Τη στιγμή που ο κατάλογος των θυμάτων της σιωνιστικής θηριωδίας μακραίνει, καθώς οι κάτοικοι της Γάζας συνεχίζουν να ανασύρουν από τους σωρούς των ερειπίων νέους νεκρούς, έχει αρχίσει ένας νέος γύρος πιέσεων και εκβιασμών στις δυνάμεις της παλαιστινιακής αντίστασης, με μοχλό τα κονδύλια που απαιτούνται για την ανοικοδόμηση. Στην προσπάθεια αυτή πρωτοστατεί η σιωνιστική κυβέρνηση με την υποστήριξη των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τη συνεργασία των πιο πιστών αμερικανόδουλων αραβικών καθεστώτων στην περιοχή.
Στόχος τους είναι να νεκραναστήσουν τον ξωφλημένο πολιτικά, στενό συνεργάτη του Τελ Αβίβ και της Ουάσιγκτον, παλαιστίνιο πρόεδρο Μαχμούντ Αμπάς, παρόλο που η θητεία του έχει λήξει και τυπικά από τις 9 Ιανουαρίου, και να καταστήσουν τον ίδιο και τη διορισμένη πραξικοπηματικά απ’ αυτόν κυβέρνηση αποκλειστικό συνομιλητή τους και μοναδικό νόμιμο εκπρόσωπο του παλαιστινιακού λαού. Να δώσουν στην κλίκα του Αμπάς και στη συμβιβασμένη ηγεσία της Φατάχ κυρίαρχο ρόλο στην ανοικοδόμηση, με στόχο να αποκαταστήσουν τον έλεγχό τους στη Λωρίδα της Γάζας. Να πιέσουν την ηγεσία και την κυβέρνηση της Χαμάς, εκμεταλλευόμενοι τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο λαός της Γάζας, με στόχο να τις σπρώξουν σε πιο συμβιβαστικές θέσεις. Να εμποδίσουν τη διεθνή αναγνώριση και τη νομιμοποίηση των δυνάμεων της Αντίστασης ως καθοριστικού παράγοντα σε οποιαδήποτε περιφερειακή ή διεθνή πρωτοβουλία για τη λύση του Παλαιστινιακού. Να περιορίσουν την επιρροή και να αμαυρώσουν την αίγλη που απέκτησαν οι τελευταίες συνολικά στον παλαιστινιακό λαό και στους λαούς όλου του κόσμου. Να περιορίσουν τον αντίκτυπο της ηρωϊκής Παλαιστινιακής Αντίστασης εναντίον μιας πανίσχυρης υπερσύγχρονης πολεμικής μηχανής, στους αραβικούς λαούς, στον ισλαμικό κόσμο, στην παγκόσμια εργατική τάξη, σε όλους τους καταπιεσμένους λαούς.
♦ Ο ρόλος των αραβικών καθεστώτων
Τα γεγονότα μιλούν μόνα τους. Στα τέλη Δεκεμβρίου, σχεδόν αμέσως όταν άρχισε η επίθεση των Σιωνιστών, η Συρία και το Κατάρ ζήτησαν να γίνει κατάπαυση του πυρός και έκτακτη σύγκληση του Αραβικού Συνδέσμου για την ανάληψη κάποιας μεσολαβητικής πρωτοβουλίας. Οι στενοί σύμμαχοι του Λευκού Οίκου, η Αίγυπτος και η Σαουδική Αραβία, απέρριψαν την πρόταση, θέλοντας να αφήσουν το πεδίο ελεύθερο στον ισραηλινό στρατό, όπως έκαναν και στον πόλεμο του Λιβάνου το 2006. Με την ελπίδα και την προσδοκία ότι η πολεμική μηχανή του Ισραήλ θα καταφέρει να εξοντώσει ένα επικίνδυνο εχθρό τους, τη Χεσμπολά στο Λίβανο και τη Χαμάς στη Γάζα, η όποια επιτυχία των οποίων ενισχύει τα ριζοσπαστικά ισλαμικά κινήματα στο εσωτερικό τους και απειλεί τη σταθερότητα των καθεστώτων τους. Είχε προηγηθεί την παραμονή της ισραηλινής επίθεσης η επίσκεψη στην Αίγυπτο της Τζίπι Λίβνι, η οποία προφανώς εξασφάλισε τη συγκατάθεση του Μουμπάρακ. Ετσι εξηγείται γιατί απέρριψε τρεις φορές την πρόταση για έκτακτη σύγκληση του Αραβικού Συνδέσμου, θέτοντας ως όρο την ανάπτυξη διεθνών παρατηρητών στο έδαφος της Γάζας, όρος που απορρίφτηκε από τη Συρία, το Κατάρ και τις δυνάμεις της Παλαιστινιακής Αντίστασης.
