Ποιο είναι το πρόβλημα του συστήματος στη σημερινή Ελλάδα; Η οικονομική κρίση ή η πολιτική αστάθεια; Η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο με σύζευξη των δυο μερών της διάζευξης. Το πρόβλημα του συστήματος είναι οι κίνδυνοι που δημιουργεί η πολιτική αστάθεια για τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης.
Ποιοι είναι αυτοί οι κίνδυνοι; Ενας είναι ο βασικός και απ’ αυτόν πηγάζουν οι υπόλοιποι. Ο κίνδυνος να ξεφύγει ο κοινωνικός έλεγχος και να υπάρξουν «τυφλά» εξεγερτικά φαινόμενα, τα οποία θα απαιτήσουν ουσιαστικές παρεμβάσεις εκτόνωσης, οι οποίες με τη σειρά τους θα εμποδίσουν τη διαχείριση της κρίσης με τρόπο απολύτως ωφέλιμο για τα συμφέροντα του κεφάλαιου.
Μα είναι δυνατόν να προκύψουν «τυφλά» εξεγερτικά φαινόμενα μέσα από μια κοινωνία καθηλωμένη στον καναπέ; Η Ιστορία διδάσκει πως και οι μορφωμένοι εκπρόσωποι της αστικής τάξης διδάσκονται από την Ιστορία. Η πολιτική σταθερότητα είναι όρος για την εξασφάλιση κοινωνικής σταθερότητας. Γι’ αυτό και έχουν αρχίσει να μοντάρονται τα κοινωνικά αμορτισέρ, για να απορροφήσουν τους όποιους μελλοντικούς κραδασμούς.
Δε χρειάζεται να υπάρξει καμιά συνωμοσία. Οι συστημικές δυνάμεις αντιδρούν ενστικτώδικα σ’ αυτές τις περιπτώσεις και μέσα από κινήσεις συχνά αντιφατικές τείνουν προς τον επιδιωκόμενο στόχο. Στην πορεία συνεννοούνται, βλέπουν το κοινό συμφέρον, βοηθούν να επικρατήσουν εκείνες οι τάσεις που θα εξασφαλίσουν την πολιτική σταθερότητα.
Η κυβέρνηση Καραμανλή φθείρεται ταχύτατα. Οι συστημικές δυνάμεις, όμως, όπως εκφράζονται μέσα από τη «μιντιοκρατία», δεν της ζητούν ν’ αλλάξει πολιτική. Αντίθετα, την αποτρέπουν από κάθε τέτοια σκέψη. Ταυτόχρονα, προωθούν στο προσκήνιο ως βιώσιμη εναλλακτική λύση το ΠΑΣΟΚ, που έως πρότινος το είχαν πεταγμένο στα τάρταρα της ανυποληψίας.
Η υποταγμένη ΓΣΕΕ, που πριν μερικούς μήνες δε δίστασε να ξεπουλήσει με τον πιο ωμό τρόπο το μεροκάματο, προσφέροντας στους καπιταλιστές την πιο κρίσιμη την τελευταία εικοσαετία διετή κοινωνική ειρήνη, αλλάζει το καλεντάρι της και φέρνει την ετήσια εθιμοτυπική απεργία από το Δεκέμβρη στον Οκτώβρη, με στόχο να την επαναλάβει μέχρι το τέλος του χρόνου. Πρέπει κι αυτή να παίξει το ρόλο της ως κοινωνικό αμορτισέρ, ενεργώντας για λογαριασμό των εργαζόμενων.
Ολοι οι μηχανισμοί του συστήματος δουλεύουν εντατικά με στόχο τον έλεγχο των συνειδήσεων και την κοινωνική χειραγώγηση. Η εργαζόμενη κοινωνία και η νεολαία της δεν πρέπει να σηκωθούν από τον καναπέ. Πρέπει να πειστούν ότι κάθε ανεξάρτητη ταξική δράση είναι αναποτελεσματική. Πως η λύση θα έρθει μέσα από τους θεσμούς και τελικά μέσα από την ψήφο.