♦ Tous Εnsemble. Féderation des Chemino. Region NORD/PAS de CALAIS. CGT (Ολοι μαζί – Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών. Βόρειος τομέας/πέρασμα Καλαί. CGT)
Ωραίο ακούγεται. Ποιοι όμως είναι αυτοί… οι όλοι; Σε ποιους αναφέρονται; Στους σιδηροδρομικούς; Στους εργάτες γενικότερα; ‘Η μήπως αυτό το όλοι χωράει τους πάντες; Τους εργάτες και τις πουλημένες συνομοσπονδίες που προσπαθούν να κλείσουν τον αγώνα, προσφέροντας άλλη μια φορά τις καλύτερες υπηρεσίες στη γαλλική αστική τάξη; Αν είναι έτσι, δεν μας τα λέει καλά για μια ακόμη φορά η CGT. Αλλά, και αν το «όλοι μαζί» αναφέρεται μόνο στους εργάτες και όχι στους εξ επαγγέλματος ξεπουλημένους γραφειοκράτες, αρκεί αυτό; Δεν αρκεί. Γιατί, για να είναι για τα συμφέροντα των εργατών, πρέπει να προσεγγίζει από ταξικές θέσεις το ζήτημα. Μπορεί να το κάνει αυτό η CGT; Υπάρχουν δύο απαντήσεις στο ερώτημα. Μια μεταφυσική και μια που πηγάζει από προσεκτική εξέταση των θέσεων της CGT (όπως και της κάθε συνδικαλιστικής οργάνωσης ή παράταξης), από την πρακτική εμπειρία που υπάρχει για την οργάνωση. Τα λέμε όλα αυτά, γιατί το τελευταίο διάστημα και μεις έχουμε εμπλακεί σε συζητήσεις και συσκέψεις για το ασφαλιστικό και είναι γεγονός ότι όταν τελειώνουν κάποιες απ’ αυτές τσιμπιόμαστε για να είμαστε σίγουροι ότι όσα ακούσαμε δεν ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας.
Για να μην κουράζουμε θα σας δώσουμε έναν σύντομο ορισμό του «ταξικού»-μεταφυσικού συνδικαλιστή, όπως αυτός βγαίνει από την εις βάθος εξέταση των φλογερών λόγων που βγάζει για τη μάχη του ασφαλιστικού. Εχει δύο ιδεολογίες. Μία για τους τέσσερις τοίχους των γραφείων της οργάνωσής του, του σπιτιού του, και μία όταν συνδιαλέγεται με τους κάθε είδους γραφειοκράτες και τα βρίσκει μαζί τους. Τους επηρεάζει θετικά, λέγεται στη γλώσσα του. Εχει δύο εμπειρίες. Μία για τον εαυτό του, για το σπίτι του, άντε και για την οργάνωσή του, αν χρειαστεί. Σ’ αυτή την πρώτη εμπειρία, του εαυτού του, υπάρχουν τα ξεπουλήματα και ο ύπουλος ρόλος της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Στην άλλη, που είναι για τους έξω, για τους ανώριμους, για τη μάζα, όλοι είμαστε καθαροί και κυρίως υπερασπιστές των εργατικών συμφερόντων. Ολοι, από τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ μέχρι τον «τελευταίο» εργάτη, είμαστε στο ίδιο μετερίζι. Είναι σωστό να τον λέμε μεταφυσικό αυτόν τον «ταξικό» συνδικαλιστή; Για αρκετούς ναι, είναι το λιγότερο που μπορούμε να πούμε. Γιατί υπάρχει και μια άλλη κατηγορία «ταξικών» συνδικαλιστών. Οι παραγοντίσκοι.
♦ Οι σπουδές είναι δικαίωμα, όχι προνόμιο (πλακάτ σε διαδήλωση φοιτητών της Γαλλίας)
Το αφισάκι έχει τη μούρη του Σαρκοζί να αντικρίζει ένα γαλλικό κ…δάχτυλο. Το θέμα είναι αν μπορέσει το γαλλικό κίνημα -όπως το έχει κάνει ορισμένες φορές- να περάσει πάνω από τις τρικλοποδιές που του βάζουν οι γραφειοκράτες, οι σοσιαλιστές -τρομάρα τους- και οι νομοταγείς αριστεροί. Τότε, το δάχτυλο θα βρει τον προορισμό του. Ναι, αλλά είναι σωστό –θα έλεγε ένας δικός μας πολιτισμένος αριστερός γραφειοκράτης– να κάνουμε κ…δάχτυλο στον πρόεδρο της χώρας; Η απάντηση δεν είναι άλλη από τη γνωστή κινέζικη παροιμία: «Οταν το δάχτυλο έδειχνε το φεγγάρι -λέμε τώρα- ο ηλίθιος κοίταζε το δάχτυλο».