Τελικά, ο Εμίρης του Κατάρ, αποφάσισε να πάρει την πρωτοβουλία για τη σύγκληση έκτακτης συνόδου των αραβικών χωρών στη Ντόχα για το Παλαιστινιακό στις 16 Ιανουαρίου, στην οποία συμμετείχαν το Ιράν και 13 αραβικές χώρες, καθώς και εκπρόσωποι όλων των οργανώσεων της Παλαιστινιακής Αντίστασης, ενώ η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και ο Αμπάς αποφάσισαν να την μποϊκοτάρουν. Η σύνοδος της Ντόχα κάλεσε τις αραβικές χώρες να αναθεωρήσουν τις σχέσεις τους με το Ισραήλ και να παγώσουν την αραβική ειρηνευτική πρωτοβουλία του 2002 και το κυριότερο πρόσφερε πολιτική στήριξη στην Παλαιστινιακή Αντίσταση και αναβάθμισε στη διεθνή σκηνή τους πρωταγωνιστές της.
Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ιδιαίτερα ο ρόλος του Κατάρ. Οι πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει τα τελευταία χρόνια ο Εμίρης του Κατάρ Χάμαντ μπιν Χαλίφα Αλ-Θάνι δείχνουν ότι είναι αποφασισμένος να αποκτήσει πρωταγωνιστικό ρόλο, στη βάση του αραβικού εθνικισμού, στην περιοχή, αποδυναμώνοντας τη θέση και το ειδικό βάρος της Σαουδικής Αραβίας στις αραβικές υποθέσεις. Οι φιλοδοξίες του βασίζονται στην οικονομική ανάπτυξη του Κατάρ, χάρη στα τεράστια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου που έχουν ανακαλυφθεί, τα οποία, σύμφωνα με ειδικούς, υπολογίζεται ότι θα διαρκέσουν για τα επόμενα 100 χρόνια, ενώ η ημερήσια παραγωγή μέχρι το 2012 θα φτάσει στα 5 εκατομμύρια βαρέλια. Ο 57χρονος σήμερα Αλ-Θάνι, κατέλαβε την εξουσία το 1995, απομακρύνοντας τον πατέρα του, και το 1996 χρηματοδότησε με 150 εκατομμύρια δολάρια τη δημιουργία του «Αλ-Τζαζίρα», το οποίο έγινε γρήγορα το σημαντικότερο δορυφορικό αραβικό δίκτυο στον κόσμο, ανοίγοντας το δρόμο για την ενίσχυση του πολιτικού ρόλου του Εμίρη του Κατάρ στον αραβικό κόσμο. Με τη δικιά του διαμεσολάβηση επιτεύχθηκε τον περασμένο Μάη η Συμφωνία της Ντόχα, η οποία οδήγησε στην εκλογή του Μισέλ Σουλεϊμάν στη θέση του προέδρου στο Λίβανο, η οποία παρέμενε άδεια από το Νοέμβριο του 2007, ενώ προχώρησε ήδη στην προσφορά του πρώτου τμήματος, ύψους 250 εκατομμυρίων δολαρίων, του πακέτου της οικονομικής ενίσχυσης που υποσχέθηκε για την ανοικοδόμηση της Γάζας.
