Ο απόλυτος κυνισμός διά στόματος Σαμαρά, στην ομιλία του για την ψήφο εμπιστοσύνης προς τη συγκυβέρνηση: «Ρωτάτε τους ανέργους αν θα ήθελαν να βρουν εργασία έστω με το σημερινό κατώτατο μισθό; Θέλετε να τον ανεβάσουμε; Θέλετε να τη βυθίσετε πάλι τη χώρα; Τους νέους ανέργους που θα προκύψουν δεν τους σκέπτεστε; Ή μήπως, τελικά, πολιτικά αυτό θέλετε;». Για την ανεργία φταίνε τα… υψηλά μεροκάματα! Πώς γίνεται, όμως, και η ανεργία συνέχισε να ανεβαίνει και μετά την καταβαράθρωση του κατώτατου μεροκάματου; Γι’ αυτό μιλάμε για κυνισμό. Δημιουργήσαμε κοντά στο 1,5 εκατομμύριο ανέργους και αυτοί, μες στην απελπισία τους, είναι έτοιμοι να δουλέψουν ακόμη και με μεροκάματο 20 ευρώ. Γιατί να ανεβάσουμε τα μεροκάματα;
Ο άνθρωπος δεν μίλησε σαν πρωθυπουργός, που υποτίθεται ότι ενδιαφέρεται για το γενικό κοινωνικό καλό, που υποτίθεται ότι προσπαθεί να συμβιβάσει τα αντιτιθέμενα συμφέροντα εργατών και «εργοδοτών». Μίλησε σαν τσιράκι των καπιταλιστών. Ούτε οι πιο χυδαίοι νεοφιλελεύθεροι δεν μιλούν έτσι, όταν απευθύνονται δημόσια στην κοινωνία.
Ενα λεπτό αργότερα, ο Σαμαράς έριξε στην αρένα το επόμενο επιχείρημα (απευθυνόμενος πάντα στον ΣΥΡΙΖΑ): «Ξεχνάτε πως αν ακυρώσετε τις μεταρρυθμίσεις της ανταγωνιστικότητας, τα λεφτά που μοιράζετε δεν θα πάνε στην ελληνική οικονομία, αλλά θα πάνε κατευθείαν σε εισαγωγές. Δεν θα επιστρέψουν ως φόροι στην ελληνική οικονομία, αλλά θα επιστρέψουν ως ελλείμματα και ως χρέη του δημοσίου».
Αυτό δεν πρέπει να το προσπεράσουμε κατηγορώντας τον απλώς για κυνισμό. Διότι περιέχει και ψήγματα αλήθειας, τα οποία αποκαλύπτουν τον κυνισμό της ΕΕ, αλλά και την υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό που είπε ο Σαμαράς το έχουν πει παλαιότερα και άλλοι πρωθυπουργοί (θυμόμαστε τον Α. Παπανδρέου) και είναι απλό στη βάση του. Αν αυξήσουμε τους μισθούς, θα αυξήσουμε την εσωτερική ζήτηση, αλλά οι έλληνες καπιταλιστές δε θα στραφούν στην παραγωγή, αλλά στις εισαγωγές από χώρες του λεγόμενου «τρίτου κόσμου», όπου τα μεροκάματα είναι εξευτελιστικά. Αρα, σύμφωνα μ’ αυτή την κυνική λογική, τα μεροκάματα θα πρέπει να είναι κινεζοποιημένα στο διηνεκές, γιατί μόνον έτσι υπάρχει ελπίδα ανάκαμψης. Πώς θα υπάρξει ανάκαμψη, όμως, όταν η εσωτερική ζήτηση παραμένει καθηλωμένη, λόγω των κινεζοποιημένων μεροκάματων; Μπορεί να υπάρξει μέσω εξαγωγών, στο βαθμό που μονοπωλιακοί καπιταλιστικοί όμιλοι χρησιμοποιήσουν την Ελλάδα σαν μια «Κίνα στην καρδιά της Ευρώπης», μεταφέροντας εδώ τμήμα των παραγωγικών τους δραστηριοτήτων, με εξαγωγικό προσανατολισμό και όχι για να ικανοποιήσουν την ισχνή εγχώρια ζήτηση.
Αυτό είναι το καθεστώς που επικρατεί στην ιμπεριαλιστική ΕΕ. Οι χώρες του μονοπωλιακού καπιταλισμού ελέγχουν την παραγωγή στον «τρίτο κόσμο» και αυτή η παραγωγή, που γίνεται με τα πλέον εξευτελιστικά μεροκάματα, εισάγεται ελεύθερα στο έδαφος της Ευρωλάνδης. Το ίδιο έκαναν και στον αγροτικό τομέα, οδηγώντας σε παρακμή και εγκατάλειψη μεγάλο μέρος της αγροτικής παραγωγής, ιδιαίτερα στον ευρωπαϊκό «Νότο».
Κι εδώ αρχίζει η αισχρή υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ. Μολονότι γνωρίζει αυτό το καθεστώς, επιμένει ότι με μια οιονεί κεϊνσιανή πολιτική θα πετύχει θεαματική καπιταλιστική ανάπτυξη, στηριγμένη στην άνοδο της εσωτερικής ζήτησης, χωρίς κανέναν εμπορικό προστατευτισμό, χωρίς καμιά διασάλευση του στάτους της ΕΕ. Δε νομίζουμε ότι οι οικονομολόγοι του είναι τόσο άσχετοι για να μην αντιλαμβάνονται ότι ένταξη στην ΕΕ και κεϊνσιανισμός δε συμβιβάζονται. Πρόκειται απλά για προεκλογική δημαγωγία.
Π.Γ.
