Δυο μόλις μέρες μετά την κατάθεση του προσχέδιου του κρατικού προϋπολογισμού (2009) από τον Αλογοσκούφη, ήρθε η ετήσια έκθεση του ΔΝΤ να διαψεύσει το βασικότερο στοιχείο του, τον πυρήνα γύρω από τον οποίο οικοδομούνται όλες οι υπόλοιπες προβλέψεις.
Σε 3% «προϋπολογίζει» το ρυθμό ανάπτυξης για το 2009 η κυβέρνηση, σε 2% το ΔΝΤ. Η διαφορά εκτίμησης είναι τεράστια. Φτάνει το 50%. Και βέβαια, δεν πρόκειται για μια διαφορά φιλολογικής σημασίας, η οποία το πολύ να απασχολήσει ως άσκηση κάποια τμήματα Οικονομικών Πανεπιστημίων. Στον προϋπολογιζόμενο ρυθμό ανάπτυξης στηρίζονται και τα προϋπολογιζόμενα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού, τα οποία πλέον είναι σχεδόν αποκλειστικά φορολογικά (οι ιδιωτικοποιήσεις έχουν προχωρήσει τόσο πολύ που δεν έχουν απομείνει χοντρά πακέτα για να τονώσουν τα κρατικά έσοδα).
Ο ρυθμός ανάπτυξης επηρεάζει το σύνολο των φορολογικών εσόδων. Και την άμεση φορολογία, αφού πέφτουν τα εισοδήματα, και την έμμεση φορολογία, αφού πέφτει η κατανάλωση (παραγωγική και ατομική). Επομένως, όλα όσα γράφει η κυβέρνηση στον προϋπολογισμό είναι στον αέρα.
Ποιο θα είναι το πρακτικό αποτέλεσμα της μείωσης των κρατικών εσόδων; Καταρχάς, να αναζητήσει η κυβέρνηση έσοδα από άλλες πηγές. Και για να είμαστε συγκεκριμένοι, η μόνη αποδοτική πηγή που απομένει είναι η αύξηση των έμμεσων φορών. Του ΦΠΑ κατά πρώτο λόγο και των ειδικών φόρων κατανάλωσης κατά δεύτερο. Θυμόμαστε όλοι πως ο Αλογοσκούφης είχε εισηγηθεί την αύξηση του ΦΠΑ από το 2008, όμως ο Καραμανλής είχε δεσμευτεί προεκλογικά και κρίθηκε πως μια τέτοια απόφαση θα του τσαλάκωνε ανεπανόρθωτα το προφίλ. Τώρα έχουμε απομακρυνθεί αρκετά από τις εκλογές και η κρίση δημιουργεί το προπαγανδιστικό υπόβαθρο για να προχωρήσουν σε μια νέα αύξηση του ΦΠΑ. Το μόνο που μένει να πληροφορηθούμε είναι το ποσοστό της αύξησης. Θα είναι μία ή δύο μονάδες;
Και βέβαια,ένας προϋπολογισμός που είναι στον αέρα, θα επιδιώξει να βρει κάποια ισορροπία και μέσα από τη μείωση ακόμα και των προϋπολογισθεισών δαπανών του. Βγάζοντας έξω τις ανελαστικές δαπάνες (τόκοι, χρεολύσια, μισθοί και συντάξεις πείνας), μένουν διάφορες κατηγορίες κοινωνικών δαπανών (παιδεία, υγεία, πρόνοια, επιχορηγήσεις φορέων, κοινωνική ασφάλιση).
Η έκθεση του ΔΝΤ προβλέπει επίσης αύξηση της ανεργίας για το 2009 (από 7,7% που είναι φέτος σε 8,3%). Φυσικά, η πραγματική ανεργία είναι σημαντικά μεγαλύτερη, όμως εδώ μας ενδιαφέρει η τάση αύξησης, που διαψεύδει άλλο ένα «ό-πλο» της κυβερνητικής προπαγάνδας.
Για «επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία», οι οποίες μάλιστα θα είναι «μεγαλύτερες από τις αρχικά αναμενόμενες», έκανε λόγο και ο διοικητής της ΤτΕ Γ. Προβόπουλος παρουσιάζοντας την «Ενδιάμεση έκθεση για τη νομισματική πολιτική 2008». Διέψευσε, δηλαδή, και αυτός τον Αλογοσκούφη, ο οποίος μέχρι πριν μερικές μέρες μιλούσε για κρίση αποκλειστικά στη χρηματοπιστωτική σφαίρα, η οποία μάλιστα δεν πρόκειται ν’ αγγίξει την Ελλάδα. Ακολουθώντας το παράδειγμα του προκατόχου του ο Προβόπουλος εισηγείται αντιλαϊκές ανατροπές, ακόμα και στο ασφαλιστικό, που υποτίθεται ότι λύθηκε!
