Το Υπερταμείο εξελίσσεται σε Εθνικό Επενδυτικό Ταμείο, αφήνοντας πίσω του τα χρόνια της οικονομικής κρίσης, τα δύσκολα χρόνια των Μνημονίων, όπου ο κυρίαρχος στόχος ήταν η εξυπηρέτηση των δανειστών και λιγότερο η αξιοποίηση του εθνικού πλούτου. Διευρύνοντας, όμως, τις οικονομικές μας δυνατότητες, πετυχαίνοντας βελτιώσεις στις οικονομικές μας επιδόσεις, καταφέραμε να ανακτήσουμε την εθνική κυριαρχία. Και το Υπερταμείο, αυτή τη στιγμή, παίζει έναν ρόλο καταλύτη στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Βρίσκεται στον πυρήνα της αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου της οικονομίας μας με έμφαση στην εξωστρέφεια, στην καινοτομία, στις επενδύσεις. […] Και έτσι, πολύ σύντομα, θα μπορούμε να ισχυριστούμε ότι θα είμαστε σε θέση να “ταράξουμε” τα νερά στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. “Να δώσουμε ζωή” στα assets του Δημοσίου τα οποία δεν είχαν αξιοποιηθεί εδώ και χρόνια. Είτε μιλάμε για τα 22 περιφερειακά αεροδρόμια, είτε μιλάμε για τις ελληνικές αλυκές, είτε μιλάμε για λιμάνια, μαρίνες, ιαματικές πηγές. Θα αναζητήσουμε στρατηγικούς επενδυτές για να μπορέσουμε να πετύχουμε τη μεγαλύτερη δυνατή θετική επίδραση στην ελληνική οικονομία, πόσο μάλλον όταν βλέπουμε ότι διεθνώς υπάρχει και όλο αυτό το πολύ θετικό momentum για τις οικονομικές μας επιδόσεις. Το Υπερταμείο είναι ο καταλύτης μιας μεγάλης οικονομικής αλλαγής σε μια Ελλάδα η οποία δεν μπορεί να περιμένει.
Kυριάκος Πιερρακάκης
{Οταν ο Τσίπρας αποδέχτηκε τη δημιουργία του Υπερταμείου, στο πλαίσιο του τρίτου Μνημόνιου, είχαν ξεσηκώσει υποκριτικά τον κόσμο, καταγγέλλοντάς τον ότι υποθήκευσε όλη τη δημόσια περιουσία, ότι ξεπουλάει τα ασημικά και τα παρόμοια. Τώρα, ετοιμάζονται να ξεπουλήσουν ό,τι απέμεινε και το βαφτίζουν αυτό «μεγάλη οικονομική αλλαγή», «αξιοποίηση του εθνικού πλούτου», «αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου» και άλλα τέτοια εύηχα. Περιουσιακά στοιχεία που έγιναν με λεφτά του σκληρά φορολογούμενου ελληνικού λαού και φυσικοί πόροι βγαίνουν στο σφυρί για να θησαυρίσουν από την εκμετάλλευσή τους ξένοι και ντόπιοι καπιταλιστές. Και ό,τι μαζευτεί από το ξεπούλημα θα πάει στα κοράκια του διεθνούς χρηματιστικού κεφάλαιου, που κατέχουν τα ομόλογα του κρατικού χρέους)
