♦ Κωλόχαρτο
Τι είναι ο κρατικός προϋπολογισμός που ψηφίζει η Βουλή; Ενα κωλόχαρτο. Κι όμως, κάθε χρόνο θεωρούν την ψήφισή του ως μια κορυφαία κοινοβουλευτική διαδικασία, στην οποία παρίστανται και παίρνουν το λόγο ο πρωθυπουργός και οι αρχηγοί όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων. Παίζουν όλοι το ρόλο τους σ’ αυτή την κοινοβουλευτική φιέστα, εν γνώσει τους ότι ψηφίζουν ή καταψηφίζουν ένα κωλόχαρτο.
Το σημειώνουμε και πάλι, γιατί το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, που ήδη έχει σταλεί στις Βρυξέλλες, ανατρέπει βασικά μεγέθη του Κρατικού Προϋπολογισμού, λίγες μέρες μετά την κοινοβουλευτική φιέστα ψήφισής του. Μάλιστα, είναι η πρώτη φορά που διακηρύσσεται επίσημα από την κυβέρνηση, ότι ο προϋπολογισμός είναι ένα άχρηστο κωλόχαρτο, αφού η πορεία των εσόδων και των δαπανών δεν θα καθοριστεί απ’ ό,τι αναγράφεται στον προϋπολογισμό, αλλά απ’ ό,τι θα απαιτηθεί προκειμένου να γίνει πράξη η επιταγή των Βρυξελλών για το έλλειμμα. Δύο είναι τα μακροοικονομικά σενάρια, ένα το δημοσιονομικό, όπως επίσημα δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών. Ακόμα και αν δεν βγει ούτε το «απαισιόδοξο» μακροοικονομικό σενάριο, δηλαδή αν ο ρυθμός ανάπτυξης κινηθεί με ακόμη πιο αρνητικό πρόσημο, το δημοσιονομικό σενάριο θα παραμείνει το ίδιο και τα πρόσθετα έσοδα θα αναζητηθούν με ακόμη μεγαλύτερη αύξηση όλων των κατηγοριών των αντιλαϊκών φόρων.
♦ Μας γυρεύουν και το βόδι
Είπε ο υφυπουργός Οικονομικών Φ. Σαχινίδης (το alter ego του Γ. Παπακωνσταντίνου, αφού και οι δύο είναι πνευματικά παιδιά του Σημίτη και του Χριστοδουλάκη), μιλώντας στη Βουλή, στη συζήτηση-παρωδία που έγινε στην επιτροπή οικονομικών υποθέσεων για το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης (παρωδία, γιατί οι βουλευτές και τα κόμματα είχαν στη διάθεσή τους μόλις ένα δίωρο για να διαβάσουν το ΠΣΑ): «Το γεγονός, δηλαδή, ότι είναι υποχρεωμένη η Ελλάδα να πάει να δανειστεί 54 δισεκατομμύρια ευρώ δεν θα έπρεπε να μας προβληματίσει; Δεν θα έπρεπε να αναρωτηθούμε, γιατί είμαστε υποχρεωμένοι να δανειστούμε αυτό το ποσό;».
Ελα μου ντε! Δεν θα έπρεπε να αναρωτηθούμε; Μήπως μπορεί να μας πει ο φέρελπις τεχνοκράτης πόσα λεφτά έχασε ο κρατικός προϋπολογισμός από έσοδα φορολογίας επιχειρήσεων, με τις διαδοχικές μειώσεις του ποσοστού φορολόγησης των κερδών των επιχειρήσεων, από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, σε μια περίοδο σχετικής ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού και ιδιαίτερα υψηλής κερδοφορίας των επιχειρήσεων; Μήπως μπορεί να μας πει πόσο μπήκε μέσα το ελληνικό κράτος από τη «νέα μεγάλη ιδέα του έθνους», τους ολυμπιακούς αγώνες του 2004; Ετσι για να πιάσουμε δυο μόνο τομείς που βύθισαν στα τάρταρα τα δημόσια οικονομικά.
Κι όμως, συνεχίζοντας την ομιλία του, ο Σαχινίδης βρήκε να πει μόνο για τις επιχορηγήσεις προς τα ασφαλιστικά ταμεία, ξεχνώντας βέβαια την επί δεκαετίες καταλήστευση των αποθεματικών τους. Ξέρετε τι ταιριάζει στην περίσταση; Η λαϊκή παροιμία «αυτοί που μας χρώσταγαν μας γυρεύουν και το βόδι». Και θα μας το πάρουν, αν τα πράγματα στο στρατόπεδο των εργαζόμενων μείνουν ως έχουν.
