►Οταν μου λένε ότι είμαι χυδαίος αντικομουνιστής, το θεωρώ τίτλο τιμής
Γιάννης Μαρίνος
►Τα μυστικά κονδύλια του υπουργείου Δημόσιας Τάξης από 6 εκατομμύρια ευρώ έγινε γνωστό ότι εκτινάσσονται, χωρίς την παραμικρή δικαιολογία, στα 20 εκατομμύρια! Τι μαγειρεύουν; Και τι απέγιναν όλες εκείνες οι καταγγελίες για διαπλοκή και μαύρο χρήμα; Μέχρι στιγμής το μόνο που έχουμε δει είναι οι κουμπάροι και οι υποκλοπές. Οι οποίες ετάφησαν με όλες τις τιμές.
Τα Νέα
►Το σημαντικό και ταυτόχρονα τραγικό που προκύπτει από την έρευνα του Κέντρου Προστασίας Καταναλωτών (ΚΕΠΚΑ) είναι ότι οι καταναλωτές υποχρεώνονται να διαθέσουν ένα μεγάλο μέρος του 13ου μισθού τους, που για τα χαμηλά εισοδήματα ξεπερνάει και το 1/3, στο πετρέλαιο θέρμανσης. Ταυτόχρονα, μια ακόμη ανελαστική δαπάνη, όπως η διατροφή, φαίνεται να γίνεται ελαστική, αφού κόβουμε από το χριστουγεννιάτικο τραπέζι ακόμη και τα μισά έξοδα, προκειμένου να καλύψουμε τις άλλες ανάγκες που έχουμε.
Ευαγγ. Κεκελέκη (γραμ. ΚΕΠΚΑ)
►Οι 100-200 άνθρωποι που «ελέγχουμε» την ιδιωτική τηλεόραση έχουμε επιβάλει έναν ιδιότυπο ρατσισμό, αποκλείοντας οιονδήποτε έχουμε την υποψία ότι δεν «θα πουλήσει». Δεν πειραματιζόμαστε, δεν δοκιμάζουμε, περιοριζόμαστε στους μαϊντανούς με συγκεκριμένους ρόλους: τον κονφερασιέ υφυπουργό, τον ανιματέρ βουλευτή της Β΄ Αθηνών, πολιτικούς που σε ευρωπαϊκές χώρες θα εμφανίζονταν μετά τις 12 σε χιουμοριστικές εκμπομπές. Αυτούς ξέρουμε, αυτούς πουλάμε, αυτούς βλέπουμε στα ίδια και τα ίδια μέρη. Οσο πιο γραφικοί είναι, όσο πιο χαβαλέ κάνουν, τόσο το καλύτερο.
Καθημερινή
►Τις προάλλες βγήκε στον «Αλφα» ο συνδικαλιστής κ. Καλογερογιάννης και υπενθύμισε ότι το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο προωθούσε την ιδιωτικοποίηση του Λιμένος Πειραιά, αλλά ήταν στο παρά πέντε να υλοποιήσει το σχέδιό του. Και διάψευση δεν ακούστηκε… Την προηγουμένη, ο κ. Γ. Παπανδρέου είχε καταγγείλει στεντορεία τη φωνή την ιδιωτικοποίηση που προωθεί η όμαιμη των «εκσυγχρονιστών» κυβέρνηση Καραμανλή… Ιδιο πάνω-κάτω και το έργο με τον ΟΤΕ: στο σφυρί «τα ασημικά του σπιτιού», από το αισχυντηλό ιερατείο του «εκσυγχρονισμού», και ολοκλήρωση της «δουλειάς» από τη «μεταρρυθμιστική» χορωδία της Ρηγίλλης. Κι έτσι, το αφύσικο (η εκποίηση μιας κερδοφόρας επιχείρησης του δημοσίου) κατέστη φυσιολογικό… Μια και μόνη η διαφορά σ’ αυτή την επιχείρηση-πλιάτσικο: κάποιες γραφίδες που υμνούσαν τις «εκσυγχρονιστικές τομές», σήμερα κλαίνε και οδύρονται για το κακό που μας βρήκε.
Γ. Τριάντης (Ελευθεροτυπία)
