♦ Χαλαρώστε τρέντηδες και πιείτε το ποτό σας, λίγο πιο κάτω καίγεται το αυτοκίνητό σας (σύνθημα γραμμένο με στένσιλ στην οδό Σκουφά, Κολωνάκι. Στο κέντρο του είχε μια μολότοφ)
Ακρως επιθετικό το σύνθημα, αποτυπώνει μια πραγματικότητα γεμάτη αντιφάσεις, αυταπάτες, οργή, αδιέξοδα. Το τσουβάλιασμα των πάντων στη συνομοταξία των «τρέντηδων», η αναγόρευση του καμένου αυτοκινήτου σε σύμβολο εξέγερσης, ανεξαρτήτως του… ειδικού βάρους του αυτοκινήτου, ο (κοινωνικά ανύπαρκτος) διαχωρισμός «τρέντηδες–εξεγερμένοι», η απουσία οποιασδήποτε υπόνοιας ταξικής ανάλυσης ή έστω γενικού αντικαπιταλιστικού προσανατολισμού, όλα τούτα και πολλά άλλα, είτε δηλώνονται ρητά είτε παραμένουν άρρητα, σημαδεύουν τις απόψεις ενός μεγάλου μέρους της νεολαίας που ξεσηκώθηκε πέρσι το Δεκέμβρη και ενός μικρού κομματιού της που επιμένει πως αρκεί έστω και η συμβολική αναβίωση γεγονότων αυτής της εξέγερσης για να δικαιολογείται το «η εξέγερση συνεχίζεται» ή «εξέγερση παντού και πάντα». Οχι, ούτε ειρωνευόμαστε ούτε μεμφόμαστε αυτές τις αβανγκαρντίστικες απόψεις και συμπεριφορές. Διάλογο μαζί τους προσπαθούμε ν’ ανοίξουμε. Να δώσουμε και να πάρουμε, για να μπορέσουμε να φτάσουμε σε νέες συνθέσεις.
♦ Η εξέγερση γίνεται, δε γιορτάζεται ούτε αναλύεται (ανυπόγραφο σύνθημα στο Πάντειο)
Καμιά αντίρρηση στο πρώτο μισό του συνθήματος. Πράγματι, η εξέγερση γίνεται, δε γιορτάζεται. Τι γίνεται, όμως, με την επέτειο μιας εξέγερσης; Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μια καρικατούρα της, σώνει και καλά; Και σε τι διαφέρει αυτό από το γιορτασμό, πέρα από τη μορφή; Το (ρητορικό) ερώτημα οδηγεί κατευθείαν στο δεύτερο μισό του συνθήματος: «Η εξέγερση δεν αναλύεται». Οταν πρόκειται για τους κάθε είδους αστούς κοινωνιολόγους και τους από καθέδρας σοσιαλιστές, μάλλον ήπιο είναι το σύνθημα. Διότι αυτοί την αναλυσάρα τους θα την κάνουν έτσι κι αλλιώς και θα την πλασάρουν στην κοινωνία μέσω των μέσων που τους διατίθενται σε αφθονία. Ο αντίλογος ποιος είναι; Οι εξεγερμένοι τι είναι, άλογα όντα που δεν ενδιαφέρονται να αναλύσουν τις εμπειρίες τους, να γενικεύσουν θεωρητικά την πείρα τους, να δημιουργήσουν νέα εργαλεία για τις «επόμενες φορές»;
♦ ΧΑΡΙΣΤΙΚΟ-ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΠΑΖΑΡΙ στην Πλατεία Καισαριανής (αφίσα)
Θα «γκρινιάξει» πάλι η στήλη. Συμπαθητικά όλα τούτα, στα οποία επιμένει ένα ορισμένο ρεύμα, αλλά ο «αντικαταναλωτισμός» ως κοινωνικό πρόταγμα «μπάζει» και πολύ μάλιστα. Η Πρωτοβουλία Κατοίκων Καισαριανής, που οργανώνει το συγκεκριμένο παζάρι προσπαθεί να βάλει και άλλα ζητήματα: καπιταλιστική κρίση, εκμετάλλευση, αντίσταση, στην οποία εντάσσουν και τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία. «Είναι ένας άλλος τρόπος για να δείξουμε ότι υπάρχει δρόμος να αντισταθούμε στην επιβολή των σχεδίων τους. Ασφαλώς δεν είναι ο μοναδικός, αλλά βαδίζει μαζί με τον αγώνα για την ανατροπή της κοινωνικής αδικίας», γράφουν. Στο τέλος, όμως, χύνουν την καρδάρα με το γάλα: «Απέναντι στον καταναλωτισμό λέμε Ανταλλαγή. Απέναντι στην ακρίβεια και τη φτώχεια λέμε Αλληλεγγύη». Ο αντικαπιταλιστικός αγώνας εξαφανίζεται.
