Να τελειώνει η κλάψα, τώρα κυβερνάμε, που σημαίνει συγκρουόμαστε, που σημαίνει αλλάζουμε την πραγματικότητα που ζούμε.
Μιλάει στην καρδιά του κάθε συριζαίου ο άνθρωπος: θέλετε πλούτο εξουσίας ή φτώχεια αντιπολίτευσης;
Δεν θα δεχτούμε ποτέ το κόμμα μας, το κοινό μας σπίτι, να διολισθήσει σε πασοκικές λογικές.
Αυτοί σε ποιο κόμμα, ποιας χώρας συμμετέχουν;
Στοχεύουμε να ολοκληρώσουμε άμεσα τη δεύτερη αξιολόγηση. Αλλά, όπως τηρούμε εμείς τη συμφωνία, το ίδιο περιμένουμε και από τους θεσμούς και τους εταίρους μας. Οι ολιγωρίες, η παρέλκυση και οι μεταθέσεις δεν μπορούν και δεν θα γίνουν ανεκτές.
Τα λέμε, κερδίζουμε το χειροκρότημα των συντρόφων κι όταν φτάσει η κρίσιμη ώρα δίνουμε μια και κάνουμε την κωλοτούμπα.
Οι συμφωνίες είναι για να τηρούνται, διαφορετικά δεν υπάρχουν συμφωνίες μεταξύ εταίρων αλλά διευθετήσεις υποταγής. Και αυτές οι διευθετήσεις είναι εύθραυστες. Εξαιρετικά εύθραυστες.
Κρύος ιδρώτας έλουσε τον Σόιμπλε. Κατουρήθηκε πάνω της η Βελκουλέσκου.
Την άνοιξη συμφωνήσαμε ότι η Αθήνα θα λάβει πρόσθετα μέτρα αν το ΔΝΤ έχει δίκιο ως προς την απαισιοδοξία του. Αυτό το υπενθύμισα στον έλληνα ομόλογό μου ξανά στη συνεδρίαση του Eurogroup τη Δευτέρα και αυτός διαβεβαίωσε ότι έτσι είναι.
Τι άλλο να είπε στον Ευκλειδάκο ο θείος Βόλφι;
Οταν οι επίσκοποι και οι ιεροκήρυκες θα ομιλούν για την ανεργία, για τους άδικους φόρους, για την διαφθορά στο Δημόσιο, για τα εθνικά θέματα, για την κοινωνική ηθική και πολλά παρόμοια, ο λόγος τους δεν θα εκλαμβάνεται ως πολιτικός. Αλλά θα εκτιμάται ως άσκηση του ποιμαντικού τους έργου ή ακόμα ως κοινωνικός ή εργατικός αγώνας.
Οι δεσποτάδες απειλούν τους συριζαίους ότι θα περάσουν στην αντιπολίτευση έτσι και τολμήσουν να βάλουν χέρι στα προνόμιά τους.
Στην καλύτερη περίπτωση η αποχώρηση του ΔΝΤ θα μπορούσε να αποτελέσει την αρχή για μια ειλικρινή συζήτηση σχετικά με ένα γενναιόδωρο κούρεμα χρέους για την Ελλάδα – με παράλληλη αποχώρησή της από τη νομισματική ένωση.
Ο Σόιμπλε απειλεί με επιστροφή στα πριν το Μνημόνιο-3.
