♦ 300 χαμένες θέσεις εργασίας. Η κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της (Σωματείο εργαζομένων ΕΛΒΟ)
Το σωματείο των εργαζόμενων στην ΕΛΒΟ κάνει έναν απλό συλλογισμό. Σου λέει, δημοκρατία έχουμε, κοινοβουλευτική δημοκρατία έχουμε, η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να κυβερνήσει σύμφωνα με τις εξαγγελίες της. Να μεριμνήσει για το συμφέρον του τόπου και κυρίως για τους ανθρώπους του μεροκάματου, που τόσο τους αγαπούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις. Βεβαίως, η άποψη αυτή, περί των καθηκόντων των κυβερνήσεων και τη λειτουργία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, υπάρχει και σε όλα τα εκπαιδευτικά εγχειρίδια, από νηπιαγωγείο μέχρι πανεπιστήμιο. Και βάλε. «Φυσιολογικά», λοιπόν, λέει αυτά που λέει το σωματείο της ΕΛΒΟ. «Φυσιολογικά», αν έδινε εξετάσεις για να περάσει κανένα μάθημα (και πάλι συζητήσιμο είναι) στο σχολείο. Ομως, η πραγματική ζωή δεν είναι σχολικά εγχειρίδια και παραμύθια. Οι κυβερνήσεις στην κοινοβουλευτική δικτατορία εκλέγονται και από τους εργαζόμενους για να εξυπηρετήσουν το κεφάλαιο. Ολόκληρο το καπιταλιστικό σύστημα στηρίζεται στην εκμετάλλευση και την εξαπάτηση των εργατών. Οσοι εκπρόσωποι των εργατών αυτό δεν το καταλαβαίνουν, εν έτει 2008 και μετά από 34 χρόνια λειτουργίας του κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα, πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Και κυρίως, οι εργάτες πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους έναντι της τάξης τους και του εαυτού τους.
♦ 2007-2013 Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού (Υπουργείο Απασχόλησης, Γ.Γ. Διαχείρισης Κοινοτικών και Αλλων Πόρων)
Στο περιτύλιγμα της απάτης, της εκμετάλλευσης, της ρεμούλας, οι καπιταλιστές είναι καλοί. Το έχουν μάθει απ’ έξω το παραμύθι. Προσέξτε: Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού. Να λοιπόν. Οι επιχειρήσεις –χωρίς τις οποίες δεν θα βρίσκαμε δουλειά, μη το ξεχνάμε– συμβάλλουν στην ανάπτυξη των εργαζόμενων σ’ αυτές. Για τον κόπο τους, βέβαια, θα πάρουν το κατιτίς τους. Μια επιδοτησούλα, ας πούμε. Και μια φοροαπαλλαγή, ας ξαναπούμε. Και αν ξεχάσουν και κάποιες οφειλές τους, κανένα πρόβλημα. Θα γίνει ένας νέος διακανονισμός. Διότι μας δίνουν δουλειά. Δουλειά των 500 ευρώ. Δουλειά χωρίς ασφάλιση. Δουλειά μέχρι τα…ραδίκια ανάποδα. Αλλά δουλειά. Θα το επαναλάβουμε για μια ακόμα φορά. Η πιο καταπιεσμένη τάξη στον καπιταλισμό είναι η αστική τάξη!
♦ Φτάνει πια! Ανέλκυση τώρα (Επιτροπή Πολιτών Θήρας)
Το καραβάκι, το Sea Diamond, εξακολουθεί να αναπαύεται στο βυθό της Καλντέρας. Εξακολουθεί να απειλεί με ανήκουστη καταστροφή. Οι κάτοικοι ανησυχούν. Πρέπει να πού-με, όμως, ότι τέτοιο παραμύθι, σαν αυτό που τους πουλάει η κυβέρνηση από τότε που το καράβι πήγε στα βαθιά, δύσκολα βρίσκει ταίρι. Φτάνει πια, αναφώνησαν στην τελευταία κινητοποίησή τους. Πόσες φορές και από πόσες γωνιές της χώρας που γέννησε τον Ολυμπισμό –τι παραμύθι και τούτο, χρυσοφόρο παραμύθι– ακούγεται το… φτάνει πια; Λίγο θυμό δεν έχει μέσα της αυτή η φράση; Λίγο πείσμα, λίγο τσαμπουκά;
♦ Οχι οδοφράγματα. Κοινή δράση Ε/Κ-Τ/Κ
Πλακάτ από το άνοιγμα της οδού Λήδρας στη Λευκωσία. Ετσι κι αλλιώς, στην Κύπρο όταν ακούν για οδοφράγματα κάνουν μια χαρά!!! Για την Ελλάδα όμως –τη χώρα που γέννησε το ολυμπιακό πνεύμα, μη το ξεχνάμε– μήπως το σύνθημα έπρεπε να είναι αλλιώς; Μήπως να μιλούσε για κοινή δράση στα οδοφράγματα; Μήπως;