♦ Περασμένα, ξεχασμένα
Προεκλογικά οι Πασόκοι, απαντώντας στα ερωτήματα του τύπου «πού θα βρείτε τα λεφτά;», έλεγαν πως η είσπραξη των δημόσιων εσόδων θα εξασφαλιστεί από την ανάκαμψη της οικονομίας. Περιέγραφαν ένα κεϊνσιανό μοντέλο αναθέρμανσης της οικονομίας, στο οποίο υποτίθεται ότι θα στηριζόταν –και μάλιστα με άνεση– και η δημοσιονομική προσαρμογή. Το περιέγραφε κατά κόρον ο Παπακωνσταντίνου ως εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος. Το περιέγραφε και η Κατσέλη, που ήταν η τομεάρχισσα Οικονομίας-Οικονομικών.
Το Νοέμβρη, αμέσως μετά την εκλογική τους νίκη, οργάνωσαν μια τεράστια προπαγανδιστική καμπάνια, σύμφωνα με την οποία ρίχνουν 1 δισ. ευρώ στην οικονομία με το «επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης», ποσό που θα την αναθερμάνει.
Τώρα, τα έχουν ξεχάσει όλα. Και τις κεϊνσιανές παπάρες και την «αναθέρμανση» με το 1 δισ. Τώρα συζητούν μόνο για τα δημοσιονομικά, για τη σκληρή λιτότητα. Μάλιστα, ο Παπακωνσταντίνου παραδέχτηκε ότι υπάρχει και «δυσμενές μακροοικονομικό σενάριο», σύμφωνα με το οποίο ο ρυθμός ανάπτυξης (για ρυθμό πτώσης θα έπρεπε να μιλάμε) θα είναι ακόμη πιο αρνητικός. Ομως, το δημοσιονομικό σενάριο –είπε– θα παραμείνει σταθερό σε κάθε περίπτωση.
Και τα προεκλογικά και τα αμέσως μετεκλογικά περί «αναθέρμανσης» και «ανάπτυξης» πετάχτηκαν στα σκουπίδια. Παραφράζοντας το γνωστό ανέκδοτο, οι Πασόκοι θα μπορούσαν να πουν: «Λέμε και καμιά μαλακία για να παραμυθιάσουμε τον κόσμο»…
♦ Θερμός χειροκροτητής
Ως θερμός χειροκροτητής της κυβέρνησης εμφανίστηκε και πάλι ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος. Με το που δόθηκε στη δημοσιότητα το εφιαλτικό Πρόγραμμα Σταθερότητας, έσπευσε να υποδείξει στις «διεθνείς αγορές, όπως και στις Βρυξέλλες», ότι «οφείλουν να αναγνωρίσουν ότι το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης που υπέβαλε η κυβέρνηση αποτελεί μία πιο ολοκληρωμένη και πιο ποιοτική, σε σύγκριση με το παρελθόν, προσπάθεια αντιμετώπισης του δημοσιονομικού εκτροχιασμού και των διαρθρωτικών αναγκών της οικονομίας». Αφού ξανασημείωσε ότι το ΠΣΑ «είναι προς την ορθή κατεύθυνση – αρκεί, βέβαια, τα προβλεπόμενα μέτρα να υλοποιηθούν χωρίς εκπτώσεις, χωρίς παλινωδίες», ο Δασκαλόπουλος πήρε ύφος εθνοπατέρα, καταλήγοντας: «Εκείνο που πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι δεν έχουμε περιθώριο να αποτύχουμε. Αν δεν περικοπεί δραστικά η δημόσια σπατάλη, αν και αυτό το Πρόγραμμα Σταθεροποίησης μείνει στα χαρτιά, αν ακυρωθεί από τις μικροπολιτικές αντιπαραθέσεις, τις εσωκομματικές τριβές και τις συντεχνιακές αντιστάσεις, τότε η κοινωνία μας θα έχει υπογράψει τη συλλογική της χρεοκοπία και την αυτοπαράδοσή της στην ξένη κηδεμονία».
♦ Σόου και ουσία
«Εχουμε ήδη μιλήσει για ένα όριο, τις 2.000 ευρώ τον μήνα, πάνω από το οποίο θα υπάρξει μόνο η μισθολογική ωρίμανση». Σαφής –πιο σαφής δεν γίνεται– ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, όταν αναφέρεται στην εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης (η παραπάνω δήλωση είναι από το «Βήμα της Κυριακής», αλλά την έχει επαναλάβει και με άλλες ευκαιρίες). Είναι ό,τι ακριβώς είχε ανακοινωθεί στο υπουργικό συμβούλιο το Δεκέμβρη. Πού είναι τώρα ο Χ. Παπουτσής, που υποτίθεται ότι εκστράτευσε κατά του υπουργού, παίζοντας το ρόλο του προστάτη των εργαζόμενων στο δημόσιο; Τόσος ντόρος, τόση φιλολογία, τόση τζάμπα μαγκιά, για να επιστρέψουμε εκεί απ’ όπου αρχίσαμε. Αλλο το πολιτικό σόου των Παπουτσήδων, λοιπόν, και άλλο η πολιτική ουσία.
