Κάποιοι από τους καπιταλιστές που πήραν μέρος στη συνάντηση με τον Τσίπρα για το Ασφαλιστικό είπαν πως κάποια στιγμή ο Τσίπρας είπε ότι «πρέπει να ξεπεράσουμε τις αγκυλώσεις, μηδενός εξαιρουμένου», για να προσθέσει πως δεν μπορεί να πιστέψει ότι «οι προηγούμενοι πήραν κάποιες αποφάσεις επειδή το θέλανε, αλλά υπό την πίεση των αναγκών της χώρας».
Οσοι αναρωτιούνται αν τυχόν ο Τσίπρας είπε τέτοια πράγματα, δικαιώνοντας την αντιασφαλιστική πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, δεν έχουν παρά να κοιτάξουν όχι τι γράφει το Μνημόνιο, αλλά τι έγραφε ο ίδιος ο Τσίπρας, στην 13 σελίδων πρόταση που έστειλε στους ιμπεριαλιστές δανειστές στις 22 Ιούνη του 2015. Εγραφε ότι οι προηγούμενοι αντιασφαλιστικοί νόμοι ήταν σωστοί αλλά ανεπαρκείς!
Επομένως, είναι πολύ λογικό ο Τσίπρας να είπε στους καπιταλιστές συνομιλητές του πως κατανοεί ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις από ανάγκη ψήφισαν αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις, κάνοντας έμμεσα και την αυτοκριτική του (όταν μίλησε για αγκυλώσεις όλων, χωρίς να εξαιρεί τον ΣΥΡΙΖΑ). Σε μια κλειστή μάζωξη με τους επικεφαλής των συνδικάτων των καπιταλιστών δεν μπορείς να πεις τις αισχρές παπάρες που λέει ο Κατρούγκαλος νομίζοντας ότι απευθύνεται σε ηλίθιους.
Προς τι τότε η ενόχληση που άφησε να διαφανεί το προπαγανδιστικό επιτελείο του Μαξίμου, μετά τις δηλώσεις του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Νάσου Αθανασίου; Ο Αθανασίου δήλωσε πως το ασφαλιστικό σχέδιο της κυβέρνησης Σημίτη το 2000 έπρεπε να προχωρήσει και ζήτησε μάλιστα συγγνώμη από τον τότε πρωθυπουργό και τον τότε υπουργό Γιαννίτση για την επίθεση που δέχτηκαν!
Επί της ουσίας, ο Αθανασίου δεν είπε τίποτα διαφορετικό απ' αυτό που είπε ο Τσίπρας στους καπιταλιστές, απ' αυτό που είναι καταγεγραμμένο και στο Μνημόνιο-3 και στο κείμενο που πριν το Μνημόνιο είχε στείλει ο Τσίπρας στους δανειστές. Το σχέδιο Γιαννίτση ήταν πολύ πιο ήπιο από το σχέδιο Κατρούγκαλου. Το λάθος του Αθανασίου είναι πως βγήκε να πει κάτι απ' αυτά που «γίνονται αλλά δεν λέγονται».
Το ίδιο συνέβη και με τον συριζαίο βουλευτή Νίκο Μανιό, που επίσης δυσαρέστησε το Μαξίμου, γιατί βγήκε και είπε με κυνισμό ότι μετά από έντεκα μειώσεις στις συντάξεις δε θα έπρεπε να μαράνει την αντιπολίτευση η δωδέκατη μείωση, αλλά να την ψηφίσει κι αυτή, μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη φορά.
Ο προπαγανδιστικός σχεδιασμός του Μαξίμου είναι καθαρά γκεμπελίστικος. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να βγαίνουν και να υποστηρίζουν -παρέα με τον Κατρούγκαλο- πως όχι μόνο δεν μειώνονται οι συντάξεις, αλλά αντίθετα χαράζεται προοπτική αύξησής τους. Οταν κάποιοι βουλευτές βγαίνουν απ' αυτόν τον σχεδιασμό, και αποκαλύπτουν με κυνισμό κάποιες όψεις από την πραγματική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, τους εγκαλούν ακριβώς γι' αυτό: επειδή παραβιάζουν τον προπαγανδιστικό σχεδιασμό.
Πρόκειται για μια αδίστακτη εξουσιαστική κλίκα, με μοναδικό της στόχο να υπηρετήσει πιστά το καπιταλιστικό σύστημα και όσο μπορέσει να παραμείνει στην εξουσία. Επειδή το να υπηρετείς τον καπιταλισμό τη σημερινή περίοδο δεν είναι εύκολο για ένα κόμμα της κοινωνικής δημαγωγίας (διότι δεν υπάρχουν περιθώρια για την άσκηση μιας οριακής έστω πολιτικής κοινωνικής δημαγωγίας, με κάποιες μικροπαραχωρήσεις προς τα εργατολαϊκά στρώματα), η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει το δόγμα «ψέμα στο ψέμα και όσο αντέξουμε».
Εχουμε γνωρίσει πολλές αστικές κυβερνήσεις. Το ψέμα και η εξαπάτηση του λαού ήταν βασικό στοιχείο όλων. Τόσο ψέμα και τέτοιας ποιότητας ψέμα, όμως, δεν έχουμε ξαναδεί. Κάποιες φορές αποκαλύπτεις ένα ψέμα τους και ορισμένοι αμφιβάλλουν: «μα είναι δυνατόν να λένε τόσο χοντρά ψέματα; Μήπως δεν το μελετήσατε καλά;». Αυτό το σάστισμα μπροστά στο πολύ χοντρό ψέμα κρατάει ακόμα. Για πόσο άραγε;
Π.Γ.
