► Ποιος πυροδοτεί τις κοινωνικές εκρήξεις; Λύση τώρα στο ασφαλιστικό (ΟΤΟΕ)
Αφίσα για όσκαρ γραφειοκρατικής σαπίλας. Διαβάζεται καλύτερα ως εξής: ποιος χαλάει τον ύπνο, την ησυχία, τη γκλαμουριά, τα τυχερά των γραφειοκρατών συνδικαλιστών; Αν η υπόθεση αφορούσε τους γραφειοκράτες, θα έλεγες… καλά να πάθουν οι καριόλες. Μέχρι εκεί έφτασε η σαπίλα τους. Η υπόθεση δυστυχώς αφορά τους εργαζόμενους. Ας επανέλθουμε όμως στο σύνθημα. Το χειρότερο πράγμα σ’ αυτή την κοινωνία, ο «εξαποδώ» που λένε, κατά τους σαπισμένους γραφειοκράτες της ΟΤΟΕ είναι οι κοινωνικές εκρήξεις. Πράγματι, πρέπει να τους αναγνωρίσουμε ότι τόσα χρόνια δίνουν όλες τους τις δυνάμεις εναντίον των κοινωνικών εκρήξεων. Εχουν προσφορά και έργο να δείξουν στο καθεστώς. Το οποίο (καθεστώς), τόσο αγνώμον!!!, τους χαλάει τον ύπνο και την καλοπέραση. Αλήθεια, οι εργαζόμενοι στις τράπεζες τί περιμένουν με μια τέτοια ή από μια τέτοια ηγεσία; Δεν εννοούμε, βέβαια, ότι λύνεται το τεράστιο πρόβλημα με ψηφοφορίες, βάζοντας άλλους γραφειοκράτες στη θέση τούτων των γραφειοκρατών. Να πάρουν την υπόθεσή τους στα χέρια τους, εννοούμε.
► Κέρδη για τα αφεντικά, φτώχεια και αγωνία για την εργατιά, στους δρόμους θα κριθεί το δίκιο (ΠΑΜΕ)
Μπορεί κανείς να διαφωνήσει; Μπορεί κανείς να πει ότι δεν είναι σωστό, δεν είναι αριστερό το σύνθημα; Ομως όλα τα λόγια, όλα τα συνθήματα, όλες οι διακηρύξεις, όλες οι αυτοανακηρύξεις επαληθεύονται ή διαψεύδονται στο αμείλικτο καμίνι της πράξης. Η πράξη, λοιπόν, αποδεικνύει συνεχώς άλλα πράγματα. Αποδεικνύει ότι οι δρόμοι, ακόμα και όταν τους διασχίζουν με αγωνιστικά πανό, με κόκκινες, κατακόκκινες, σημαίες, ακόμα και όταν αντηχούν από αγωνιστικές διακηρύξεις και συνθήματα -στις καλύτερες, δηλαδή, των περιπτώσεων- αυτοί οι δρόμοι του ΠΑΜΕ οδηγούν μόνο στην κάλπη. Στην… πεμπτουσία της δημοκρατίας. Ψηφίστε για ταξική ΓΣΕΕ. Ψηφίστε για ταξικό κοινοβούλιο. Αρα, το σύνθημα δεν είναι σωστό. Δεν εναρμονίζεται με την στρατηγική του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ. Στην κάλπη θα κριθεί το δίκιο, έπρεπε να λέει.
► Ο φόβος δεν φυλάει τα έρημα, φυλάει τις διαταγές (Μητροπολιτικά Συμβούλια)
Το θέμα μας είναι, λοιπόν, να μην υπάρχει φόβος, για να αψηφούνται, να παραβιάζονται οι διαταγές. Για ποιο λόγο όμως; Απλά κια μόνο για το σαμποτάρισμα των όποιων διαταγών; Υπάρχει περίπτωση να βγουν οι καταπιεσμένες μάζες στο κλαρί παραβιάζοντας γενικώς διαταγές; ‘Η μήπως η απόφαση των μαζών να διεκδικήσουν το ένα ή το άλλο δίκαιο αίτημα, τον έναν ή τον άλλο στόχο, τις κάνει να ξεπερνούν το φόβο και να αψηφούν τις διαταγές; Αν συμβαίνει το δεύτερο, τότε πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στην προπαγάνδιση δίκαιων, δηλαδή ταξικών, στόχων. Σε αντιπαράθεση με όσα απολαμβάνει η κυρίαρχη τάξη. Στην τελική, η ζύμωση γίνεται για τους καταπιεσμένους, δεν γίνεται για να κάνουμε διαγωνισμό έξυπνων φράσεων μεταξύ μας.
