Δε θα πάμε σαν το σκυλί στ’ αμπέλι!

Προειδοποιήσαμε χθες να μην τολμήσουν να επιχειρήσουν έξοδο από την καραντίνα χωρίς μαζικά μοριακά τεστ. Ελάχιστη ώρα μετά τη δημοσίευση του άρθρου μας, οι φόβοι μας επιβεβαιώθηκαν από τον ίδιο τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Σ. Τσιόδρα.
 
Ρωτήθηκε στην καθημερινή συνέντευξη Τύπου: «Αρκούν μόνο τα αριθμητικά δεδομένα – μηδενικά κρούσματα – για να εισηγηθείτε άρση των μέτρων ή σας προβληματίζει το γεγονός ότι δεν μπορεί να προσδιοριστεί η ανοσία στην κοινότητα;». Παραπέμπουμε ολόκληρη τη μη απάντησή του (οι εμφάσεις δικές μας):
 
«Σ. ΤΣΙΟΔΡΑΣ: Νομίζω όλα μαζί είναι. Δεν περιμένεις φυσικά να δεις μηδέν κρούσματα για να χαλαρώσεις τα μέτρα, έτσι; Και βλέπετε ότι στον περισσότερο κόσμο αυτή τη στιγμή που κάνει τη συζήτηση για άρση των μέτρων – και πιστέψτε με και εμείς την κάνουμε τη συζήτηση σε συνεργασία με την ηγεσία – ο κύριος αριθμητικός δείκτης είναι αυτό το R0, η μείωση της μεταδοτικότητας στο γενικό πληθυσμό. Αυτό είναι το ένα, η μία παράμετρος.
 
Η δεύτερη παράμετρος είναι η αντοχή του συστήματος υγείας, η οποία υπάρχει και ευτυχώς έγιναν και ακόμα περισσότερες ενέργειες και ενδυναμώθηκε ακόμα περισσότερο. Μπορούν να μιλήσουν άλλοι για αυτό περισσότερο από εμένα.
 
Το τρίτο, φυσικά, είναι το να ελέγχεις εστίες αναζωπύρωσης του ιού ακόμα καλύτερα. Και όσο λιγότερα κρούσματα έχεις, όσο πλησιάζεις αυτούς τους μικρούς αριθμούς, τόσο καλύτερα μπορεί να ελέγξεις τέτοιες εστίες αναζωπύρωσης του ιού.
 
Το τέταρτο είναι φυσικά η ανοσία, για το οποίο ακόμα δεν μπορούμε να πούμε, και κανείς στον κόσμο δεν μπορεί να πει. Ολοι λένε ότι υποκαταγράφουμε τον ιό αρκετές κλίμακες, αλλά κανείς δεν έχει δεδομένα. Και αυτά τα δεδομένα μπορεί να διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή. Και είναι τεράστια η ετερογένεια της νόσου, αυτή τη στιγμή, σε όλη την Ευρώπη. Θα το έχετε δει, θα το έχετε παρακολουθήσει.
 
Εμείς έχουμε πολύ καλύτερη εικόνα από άλλες χώρες. Αυτό μάλλον σημαίνει λιγότερη ανοσία. Εξαρτάται από το επίπεδο διασποράς στον πληθυσμό, εξαρτάται από τις ασυμπτωματικές μορφές, όπως ακούγεται και γράφεται από όλους. Θεωρώ ότι θα ξέρουμε περισσότερα για αυτό τις επόμενες εβδομάδες, ίσως μέχρι το τέλος Μαΐου να έχουμε μία καλύτερη εικόνα.
 
Ολα αυτά, λοιπόν, τα παίρνει κανείς μαζί, τα βάζει σε μια, αυτό που λέμε ένα brain storming, μια διαδικασία σκέψης, ένα think tank ανθρώπων οι οποίοι σκέφτονται, και βλέπει πώς κινείται ο κόσμος.
 
Ο WHO (σ.σ. ΠΟΥ) εξέδωσε οδηγίες και ειδικό πλάνο επανόδου μιας χώρας από αυτά τα μέτρα. Αλλά πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι είναι δυναμική κατάσταση. Αν δεις και ξεφεύγει η κατάσταση, επανέρχεσαι σε μέτρα. Και αυτό θα δούμε να γίνεται με αυτό τον ιό, μέχρι να έχουμε ένα εμβόλιο. Και γιατί θα γίνεται αυτό;  Για να προστατεύσεις το σύστημα υγείας και να χτίσεις σιγά-σιγά τη συλλογική ανοσία, την οποία επικαλείται και ο δημοσιογράφος».
 
Το μόνο που δε λέει ο Τσιόδρας είναι ότι απαιτούνται ευρείας κλίμακας μοριακά τεστ στον πληθυσμό για να μειωθεί ο βαθμός αβεβαιότητας που παραδέχεται ότι υπάρχει στην εκτίμηση της έκτασης της συλλογικής ανοσίας. Η απάντησή του είναι γεμάτη «μάλλον», «ίσως» και… ελπίδα ότι «ίσως μέχρι το τέλος Μαΐου να έχουμε μια καλύτερη εικόνα». Πώς θα έχεις καλύτερη εικόνα χωρίς μαζικά μοριακά τεστ στον πληθυσμό, ώστε να «χαρτογραφήσεις» την εικόνα της διασποράς του ιού και αναλόγως να προσαρμόσεις τα μέτρα περιορισμού;
 
Το μόνο βέβαιο στην απάντηση του Τσιόδρα είναι ότι συζητούν για την άρση της καραντίνας «σε συνεργασία με την ηγεσία», δηλαδή με την κυβέρνηση. Τι δουλειά έχει η κυβέρνηση σε ένα αμιγώς επιστημονικό ζήτημα; Ο ελληνικός λαός θα περίμενε από τους επιστήμονες, αν αυτοί ήταν πραγματικοί επιστήμονες και όχι επιστήμονες στην υπηρεσία του καπιταλισμού και του κράτους του, να πουν: αυτές είναι οι επιστημονικές προϋποθέσεις για να βγούμε από την καραντίνα. Για να μπορεί ο λαός να ελέγξει την κυβέρνηση, να διεκδικήσει αυτά που θα προστατέψουν τη δημόσια υγεία και τις ζωές των ευπαθών ανθρώπων.
Αυτό που βλέπει, όμως, είναι καθηγητάδες που λειτουργούν όχι ως επιστήμονες αλλά ως επιστημονικό άλλοθι για την πολιτική της κυβέρνησης και τις απαιτήσεις του κεφαλαίου. Θα το επαναλάβουμε, λοιπόν: καμιά εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και τους επιστήμονες του κεφαλαίου.