Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ήταν ο Τσίπρας, τώρα είναι η σειρά του Μητσοτάκη. Θ' ανέβει κι αυτός στη Θεσσαλονίκη για να παρουσιάσει το πρόγραμμα της ΝΔ για τη «μεταμνημονιακή» εποχή. Με «συνετές παροχές» και -κυρίως- με σημαία την… αξιοπιστία της ΝΔ και της ηγετικής της ομάδας.
Ο μηχανισμός προπαγάνδας βρίσκεται σε ετοιμότητα κόκκινου συναγερμού. Μόλις ολοκληρώσει την ομιλία του ο Κούλης… τσίτα τα γκάζια. Πρέπει ν' αποδείξει ότι «το δικό μας πρόγραμμα είναι καλύτερο». Βλέπετε, έλεγαν διάφορα τόσον καιρό τώρα κι ο Τσίπρας τα πήρε και τα ενέταξε στις δικές του εξαγγελίες. Και τώρα τους προκαλούν οι συριζαίοι: «θα τα ψηφίσετε όταν τα φέρουμε στη Βουλή;». Ο μηχανισμός προπαγάνδας πρέπει να καταφέρει να διαλύσει το επιχείρημα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Δεν έχουμε καμιά αδημονία να μάθουμε τι θα σκαρφιστούν. Το μόνο βέβαιο είναι ότι κάτι θα σκαρφιστούν. Αλλιώς θα πρέπει να κάνουν ομαδικό χαρακίρι. Δουλειά τους είναι να βρίσκουν τρόπους για να κοροϊδεύουν τον κόσμο, βρίσκοντας παράλληλα σημεία υπεροχής του δικού τους αρχηγού έναντι του αντίπαλου αρχηγού, οι προπαγανδιστές του οποίου επίσης κοροϊδεύουν τον κόσμο.
Η κοροϊδία στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι αυταπόδεικτη. Οποιος έχει μάτια βλέπει (όποιος δε θέλει, δε θα δει ποτέ), ότι ακόμα και ο μετρ της κοινωνικής δημαγωγίας Τσίπρας κινήθηκε αυστηρά στο πλαίσιο της μνημονιακής πολιτικής. Πέραν των ανειλημμένων υποχρεώσεων έναντι των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, είναι, λέει, και οι «αγορές», που δεν πρέπει να πάρουν μήνυμα χαλάρωσης, γιατί αλλιώς δε θα αποκλιμακώσουν τα επιτόκια δανεισμού.
Τα επιτόκια ενός δανεισμού που χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την αποπληρωμή των ετήσιων τοκοχρεολυσίων των προηγούμενων δανείων. Δηλαδή, ο δανεισμός ανακυκλώνεται και ο ελληνικός λαός στραγγαλίζεται για να εξασφαλίζεται η εξυπηρέτησή του.
Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, της καταλήστευσης των εργαζόμενων και του όποιου πλούτου του κράτους, της σκληρής δημοσιονομικής λιτότητας (λατινοαμερικάνικου τύπου) και της κινεζοποίησης των εργαζόμενων (γιατί μόνο έτσι η χώρα θα γίνει «φιλική στις επενδύσεις»), οι ηγέτες των δυο μεγαλύτερων κομμάτων εξουσίας υπόσχονται μερικά φιλανθρωπικά βοηθήματα, που δεν πρόκειται ν' αλλάξουν στο παραμικρό την κατάσταση, δεν πρόκειται να ελαφρώσουν ούτε στο ελάχιστο τα βάρη που έχουν φορτωθεί στις πλάτες του ελληνικού λαού.
Να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι να γειάνει, αυτή η λαϊκή παροιμία ταιριάζει απόλυτα στην πολιτική μασκαράτα που παίζουν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, με τα μάτια στραμμένα στις επόμενες εκλογές.
Μέχρι πότε θ' ανεχόμαστε την κοροϊδία; Αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα της σημερινής περιόδου. Ακόμα και σε συνθήκες πτώσης του μαζικού εργατικού και λαϊκού κινήματος, η κοροϊδία δεν πρέπει να γίνει ανεκτή. Γιατί οδηγεί στη λογική του «μικρότερου κακού». Κι όταν επικρατεί αυτή η λογική, δεν υπάρχει αναζήτηση αγωνιστικής διεξόδου, αλλά ομολογία ήττας, η οποία γίνεται συνείδηση. Αλλο πράγμα η ήττα και άλλο η ηττοπάθεια. Η ήττα ατσαλώνει αγωνιστές που προετοιμάζουν την αντεπίθεση. Η ηττοπάθεια φτιάχνει υποταγμένους, αθύρματα της αστικής πολιτικής.