Στις 19 Ιανουαρίου πραγματοποιήθηκε στο Κουβέιτ η προγραμματισμένη σύνοδος του Αραβικού Συνδέσμου, στην οποία συμμετείχαν 22 αραβικές χώρες και ο Αμπάς, με θέμα την οικονομία, στα πλαίσια της οποίας συζητήθηκε την επόμενη μέρα και η ισραηλινή επίθεση στη Γάζα. Οι άραβες ηγέτες, ενώ υποσχέθηκαν γενναιόδωρη οικονομική βοήθεια και «κάθε είδους υποστήριξη» για τη Γάζα, διαφώνησαν στον τρόπο που θα διοχετευθεί και στο ποιος θα τη διαχειριστεί, στο καυτό ζήτημα δηλαδή της αναγνώρισης της νόμιμης κυβέρνησης της Χαμάς. Πέτρες του σκανδάλου και πάλι η Αίγυπτος και η Σαουδική Αραβία, που εξέφρασαν σοβαρές επιφυλάξεις ως προς το να δοθούν τα χρήματα αυτά στην κυβέρνηση της Χαμάς. Ο αιγύπτιος πρόεδρος Χόσνι Μουμπάρακ αποκάλυψε για μια ακόμη φορά τη συμπαράταξή του με τους Σιωνιστές και τους αμερικάνους πάτρωνές τους, ακόμη και μετά την κατακραυγή που έχει προκαλέσει η γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, λέγοντας, μεταξύ άλλων, στην ομιλία του: «Ολοι γνωρίζετε τις προσπάθειες που είχε καταβάλει η Αίγυπτος για την παράταση της εκεχειρίας και τις προειδοποιήσεις μας ότι η άρνηση από τις οργανώσεις να την παρατείνουν ήταν μια ανοιχτή πρόκληση για την ισραηλινή επίθεση. Η Αίγυπτος θα συνεχίσει τις προσπάθειές της για να πετύχει τη συμφιλίωση ανάμεσα στους Παλαιστίνιους. Χωρίς αυτήν, καμιά σταθερότητα δεν θα επιτευχθεί στη Γάζα, καμιά ανοικοδόμηση και κανένα τέλος στο εμπάργκο». Με άλλα λόγια, ο Μουμπάρακ υιοθετεί τους ισχυρισμούς των Σιωνιστών, αποδίδοντας την ευθύνη για την ισραηλινή επίθεση στις οργανώσεις της Παλαιστινιακής Αντίστασης και τις εκβιάζει ότι, αν δεν τα βρούν με τον Αμπάς και την κλίκα του, δεν πρόκειται ούτε οικονομική βοήθεια ούτε άρση του εμπάργκο να δει η Γάζα.
Το ίδιο βιολί και ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν, ο οποίος παρότρυνε τους άραβες ηγέτες να υποστηρίξουν τις προσπάθειες του Αμπάς να επανενώσει τη Δυτική Οχθη και τη Γάζα και κάλεσε τους «Παλαιστίνιους να αντιμετωπίσουν την πρόκληση της συμφιλίωσης και να εργαστούν για να πετύχουν μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας υπό την ηγεσία του προέδρου Αμπάς στα πλαίσια της νόμιμης Παλαιστινιακής Αρχής».
Αξίζει ακόμη να σημειωθεί ότι, μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, το καθεστώς Μουμπάρακ κρατά ακόμη κλειστό το συνοριακό πέρασμα της Ράφα, επιτρέποντας μόνο τη μεταφορά τραυματιών. Συνδράμει έτσι και μ’ αυτόν τον τρόπο την ισραηλινή κυβέρνηση, η οποία διατηρεί πλήρη έλεγχο στη μεταφορά της ανθρωπιστικής βοήθειας μέσω των ισραηλινών συνοριακών περασμάτων, ελάχιστη από την οποία επιτρέπει να περάσει μέχρι στιγμής στη Γάζα.
