Γράψαμε και στο προηγούμενο φύλλο, ότι δεν έχουμε καμιά διάθεση να υπερασπιστούμε τους ανθρωποφύλακες που βρέθηκαν κατηγορούμενοι για την απόδραση των Παλαιοκώστα-Ριζάι, όμως τα όργια που έγιναν σε βάρος τους, για να τη βγάλει καθαρή η κυβέρνηση, ξεπερνούν τα πρόσωπα και τις ιδιότητές τους και θέτουν γενικότερα ζητήματα. Αποδείχτηκε για μια φορά ακόμη, ότι η Δικαιοσύνη λειτουργεί σαν πιστή θεραπαινίδα της εκτελεστικής εξουσίας. Ακόμα και όταν η τελευταία ξεπερνά τα θεσμικά της όρια και δρα απροκάλυπτα, όπως έκανε στη συγκεκριμένη περίπτωση ο υπουργός Δικαιοσύνης Ν. Δένδιας, που και ποινική δίωξη παρήγγειλε (ενώ δεν έχει δικαίωμα) και στην ουσία της υπόθεσης παρενέβη εν ψυχρώ, υποδεικνύοντας τους ανθρωποφύλακες ως ενόχους για συνεργασία στην απόδραση. Το τελευταίο δεν ήταν μια εν θερμώ αντίδραση του φρέσκου στο συγκεκριμένο πόστο Δένδια, αλλά επίσημη κυβερνητική γραμμή, που αποφασίστηκε στο Μαξίμου, όπως φάνηκε και από ανάλογη δήλωση του Αντώναρου.
Η αστυνομία, βέβαια, έ-σπευσε να παίξει αμέσως στο παιχνίδι. Αυτή, άλλωστε, δεν εμφανίζεται ως ανεξάρτητος θεσμός, όπως η Δικαιοσύνη. Είναι χαρακτηριστική η διαρροή ότι σε προσωπικό λογαριασμό του αρχιφύλακα Καραγιώργη βρέθηκαν πρόσφατα κατατεθειμένα 45.000 ευρώ, που αποδείχτηκαν 45.000 δραχμές το 2001! Από όσους άκουσαν την «καραμπινάτη» είδηση στην τηλεόραση πολύ λίγοι έμαθαν ότι ήταν κατασκευασμένη.
Η Δικαιοσύνη τι έκανε; Πρώτα-πρώτα, έσπευσε να κινήσει αυτόφωρη διαδικασία, επειδή η κυβέρνηση ήθελε «αίμα». Υστερα, έκλεισε στο κρατητήριο και τους ανθρωποφύλακες και τον πιλότο, ενώ πληρούσαν όλες τις προϋποθέσεις για να αφεθούν ελεύθεροι μέχρι να ολοκληρωθεί η δίκη τους. Οταν δε όλη η υπόθεση αποδείχτηκε φιάσκο, αφού δεν υπήρχε τίποτα σε βάρος όλων των κατηγορούμενων, απάλλαξε αναγκαστικά τον πιλότο και τους τρεις ανθρωποφύλακες, αλλά καταδίκασε τον αρχιφύλακα Καραγιώργη σε ποινή φυλάκισης τριών ετών για συμμετοχή στην απόδραση με ενδεχόμενο δόλο! Πού τον βρήκαν τον ενδεχόμενο δόλο; Πού τον θεμελίωσαν; Βρήκαν τίποτα λεφτά, βρήκαν στοιχεία για συνεργασία του με τους δραπέτες, βρήκαν τηλεφωνήματα ή κάτι σχετικό, κατέθεσε κανένας μάρτυρας που να είχε υποψίες έστω ότι κάτι έτρεχε μεταξύ αρχιφύλακα και κρατούμενων; Τίποτα απολύτως δεν είχαν, αλλά έσπευσαν να καταδικάσουν έναν έστω, για να μπορεί η κυβέρνηση να ισχυρίζεται (όπως και έγινε), ότι ένας βρέθηκε και καταδικάστηκε και στην πορεία θα πιαστούν και οι υπόλοιποι.
Ο κρατούμενος Β. Στεφανάκος αποκάλεσε (συνέντευξη στο «Πρώτο Θέμα») τον καταδικασθέντα αρχιφύλακα σαν «το μεγαλύτερο “ρόπαλο” του Κορυδαλλού», που «έδερνε κρατουμένους όταν ήταν στο ψυχιατρείο», που «έβαζε κρατουμένους να του πλένουν το αυτοκίνητο και να του κάνουν μασάζ». Μπορεί να είναι έτσι, μπορεί και όχι, όμως αυτό δεν έχει να κάνει με το στήσιμο της καταδίκης. Αν την έστησαν σ’ έναν άνθρωπο με αυτά τα χαρακτηριστικά, μπορούμε να καταλάβουμε πως τη στήνουν σε ανθρώπους με αντισυστημικά χαρακτηριστικά.
