Ενα από τα θέματα με τα οποία ο Τσίπρας ζήτησε από τους υπουργούς του να ασχοληθούν, πραγματοποιώντας «μεγάλες τομές», είναι η Υγεία. Βέβαια, Υγεία χωρίς λεφτά δε γίνεται. Και λεφτά δεν επιτρέπει το Μνημόνιο να δοθούν. Αντίθετα, απαιτεί μεγαλύτερες περικοπές δαπανών. Και δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές που θα τις ανακαλύψουν τα στελέχη που εγκατέστησε ο Τσίπρας στην Αριστοτέλους.
Το βέβαιο είναι πως οι Ελληνες αναγκάζονται να βάζουν ολοένα και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη προκειμένου ν' αντιμετωπίσουν τις δαπάνες υγείας. Κι επειδή η τσέπη είναι άδεια, το αποτέλεσμα είναι οι υπηρεσίες υγείας να υποβαθμίζονται, γιατί ο κόσμος δεν έχει να πληρώσει. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ για την κατάσταση της Υγείας στις χώρες μέλη του (αφορά το 2013), η συνολική (δημόσια και ιδιωτική) δαπάνη υγείας ανά κάτοικο στην Ελλάδα διαμορφώθηκε σε 2.366 δολάρια, έναντι 3.453 δολαρίων που είναι ο μέσος όρος στις χώρες του ΟΟΣΑ. Η κατάταξη της Ελλάδας τόσο κάτω από το μέσο όρο τη φέρνει στο επίπεδο των χωρών του λεγόμενου τρίτου κόσμου.
Σύμφωνα με την ίδια έκθεση, το 31% αυτής της δαπάνης προήλθε κατευθείαν από τις τσέπες των πολιτών! Το ένα τρίτο της δαπάνης για υπηρεσίες υγείας πληρώνεται κατευθείαν από τους πολίτες και όχι από το κράτος ή τα ασφαλιστικά ταμεία. Τα ποσά που πλήρωσαν απευθείας τα νοικοκυριά για δαπάνες υγείας απορρόφησαν το 4,1% των δαπανών τους για προϊόντα και υπηρεσίες, όταν ο μέσος όρος στις χώρες μέλη του ΟΟΣΑ ήταν 2,8%. Δηλαδή, είμαστε πολύ κάτω από το μέσο όρο στη συνολική κατά κεφαλή δαπάνη υγείας και πολύ πάνω από το μέσο όρο στη δαπάνη που πληρώνουν απευθείας τα νοικοκυριά!