♦ Οι Σιωνιστές απαιτούν έλεγχο της ανοικοδόμησης
Η στάση πολλών αραβικών καθεστώτων αποθρασύνει τους Σιωνιστές, οι οποίοι επιχειρούν τώρα να πετύχουν με πολιτικά μέσα, με τις πιέσεις και τους εκβιασμούς, αυτά που δεν κατάφεραν με τα όπλα και τις σφαγές. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του πρακτορείου «Reuters» (19/1/09), η ισραηλινή κυβέρνηση απαιτεί να ασκεί έλεγχο στην ανοικοδόμηση της Γάζας και επιδιώκει να εξασφαλίσει εγγυήσεις ότι δεν θα φτάσουν στα χέρια της Χαμάς και των συμμάχων της καθόλου από τα χρήματα της ανοικοδόμησης και ότι δεν θα επωφεληθούν από κανένα σχετικό πρόγραμμα. Ακόμη ότι σκοπεύει να επανεξετάσει τον κατάλογο των προϊόντων που επιτρέπει να περάσουν στη Γάζα, ότι έχει ζητήσει από τον ΟΗΕ και από ανθρωπιστικές οργανώσεις να καταθέσουν αναλυτικό κατάλογο προϊόντων, εξοπλισμού και προσωπικού που θέλουν να μεταφέρουν στη Γάζα, ότι πρέπει να ενημερώνουν τις ισραηλινές αρχές για οτιδήποτε πρόκειται να μεταφέρουν και να παίρνουν άδεια. Μέχρι τώρα, ο μακρύς κατάλογος των απαγορευμένων προϊόντων περιλαμβάνει εκτός από είδη πρώτης ανάγκης, όπως ρούχα και παπούτσια, τσιμέντο και ατσάλι, με το επιχείρημα ότι θα τα χρησιμοποιήσει η Χαμάς για την κατασκευή καταφυγίων και ρουκετών.
Στο πλευρό των Σιωνιστών βρίσκονται και οι ηγέτες της ΕΕ. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του «Associated Press» (19/1/09), «ανώτατος αξιωματούχος της ΕΕ δήλωσε ότι η Ευρώπη δεν θα βοηθήσει στην ανοικοδόμηση μέχρι να αναλάβουν τη διακυβέρνηση στη Γάζα ηγέτες αποδεχτοί από την ΕΕ, ενώ η επίτροπος της ΕΕ για τις εξωτερικές σχέσεις, Μπενίτα Φερέρο-Βάλντνερ, ισχυρίστηκε ότι δεν θα δοθεί διεθνής βοήθεια για την ανοικοδόμηση της Γάζας, αν δεν επιστρέψει στη Γάζα η Φατάχ του μετριοπαθούς παλαιστίνιου προέδρου Μαχμούντ Αμπάς».
Επίσης, στις 18 Ιανουαρίου, οι ηγέτες έξι χωρών της ΕΕ, της Βρετανίας, της Γαλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Τσεχίας, ως προεδρεύουσας, συναντήθηκαν στο Σαρμ αλ-Σέιχ της Αιγύπτου, συνομίλησαν με τον αιγύπτιο πρόεδρο και τον Αμπάς και υποσχέθηκαν να προσφέρουν στρατεύματα και τεχνολογική βοήθεια και να εμποδίσουν, σε συνεργασία με την Αίγυπτο και τις ΗΠΑ, τον παράνομο εξοπλισμό της Χαμάς.
