♦ Δεν ξεχνάμε, δε συγχωρούμε – Αντιφασιστική πορεία στο Κερατσίνι Πέμπτη 18/9 6μμ Πλ. Νίκης – 1 χρόνο από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα – καθημερινός αγώνας ενάντια στο φασισμό και το σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει – Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου Δραπετσώνας, Αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης & ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ (αφίσα)
Μια από τις πολλές αφίσες που κυκλοφόρησαν αυτές τις μέρες, απ’ αφορμή τον ένα χρόνο από τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από τα νεοναζιστικά τάγματα εφόδου. Την ξεχωρίσαμε για δυο λόγους. Πρώτο, επειδή προέρχεται από την περιοχή όπου ζούσε ο Π. Φύσσας και δεύτερο επειδή δεν φλυαρεί αντιφασιστικά, αναζητώντας κοινή βάση με τον αστικό αντιφασισμό, αλλά το πρόταγμά της είναι αντιφασιστικό και αντικαπιταλιστικό. Κι αυτό μας βρίσκει απολύτως σύμφωνους.
♦ Η δικαιοσύνη είναι σαν τα φίδια, δαγκώνει μόνο τους ξυπόλητους – Α (σύνθημα στην οδό Αγίας Μαρίνης στα Γιάννενα)
Το σύνθημα χρησιμοποιείται κατά κόρον, κυρίως από τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο. Αλλοι χώροι το αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι, για ευνόητους λόγους. Πώς θα μπορούσε να το χρησιμοποιήσει για παράδειγμα ο ΣΥΡΙΖΑ ή η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, όταν στήνουν τρελό πανηγύρι κάθε φορά που βγαίνει μια θετική δικαστική απόφαση (εξαίρεση) και κατεβάζουν τους τόνους όταν αυτή η απόφαση αναιρείται ή βγαίνουν αποφάσεις καταστολής των εργατικών κινητοποιήσεων (κανόνας); Πανηγύριζαν για την προσωρινή διαταγή του προέδρου του ΣτΕ για την ΕΡΤ, κοροϊδεύοντας τους απολυμένους και όλο τον κόσμο, αλλά το βούλωσαν όταν ήρθε η τελική απόφαση που είπε «καλά έκανε η κυβέρνηση και τους απέλυσε». Πανηγύριζαν για την απόφαση ενός Μονομελούς Πρωτοδικείου υπέρ των απολυμένων καθαριστριών, αλλά τώρα που έρχεται η «απανταχούσα» από τον Αρειο Πάγο δεν τολμούν να βγουν και να μιλήσουν ταξικά για το ρόλο της αστικής Δικαιοσύνης.
Τη βδομάδα που μας πέρασε, ένα άλλο Μονομελές Πρωτοδικείο απέρριψε την αγωγή που είχαν καταθέσει τέσσερις απολυμένες από το ΙΚΕΑ εργάτριες και αποφάσισε ότι οι εργάτριες πρέπει να πληρώσουν και τη δικαστική δαπάνη της εταιρίας. Απολύθηκαν γιατί αρνήθηκαν να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις με μείωση μισθού. Το δικαστήριο υιοθέτησε τους ισχυρισμούς της εταιρίας, ότι η μείωση μισθών «ήταν μία προσπάθεια διάσωσης της επιχείρησης από την πρωτοφανή οικονομική ύφεση, που είχε αποτέλεσμα το έτος 2011 μία πτώση των πωλήσεων κατά 20% και ζημιές ύψους 4,1 εκατομμυρίων ευρώ, με ζημιές 10,8 εκατομμυρίων ευρώ για το σύνολο των επιχειρήσεων του ομίλου Φουρλή»! Ως προς τον ισχυρισμό των εργατριών ότι οι απολύσεις ήταν εκδικητικές, λόγω της συνδικαλιστικής τους δράσης, το δικαστήριο απεφάνθη ότι καλώς απολύθηκαν και γι’ αυτό έφτανε η άρνησή τους να δεχτούν μείωση μισθού!
ΥΓ: Μια ένσταση μόνο για το σύνθημα. Ας γράφουμε το δέλτα στο «Δικαιοσύνη» με κεφαλαίο, για να δείχνουμε ότι βάλλουμε κατά του θεσμού της αστικής Δικαιοσύνης και όχι κατά της δικαιοσύνης ως έννοιας.
