♦ Αντεπίθεση λαέ, ισχυρό ΚΚΕ (σύνθημα με κόκκινη μπογιά, σε τοίχο στην Καλογρέζα)
Το σύνθημα έχει ξεμείνει από παλιότερα, δεν είναι της προεκλογικής περιόδου. Αυτό, βέβαια, δεν έχει σημασία, γιατί το εν λόγω σύνθημα αποτελεί σταθερό μότο του Περισσού, σε προεκλογικές και μη προεκλογικές περιόδους. Η στόχευσή του, όμως, είναι καθαρά εκλογική, διότι στο αποτέλεσμα της κάλπης μετριέται –σε τελική ανάλυση– η ισχυροποίηση του «Κ»ΚΕ. Ενα επαναστατικό κόμμα, όταν απευθύνει ένα εγερτήριο μήνυμα στο λαό («αντεπίθεση λαέ»), δεν έχει καμιά ανάγκη να τσοντάρει ένα κάλεσμα για ενίσχυση του κόμματος («ισχυρό ΚΚΕ»). Αν το εγερτήριο κάλεσμα είναι πραγματικό, τότε η ισχυροποίηση του κόμματος θα έρθει αυτόματα, διότι θα είναι αυτό που θα έχει συμβάλει καθοριστικά στην έγερση του λαού. Οπως έγινε με το επαναστατικό ΚΚΕ (καμιά σχέση με τον Περισσό, πέραν της κλοπής του τίτλου του) στη διάρκεια της ναζιφασιστικής κατοχής. Ηταν το κόμμα που σήκωσε τη σημαία της αντίστασης, που οργάνωσε την αντίσταση του λαού σε όλες τις μορφές της (ένοπλη και μη ένοπλη, στις πόλεις και τα βουνά) και γι’ αυτό ο λαός το τίμησε με την εμπιστοσύνη του. Η πολιτική ισχυροποίηση του ΚΚΕ ήρθε ως φυσική συνέπεια της επαναστατικής του πολιτικής. Οταν, όμως, δεν κάνεις επαναστατική πολιτική και το «αντεπίθεση λαέ» είναι λόγια του αέρα, τότε έχεις ανάγκη να υπενθυμίζεις τον πραγματικό σου στόχο: ενίσχυση στην κάλπη!
♦ Γριά και αδελφή, γαμιούνται οι ναζί (σύνθημα με κόκκινο μαρκαδόρο, πάνω σε αφίσα της παράστασης των Φασουλή-Φιλιππίδη «Αρσενικό και παλιά δαντέλα», σε βαγόνι του Μετρό)
Τι διαστροφή πρέπει να έχει στο μαυλό του αυτός που έβγαλε το μαρκαδόρο και έγραψε το σύνθημα μέσα στο βαγόνι του Μετρό; Μας θύμισε εκείνους τους οπαδούς της ΑΕΚ, που δηλώνουν αντιφασίστες, ακόμη και αντικαπιταλιστές-αντικρατιστές, που θυμίζουν την (πραγματική) συμμετοχή τους σε αντιφασιστικές και αντικαπιταλιστικές διαδηλώσεις, αλλά δε δίστασαν να δράσουν σαν πογκρομιστές φασίστες, κατ’ εντολήν του μεγαλοκαπιταλιστή ιδιοκτήτη της αγαπημένης τους ομάδας. Διάφορα κοινωνικά υποσύνολα, οργανωμένα ή μη, διατελούντα εν πλήρη συγχύσει, αποδέχονται και συμμετέχουν σε δράσεις του ευρύτερου αντικαπιταλιστικού κινήματος, μέχρι να έρθει η στιγμή να αποκαλύψουν τα όριά τους, τα οποία καθορίζονται από τη σύγχυση που έχουν στο κεφάλι τους. Το φαινόμενο δεν είναι πρωτοφανές (αν και εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από την κακή κατάσταση του ανατρεπτικού κοινωνικού κινήματος), ούτε πρέπει να αντιμετωπίζεται με ιεροεξεταστική λογική. Από αυτό, όμως, μέχρι την τακτική χαϊδέματος αυτιών και γλειψίματος, που ακολούθησε μια μικρή μειοψηφία αναρχικών έναντι των οπαδών της ΑΕΚ, υπάρχει χάος.
♦ Λευτεριά στον Ν. Γ. Μιχαλολιάκο (γκραφίτι στη μάντρα έξω από τα γραφεία των νεοναζί στο σταθμό Λαρίσης – αριστερά μαίανδρος, δεξιά στόχος)
Ο αρχηγός είναι αρχηγός και μόνον αυτός μνημονεύεται στη μάντρα των γραφείων της συμμορίας. Ολοι οι άλλοι είναι ασήμαντα μεγέθη. Να το κατάλαβε, άραγε, ο Κ(λ)ασιδιάρης, τώρα που βρίσκεται σε διπλανό κελί;
