♦ Πρωτομαγιά 2009. Ελληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι…
Χωρίς σχόλια.
♦ ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ – 1η ΜΑΗ ΑΠΕΡΓΙΑ – Δεν θα πληρώσουμε την κρίση τους! Εργάτες ενωμένοι ποτέ ηττημένοι.
Το ποτέ νικημένοι έγινε ποτέ ηττημένοι. Πιο κοσμικό ίσως, πιο κυριλάτο. Ο εκσυγχρονισμός έχει ένα άλλο επίπεδο, δεν νομίζετε; Εκτός και αν το έγραψαν στην καθαρεύουσα για να δώσουν μια διαχρονικότητα στη δράση τους. Μπορεί να είναι και έτσι. Δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι η ΓΣΕΕ με την πολιτική της, με την τακτική της, με τα αιτήματα και τις θέσεις που έχει, δεν προωθεί την ενότητα αλλά τη διάσπαση, την πολυδιάσπαση των εργατών. Σε συνθήκες σκληρής καπιταλιστικής κρίσης, η ΓΣΕΕ, η γραφειοκρατία, προσφέρει τα μέγιστα στο κεφάλαιο. Γι’ αυτό στη συγκέντρωσή της θα έπρεπε να απευθύνει όχι απλά χαιρετισμό αλλά ομιλία, διάγγελμα, ο Δασκαλόπουλος, ο πρόεδρος του ΣΕΒ. Αλλά είπαμε, καπιταλισμός. Τα προσχήματα πρέπει να κρατιούνται. Θα τα πουν μετά τα παιδιά. Στα άνθη.
♦ 1η Μάη 2009. Ταξική ενότητα – Λαϊκή συμμαχία. Την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία (ΠΑΜΕ)
Διακρίνεται ένας ψιλοοπορτουνισμός στην αφίσα του ΠΑΜΕ ή εμένα μου φαίνεται; Διότι ένα μήνα πριν τις εκλογές –την ύψιστη μάχη του κόμματος, την οποία την είχε ξεκινήσει εδώ και ένα χρόνο, αλλά μπλέχτηκε στη μέση ο άτιμος ο Δεκέμβρης– δεν τα λες περιφραστικά τα πράγματα. Τα λες ταξικά, σταράτα. Ψήφο στο ΚΚΕ. Να γεμίζει το στόμα σου.
♦ Τα παιδιά της ΚΝΕ. Γιάννης Ρίτσος (ΚΝΕ)
Ετσι λέει η επικεφαλίδα της αφίσας για όσους είχατε την ατυχία να μην τη δείτε. Ε, δεν θα δίνει και όλες τις αφίσες το κόμμα στους επαγγελματίες. Οπου έχει οργανώσεις –που να έχουν κάποια λειτουργία, εννοείται– βάζει και καμιά αφίσα. Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι στην αφίσα παραθέτεται ο στίχος του μακαρίτη του Ρίτσου για τα παιδιά της ΚΝΕ, που λένε στη ζωή το μεγάλο Ναι. Και βέβαια, δεν έχει καμιά αντίρρηση κανείς επί τούτου. Μακάρι τα παιδιά. Γιατί όχι, άλλωστε; Λίγος Συρμός, λίγο Φεστιβάλ, Πανσπουδαστική πρώτη δύναμη, προβοροκατολογίας το ανάγνωσμα, κανένα παλουκάκι στους αριστεριστές. Ζωή και κότα. Με ναι κεφαλαίο. Αλλά, αγαπητέ Γιάννη, άλλο ναι στη ζωή, άλλο ναι στον αγώνα ενάντια στο σύστημα. Πάντως –εδώ που τα λέμε– πρέπει να έχουν μεγάλα κεσάτια οι στρατολογίες της ΚΝΕ, για να ξαναθυμηθούν το Ρίτσο. Ατιμε Δεκέμβρη.
♦ 2η Πανελλαδική σύσκεψη Σύριζα. Ανατρέπουμε το σκηνικό σε Ελλάδα και Ευρώπη. Συζητάμε για το Πρόγραμμα και τις Ευρωεκλογές (ΣΥΡΙΖΑ)
Πού είναι οι καλές εποχές με τα 18άρια στα γκάλοπ! Φανταστείτε, τώρα, ένα μήνα πριν τις εκλογές, να τους έδιναν τα γκάλοπ 18%, τι θα λέγανε. Στις 8 σοσιαλισμός. Σε όλη την Ευρώπη. Σας έχω ένα δίλημμα, όμως. Αν, λέμε αν, ο μη γέννητο, έπρεπε να διαλέξουμε πού θα ανατρέψει το σκηνικό ο Σύριζα. Στην Ελλάδα ή την Ευρώπη; Τι θα λέγατε; Στην Ευρώπη, έτσι; Γιατί είσαστε φανατικοί αντιευρωπαϊστές, γι’ αυτό. Τι λέτε ρε, και να χάσουμε τέτοιο πανηγύρι; Σχετικό: Τι κωλοτούμπα όμως η ΚΟΕ για την Ευρωπαϊκή Ενωση!!!! Σκέτο ανσάμπλ. Τι κάνει η άτιμη η καρέκλα.
♦ Εργατική Πρωτομαγιά 2009. Για ένα ριζοσπαστικό κίνημα. Για την ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού σε Ελλάδα και Ευρώπη (ΣΥΡΙΖΑ)
Εν μέσω κρίσης του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, στην αφίσα για την Πρωτομαγιά (και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία), οι Συριζαίοι καταγγέλλουν τη νεοφιλελεύθερη εκδοχή διαχείρισής του. Μα να μη τους καταλαβαίνει καθόλου η αστική τάξη; Αυτοί θα ήταν οι καλύτεροι διαχειριστές του συστήματος.