♦ Η απάντηση της Αντίστασης
Η Χαμάς καλωσορίζει τις προτάσεις για εθνικό διάλογο ανάμεσα στους Παλαιστίνιους, αλλά τονίζει ότι ένας τέτοιος διάλογος πρέπει να είναι ειλικρινής και αληθινός. «Η πραγματική δύναμη του λαού μας βρίσκεται στην ενότητα και η νομιμότητα απορρέει από το λαό και από το σεβασμό των εκλογικών αποτελεσμάτων και δεν μπορεί να δοθεί από κανένα άλλο εκτός από τον παλαιστινιακό λαό. Συνεπώς, πρέπει να δημιουργήσουμε τη σωστή ατμόσφαιρα για οποιοδήποτε διάλογο, αν θέλουμε να πετύχουμε» δήλωσε ο εκπρόσωπος της Χαμάς στη Γάζα, Φάουζι Μπαρχούμ, σε συνέντευξη Τύπου στις 21 Ιανουρίου.
Την ίδια μέρα, ο επικεφαλής του Πολιτικού Γραφείου της Χαμάς Χάλεντ Μισάλ, σε τηλεοπτική ομιλία του από τη Δαμασκό, είπε, μεταξύ άλλων, ότι η Χαμάς πρέπει να αναλάβει την ευθύνη της επίβλεψης της ανοικοδόμησης στη Λωρίδα της Γάζας. Κάλεσε τα αραβικά κράτη να στείλουν τα χρήματα για την ανοικοδόμηση στην κυβέρνηση της Χαμάς και τη διεθνή κοινότητα να διαπραγματευτεί με τη Χαμάς. Επανέλαβε ότι οι Παλαιστίνιοι βγήκαν νικητές από την αναμέτρηση με τον ισραηλινό στρατό και ότι ο εχθρός απέτυχε να καταστείλει την Αντίσταση. Τέλος, επισήμανε ότι η παλαιστινιακή πολιτική συμφιλίωση πρέπει να γίνει «στη βάση της αντίστασης και της υποστήριξης των δίκαιων του παλαιστινιακού λαού και όχι στη βάση παραπέρα ανώφελων διαπραγματεύσεων».
Στις 19 Ιανουαρίου, οι οργανώσεις της Παλαιστινιακής Αντίστασης στη Δαμασκό εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση με την οποία αποδοκίμασαν την πρόσκληση του Αραβικού Συνδέσμου στον Μαχμούντ Αμπάς να εκπροσωπήσει τον παλαιστινιακό λαό στη σύνοδο του Κουβέιτ, αφού η θητεία του έληξε στις 9 Ιανουαρίου, έχει χάσει την απαιτούμενη νομιμότητα και συνεπώς εκπροσωπεί μόνο τον εαυτό του. Στην ίδια ανακοίνωση κάλεσαν τις αραβικές κυβερνήσεις να συνομιλούν, αν θέλουν, με τον Αμπάς ως τέως πρόεδρο και τις προειδοποίησαν να μην διαπραγματεύονται με την κυβέρνηση του Σαλάμ Φαγιάντ στη Ραμάλα, γιατί δεν είναι φερέγγυα για να διαχειριστεί τα κεφάλαια της ανοικοδόμησης και δεν εκφράζει τη γνώμη της Παλαιστινιακής Αντίστασης.
Μπορεί ο ισραηλινός στρατός να έχει αποσυρθεί από τη Γάζα τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, αλλά είναι φανερό ότι η σύγκρουση συνεχίζεται σε πολιτικό επίπεδο, χωρίς να αποκλείεται να ακολουθήσουν νέα πολεμικά επεισόδια. Η Παλαιστινιακή Αντίσταση, που βγήκε ενισχυμένη πολιτικά από την αναμέτρηση με τον ισραηλινό στρατό, δεν είναι διατεθειμένη να υποκύψει στους εκβιασμούς της νέας «Ιερής Συμμαχίας» και θα επιμείνει στην άρση του αποκλεισμού και το άνοιγμα των συνοριακών περασμάτων. Αλλωστε, τα δεινά του λαού και οι απαιτήσεις της ανοικοδόμησης δεν αφήνουν τέτια περιθώρια. Αν η σιωνιστική κυβέρνηση επιμείνει στον αποκλεισμό, είναι βέβαιο ότι οι ρουκέτες θα αρχίσουν να πέφτουν όλο και συχνότερα στο νότιο Ισραήλ.
