♦ Χιουμοράκι πρωτοχρονιάτικο από την «Εποχή». Σε κατεύθυνση αισιοδοξίας. Οχι για τη ρόδα του Καμίνη και της αρπαχτής, αλλά για τη ρόδα της κοινωνίας. Δεν μπορεί το ανεπίσημο όργανο των 53+ του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανιστεί απαισιόδοξο. Να αναζητήσει παρομοίωση στον Σίσυφο και το μαρτύριό του. Στην πέτρα που τη σπρώχνει, τη γυρίζει, τη φτάνει μέχρι την κορυφή, για να την δει να ξανακυλά στην αφετηρία. Ολα περαστικά είναι, μας λέει η «Εποχή». Η ρόδα θα γυρίσει προς όφελος του λαού. Αυτού του τύπου οι «αριστεροί» είναι πιο επικίνδυνοι από τους δεξιούς. Πιο προκλητικοί ακόμα και από τύπους σαν τον Μπουμπούκο. Το δικό τους «χιουμοράκι» είναι χειρότερο και από φτύσιμο.
♦ Πάνω είναι η γραφή στα αραβικά της φράσης «Ο θεός είναι μεγάλος». Κάτω είναι η φράση όπως γράφτηκε σε εκκλησία στη Μεσσαρά, στην οποία έγινε και βανδαλισμός με κάψιμο τμήματος του τέμπλου. Οπως έγραψε ο Μάριος Διονέλλης στην ΕφΣυν, τα «αραβικά» αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με αραβικά. Κάποιος προσπάθησε να αντιγράψει τη φράση, αλλά αντέγραψε τη μισή. Μάλιστα, έγραφε από τ' αριστερά προς τα δεξιά, όπως δείχνουν τα σταξίματα του σπρέι, και όχι από δεξιά προς τ' αριστερά, όπως θα έγραφε ένας γνώστης της αραβικής. Είναι προφανές πως πρόκειται για προβοκάτσια. Εχουν γίνει και άλλες παρόμοιες προβοκάτσιες στην Κρήτη, ενώ συνθήματα του τύπου «Θάνατος στους χριστιανούς» έχουν εμφανιστεί και σε άλλα μέρη όπου έχουν στηθεί στρατόπεδα προσφύγων. Δε χρειάζεται να πούμε πως τέτοιες προβοκάτσιες μόνο οργανωμένα μπορούν να γίνουν.
♦ To σύνθημα είναι γραμμένο σε μια εργατογειτονιά της Γερμανίας. Ιδιου περιεχομένου συνθήματα μπορεί να βρει κανείς σε κάθε ευρωπαϊκή μεγαλούπολη. Στις εργατογειτονιές κυρίως. Οι αστοί, άλλωστε δε θα λέρωναν τις υπέροχες γειτονιές τους για να κάνουν ζύμωση πάνω σε κάτι με το οποίο συμφωνούν. Οι αστοί έχουν το αίσθημα του ιδεολογικά κυρίαρχου. Εκτός από οικονομικά και πολιτικά. Δεν αισθάνονται ν' αμφισβητούνται, όπως αμφισβητούνταν για παράδειγμα κατά το Μεσοπόλεμο, όταν το εργατικό κίνημα δε διεκδικούσε απλά καλυτέρευση των όρων με τους οποίους οι εργάτες πουλάνε το τομάρι τους, αλλά κινούνταν όλο και πιο μαζικά σε τροχιά απελευθερωτική. Τώρα, η εργατική τάξη δεν είναι απλά αντικείμενο εκμετάλλευσης. Μετατρέπεται και σε υποκείμενο ξενοφοβικών και ρατσιστικών συμπεριφορών. Θλιβερών μεν, εξηγήσιμων δε. Γι' αυτό και δεν αρκεί η γενική αντιρατσιστική προπαγάνδα. Χρειάζεται και η επαναστατική οργάνωση.
