Η ιστορία είναι καλή για παραπολιτικές στήλες και για χιουμοριστικές εκπομπές. Εχει, όμως, και μια σοβαρή πολιτική διάσταση, που αξίζει να μας απασχολήσει. Γιατί είναι κάποια πράγματα που δεν πρέπει να τα περνάμε μόνο στο καλαμπούρι.
Δυο καθηγητές της Ιατρικής, ο ομότιμος καθηγητής καρδιολογίας του Πανεπιστήμιου Αθηνών Λ. Ανθόπουλος και ο α.ε. καθηγητής Χειρουργικής του ίδιου πανεπιστήμιου Μ. Γάτος εξέδωσαν ανακοίνωση περί του… ανδρισμού του δεσπότη Πειραιά Καλλίνικου Καρούσου, στην οποία αναφέρουν τα εξής:
«Λόγω της ιατρικής μας ιδιότητος και της συνεχούς συνεργασίας μας με τον Μητροπολίτη, αλλά και των στενών οικογενειακών μας σχέσεων, πιστεύουμε απόλυτα ότι θα ήταν αδύνατο να μας είχε διαφύγει οποιαδήποτε εκτροπή στη γενετήσια συμπεριφορά του ανδρός».
Οπως δήλωσε («Καρφί», 20.3.05) ο εκ των υπογραφόντων το κείμενο Μ. Γάτος, ο δεσπότης είχε ενημερωθεί για το κείμενο και είχε δώσει την άδειά του να σταλεί στον Τύπο. Ο Κ. Καρούσος, λοιπόν, στριμωγμένος από το θόρυβο που έγινε, αισθάνθηκε την ανάγκη να αμυνθεί με αυτόν τον τρόπο. Και έβγαλε μπροστά δυο καθηγητές της Ιατρικής, γεγονός που αποτελεί μια ακόμη απόδειξη της πολυπλόκαμης διαπλοκής του ιερατείου. Το περιεχόμενο της άμυνάς του έναντι των ενδοσυνοδικών του αντιπάλων (του Χριστόδουλου Παρασκευαΐδη και του στενού του περιβάλλοντος, για να μην κοροϊδευόμαστε) δεν έχουμε καμιά διάθεση να το σχολιάσουμε. Αρκεί το περιεχόμενο της «γνωμάτευσης» για να συναγάγουμε ασφαλή συμπεράσματα για το ποιόν του. Ας αφήσουμε τους δεσποτάδες να λύσουν μόνοι τους τις σεξουαλικές τους διαφορές και εμείς ας απολαμβάνουμε το σπαρταριστό θέαμα που προσφέρουν οι μονομαχίες τους.
Αν οι δύο καθηγητές επικαλούνταν μόνο τις στενές προσωπικές τους σχέσεις με τον Καρούσο, πάλι δεν θα μας έπεφτε λόγος. Ομως, επικαλούνται και την ιατρική τους ιδιότητα. Και βέβαια, ακόμα και ο πρωτοετής της Νοσηλευτικής γνωρίζει πως τέτοιου είδους γνωμάτευση δεν μπορεί να υπάρξει. Κι αν υπάρξει, οι υπογράφοντες θα πρέπει να αιτιολογήσουν με σαφή επιστημονικό τρόπο τις εξετάσεις που έκαναν και τα ευρήματα που τους οδήγησαν στο συμπέρασμά τους.
Αυτοί οι κύριοι έσπευσαν με μοναδική ευκολία να υπογράψουν και να δώσουν στη δημοσιότητα αυτό το κωλόχαρτο, αδιαφορώντας για το επιστημονικό τους κύρος. Προσωπική τους υπόθεση, θα μπορούσε να πει κανείς. Λάθος. Οχι μόνο επειδή ο ένας είναι εν ενεργεία καθηγητής στο μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας, αλλά επειδή τίθεται και ένα τεράστιο ζήτημα επιστημονικής δεοντολογίας. Μπορεί κάθε γιατρός ή κάθε επιστήμονας, επιδεικνύοντας πανεπιστημιακούς τίτλους και αντλώντας απ’ αυτούς πρόσθετο κύρος, να γνωματεύει κατά το δοκούν, στηρίζοντας κάποιους και εξαπατώντας πότε το λαό, πότε τα δικαστήρια και πότε κάποιον άλλο;
Και όμως, η πανεπιστημιακή κοινότητα και ο επιστημονικός κόσμος πέρασαν στο ντούκου το γεγονός. Λειτούργησε η συντεχνιακή αλληλεγγύη, γιατί το φαινόμενο της εξωνημένης επιστήμης είναι γενικό. Πλην λίγων εξαιρέσεων, οι υπόλοιποι γνωματεύουν κατά παραγγελία και επ’ αμοιβή.
Π.Γ.
