Στις 6 Οκτωβρίου η δημοκρατική παράταξη θα βρεθεί στις κάλπες, προκειμένου να εκλεγεί νέα ηγεσία. Αυτή η επανεκκίνηση είναι αναγκαία, αλλά και ιστορικά κρίσιμη, καθώς η χώρα έχει επιτακτική ανάγκη από μια νέα αλλαγή. […] Στην πορεία προς τη νίκη απέναντι στη Ν.Δ., χρειαζόμαστε ένα αναβαπτισμένο κόμμα με συλλογική λειτουργία, καθαρό πολιτικό μήνυμα, μαχητική και υπεύθυνη αντιπολίτευση στη Βουλή, που είναι το κέντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης, επαφή με τους φορείς, τα συνδικάτα και τα κινήματα και άνοιγμα στους πολίτες του κατακερματισμένου προοδευτικού χώρου, ώστε να γεννηθεί ξανά ελπίδα και προσδοκία.Η χώρα χρειάζεται πολιτική αλλαγή. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να γίνει ξανά ο προοδευτικός πλειοψηφικός φορέας της, και αυτός οφείλει να είναι ο στόχος μας. Αυτός θα είναι ο δικός μου στόχος, όπως επεσήμανα στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής και γι’ αυτόν θα αγωνιστώ. Θέτω όλες μου τις δυνάμεις ως υποψήφια για την ηγεσία στην υπηρέτηση του στόχου αυτού. Και καλώ τον δημοκρατικό κόσμο της χώρας με τη μαζική του συμμετοχή στην εκλογική μας διαδικασία, να σφραγίσει την επίτευξή του.
Μιλένα Αποστολάκη
(Αυτά την 1η Ιούλη. Η Μιλένα Αποστολάκη δήλωνε πως το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται νέο αρχηγό που να είναι πρωθυπουργίσιμος. Η ίδια δε δήλωνε έτοιμη και κυρίως ικανή να αναλάβει αυτό το ρόλο. Είκοσι τέσσερις μέρες αργότερα, αυτή που έλεγε ότι το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται επανεκκίνηση μας… ενημέρωσε ότι … «το βράδυ των ευρωεκλογών κάποιοι έθεσαν θέμα ηγεσίας. Δεν ήμουν από αυτούς»! Αυτή που δήλωνε πρωθυπουργίσιμη μας… ενημέρωσε ότι … δήλωσε υποψηφιότητα απλά… «για τη φάση»: «Αυτός ήταν ο στόχος της υποψηφιότητάς μου. Να πολιτικοποιήσουμε τη διαδικασία εκλογής»! Αλλά επειδή ζει «την αγωνία του κόσμου του ΠΑΣΟΚ να μη μετατραπεί μια εκλογική διαδικασία σε μάχη αντιπάλων και σύγκρουση στρατών», αποφάσισε ότι πρέπει να είναι «μέρος της λύσης και όχι της κρίσης» και αποσύρθηκε από υποψήφια. Ο δυστυχής Τζο Μπάιντεν είχε τουλάχιστον τη δικαιολογία ότι του την έπεσε ακόμα κι ο Τζορτζ Κλούνεϊ ζητώντας του να αποσυρθεί και να πάει για γεροντικό τσαγάκι στο Ντέλαγουερ. Η Αποστολάκη ούτε μια… ηρωική έξοδο δεν είναι σε θέση να οργανώσει. Η επιτομή της πολιτικής ασημαντότητας, όπως ήταν πάντοτε. Αυτές οι ασημαντότητες, όμως, όταν βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας, είναι οι πιο αδίστακτοι, οι πιο επιθετικοί υπερασπιστές των συμφερόντων του κεφάλαιου. ΥΓ: Δεν το έγραψε στην επιστολή της, αλλά φρόντισε να ενημερώσει ότι είχε ήδη μαζέψει πάνω από 4.000 υπογραφές. Μάλλον έβλεπε ότι με το ζόρι θα μάζευε τις 5.000 που χρειάζονται. Μπορεί και να μην τις μάζευε. Οι πρώτοι αριθμοί, όμως, θα ήταν ένα πρόκριμα για το πόσο πρωθυπουργίσιμος είναι κάθε πασοκοκιναλίτης. Κι αυτή δεν ήθελε με τίποτα να μετρηθεί)
