Ο Ολιβιέ Μπλανσάρ είναι ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ. Ενα είδος γκουρού του παγκόσμιου καπιταλισμού, που όταν μιλάει όλοι κρέμονται από τα χείλη του. Λίγο πριν πάρει το αεροπλάνο για να μεταβεί στο Τόκιο, όπου πραγματοποιήθηκε η φετινή ετήσια σύνοδος του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, ο Μπλανσάρ έκανε την… αυτοκριτική του Ταμείου για τις προβλέψεις που έκανε ως τώρα, ιδιαίτερα στις χώρες που έχουν μπει σε «πρόγραμμα», όπως καλή ώρα η δική μας.
Οπως είπε ο Μπλανσάρ, οι δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές που χρησιμοποιήθηκαν ήταν λανθασμένοι, με αποτέλεσμα να υποεκτιμηθούν οι επιπτώσεις των λαμβανόμενων μέτρων στην εξέλιξη του ΑΕΠ. Για να μην σας ταλαιπωρούμε με στριφνές οικονομικές θεωρίες, εξηγούμε ότι οι περιβόητοι δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές είναι κάποιοι συντελεστές μέσω των οποίων συνδέουν το ύψος των δημοσιονομικών μέτρων που παίρνουν με την ανάπτυξη του ΑΕΠ. Λένε ας πούμε ότι για κάθε ευρώ εξοικονόμησης στις δημόσιες δαπάνες χάνεται μισό ευρώ από την παραγωγή.
Αυτό ακριβώς έλεγαν στην περίπτωση της Ελλάδας και της Πορτογαλίας. Χρησιμοποίησαν πολλαπλασιαστή 0,5, στην πράξη όμως ο πολλαπλασιαστής ήταν 1,7-1,8. Δηλαδή, για κάθε ένα ευρώ του «πακέτου» χανόταν 1,7-1,8 ευρώ από το ΑΕΠ. Γι’ αυτό και η καπιταλιστική ύφεση ήταν τριπλάσια απ’ αυτή που «προέβλεπαν» οι υφιστάμενοι του Μπλανσάρ, ο Τόμσεν και τα άλλα «παιδιά» του ΔΝΤ.
Ο Μπλανσάρ έκανε την «αυτοκριτική» του ΔΝΤ και καθάρισε. Δεν βρέθηκε ένας να τον ρωτήσει το αυτονόητο: εάν επρόκειτο για κάποια μικρή απόκλιση θα μπορούσαμε να καταλάβουμε το λάθος, όμως εδώ έχουμε να κάνουμε με απόκλιση πάνω από 300%. Πώς συνέβη αυτό; Μήπως είναι η πρώτη φορά που το ΔΝΤ εφαρμόζει ανάλογα προγράμματα; Τόσες εμπειρίες έχει από οικονομίες σε όλο τον κόσμο, πώς έπεσε τόσο πολύ έξω;
Αυτό που έχουμε εδώ είναι μια ακόμη απόδειξη της εργαλειοποίησης της οικονομικής επιστήμης από αυτούς που τη χειρίζονται. Ηξεραν πολύ καλά ποιες θα είναι οι επιπτώσεις της εφιαλτικής δημοσιονομικής πολιτικής, όμως έπρεπε να σερβίρουν στον ελληνικό λαό ένα ελκυστικό παραμύθι: σφίξε τα δόντια, δέξου τα μέτρα και σε δυο το πολύ χρόνια η χώρα θα έχει μπει σε τροχιά ανάπτυξης. Θυμόσαστε τον Παπακωνστατίνου που τον κυνηγούσε η φράση ότι αν χρειαστεί να παρθούν άλλα μέτρα, αυτός θα παραιτηθεί; Δεν παραιτήθηκε μεν, όμως οι ψηφοφόροι τον μαύρισαν και τον πέταξαν εκτός αστικής πολιτικής. Τον Μπλανσάρ και τους άλλους τεχνοκράτες, όμως, κανείς δεν τους πειράζει γιατί διορίζονται, δεν εκλέγονται.
Εχουν κάποια σημασία οι αριθμοί των προβλέψεων, που κατά καιρούς δίνουν το ΔΝΤ, η Κομισιόν, ο ΟΟΣΑ και άλλοι διεθνείς οργανισμοί της κεφαλαιοκρατίας; Μόνο για όσους βλέπουν τα πράγματα από μια διαχειριστική λογική. Οι αριθμοί μετατρέπονται σε πολιτικά εργαλεία που στηρίζουν τη μια ή την άλλη πολιτική κατεύθυνση. Αν, όμως, βλέπεις τα πράγματα από τη σκοπιά της ταξικής πάλης του προλεταριάτου, αδιαφορείς για τους αριθμούς τους. Τους χρησιμοποιείς μόνο για ν’ αποκαλύψεις τις απατεωνιές τους και ν’ απεμπλέξεις εργαζόμενους από την επιρροή τους. Στηρίζεσαι στα δεδομένα της πραγματικότητας και όχι στις κάλπικες ειδυλλιακές προβολές στο μέλλον.
Αυτοί που χρησιμοποιούν τους αριθμούς των ιμπεριαλιστικών οργανισμών το κάνουν για να τάξουν άλλα διαχειριστικά μοντέλα, που χωρίς να θίξουν τον καπιταλισμό, θα δημιουργήσουν έναν επίγειο παράδεισο για τους εργαζόμενους. Εμείς πρέπει να πείσουμε ότι αυτό είναι ανέφικτο, ότι μέλλον για τους εργαζόμενους υπάρχει μόνο στον κομμουνισμό.
Π.Γ.
