμως, να γίνεται θόρυβος ανάλογος μ’ αυτόν που έγινε με τις απεργίες των ναυτεργατών. Ούτε ακούσαμε κανέναν να μιλά για τα δικαιώματα των εργαζόμενων στις ελλαδικές επιχειρήσεις με τις οποίες συνεργαζόταν ο βρετανός tour operator.