♦ Αρωμα κονόμας
Με νωπά ακόμη τα λόγια του Μπρεχτ («τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση μιας τράπεζας;») από την αριστουργηματική «Οπερα της πεντάρας» του «Μπερλίνερ Ανσάμπλ», φάγαμε στη μάπα τις δηλώσεις των «Οικολόγων-Πράσινων» και… στρώσαμε. Μας καλούν να υποστηρίξουμε την ίδρυση και στην Ελλάδα μιας «ηθικής τράπεζας», όπως στην Ιταλία. Και γιατί θα είναι «ηθική» αυτή η τράπεζα; Γιατί θα δίνει προτεραιότητα στο «δανεισμό με κοινωνικά κριτήρια πολιτών και μικρών επιχειρήσεων που πλήττονται από την κρίση», όπως είπε ο Χρυσόγελος.
Τελικά, όπου μυρίζει εύκολο χρήμα εκεί βρίσκεις τους Οικολόγους. Εχουν στήσει δεκάδες ΜΚΟ και μασάνε παραδάκι από διάφορα προγράμματα, τώρα θέλουν να στήσουν και τράπεζα. Εμείς τι να πούμε; Πρέπει να είναι κανένας μεγάλο κορόιδο για να φάει το παραμύθι της «εναλλακτικής τράπεζας» που θα αποτελεί νησίδα ηθικής σ’ έναν ωκεανό ανηθικότητας. Και για να είμαστε ακριβείς, τον καπιταλισμό δεν πρέπει να τον καταγγέλλουμε αφηρημένα για ανηθικότητα, αλλά για το κυνηγητό του κέρδους, που φέρνει όλα τα υπόλοιπα και παράγει μια ορισμένη ηθική.
♦ Μιλούν για νέα φούσκα
Πριν από ένα χρόνο, τα χρηματιστήρια έδειχναν εικόνα κατάρρευσης και οι ανά τον κόσμο «έγκυροι αναλυτές» καταριόνταν τα golden boys, που με την απληστεία τους δημιούργησαν τη φούσκα που έσκασε. Από τότε κύλησε πολύ νερό κάτω από τις γέφυρες του κόσμου και πολύ χρήμα στα ταμεία των μεγάλων ομίλων του χρηματιστικού κεφάλαιου, με τα διάφορα «πακέτα στήριξης» που αποφάσιζαν οι κυβερνήσεις, με πρώτη και καλύτερη την αμερικάνικη (Μπους και Ομπάμα). Το αποτέλεσμα ήταν οι χρηματιστηριακοί δείκτες να ανακάμψουν και σήμερα να έχουν κερδίσει περίπου 70% από το έδαφος που έχασαν (χαμηλότερο επίπεδο το Μάρτη του 2009). Πώς έγινε αυτό το «θαύμα», την ώρα που η «πραγματική οικονομία», δηλαδή η παραγωγή και η κατανομή των αγαθών, κατρακυλάει σε όλο και χαμηλότερα επίπεδα; Οι αετονύχηδες του χρηματιστήριου, αυτά τα ίδια «καταραμένα» golden boys, εκμεταλλεύτηκαν τα εξευτελιστικά επιτόκια (επιπέδου 1% ή και παρακάτω) και άρχισαν να τζιράρουν και πάλι σε διάφορα «τοξικά» προϊόντα. Μια καινούργια φούσκα άρχισε να δημιουργείται και αναμένεται να σκάσει στις λεγόμενες «αναδυόμενες αγορές» και στις αγορές εμπορευμάτων.
♦ Θράσος δολοφόνων
Μετά την εντυπωσιακή ηρωική έφοδο των Ταλιμπάν στο κέντρο της Καμπούλ, που έδωσε ένα ακόμα γερό πλήγμα στους αμερικανονατοϊκούς κατακτητές και στους δωσίλογους του Καρζάι, ο επικεφαλής των κατοχικών δυνάμεων, αμερικανός στρατηγός Στάνλεϊ Μακ Κρίσταλ μίλησε για «εκπληκτικό παράδειγμα περιφρόνησης της ανθρώπινης ζωής».
Για δες ποιος μιλάει. Ο επικεφαλής ενός βάρβαρου στρατού, που έχει δολοφονήσει χιλιάδες γυναικόπαιδα. Που δεν έχει διστάσει να χτυπήσει από την ασφάλεια του αέρα γάμους και πανηγύρια. Μιλά για «περιφρόνηση της ανθρώπινης ζωής» ο εκπρόσωπος ενός στρατού δολοφόνων, που έχει μεταφερθεί χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το εθνικό του έδαφος, για να επιβάλλει με τη φωτιά και το σίδερο τη θέλησή του.
Τέτοιες δηλώσεις δεν πείθουν πια κανέναν, ούτε στις ίδιες τις ΗΠΑ. Αποκαλύπτουν μόνο τον πανικό των κατακτητών και το απόλυτο αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται, στρατηγικά και τακτικά.