♦ Εχετε φροντίσει για το μέλλον σας ή το αφήνετε στην Κοινωνική Ασφάλιση; – Σήμερα δεν υπάρχει άλυτο πρόβλημα σύνταξης – Μόνο έλλειψη ενημέρωσης (ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ – διαφημιστική αφίσα)
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος. Μπρος, το άλυτο ασφαλιστικό (που το είχε λύσει το ΠΑΣΟΚ, σε συνεργασία με τη ΓΣΕΕ, για τουλάχιστον 30 χρόνια). Μπρος, η από όλες τις ιερές δυνάμεις του καπιταλισμού προαναγγελία νέας αντιασφαλιστικής επίθεσης μετά τις εκλογές. Μπρος, τα καταληστευμένα Ταμεία, τα ομόλογα, ο τζόγος, οι φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο, το χαράτσι στους φορολογούμενους μέσω της τριμερούς χρηματοδότησης. Πίσω, η μόνιμα αυξανόμενη βουλιμία του κεφάλαιου για νέα κέρδη. Πίσω, αυτοί που ευθύνονται για το χάλι των Ταμείων μεταμορφώνονται σε τιμητές της κατάστασης. Πίσω, αυτοί που πατάνε στο κεφάλι τα όποια δικαιώματα, ανήσυχοι για το μέλλον των εργαζόμενων. Για τη σύνταξή τους. Διαβάστε απύθμενο θράσος στο ενημερωτικό φυλλαδιάκι της ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ: «Από την άλλη, το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα της χώρας αντιμετωπίζει προβλήματα, εξαιτίας των δημογραφικών εξελίξεων και των ελλειμμάτων του. Σήμερα κανείς δεν εγγυάται ότι όταν έλθει η ώρα να λάβετε τη σύνταξή σας, αυτή θα επαρκεί για να καλύψει τις οικονομικές σας ανάγκες και να διατηρήσει την ποιότητά της στα επιθυμητά επίπεδα».
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα; Μπρος ξεφτιλισμένη ασφάλιση και πίσω χρυσοπληρωμένα ξεφτιλισμένη των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών. Οχι. Κατηγορηματικά όχι. Μπρος αγώνας και πίσω καπιταλισμός. Μπρος διεκδίκηση και πίσω συμβιβασμός. Μπρος αγωνιστικές συλλογικότητες και πίσω εκλογές και ξανά εκλογές. Πιο καθαρό δίλημμα ίσως είναι δύσκολο να συναντήσει κανείς.
♦ 40 χρόνια από τον «πόλεμο των 6 ημερών» – Πότε θα τελειώσει η Ισραηλινή κατοχή; (Μαρξιστικό Φόρουμ – ΣΕΚ)
Προβληματισμένη εμφανίζεται η σοβαρή συνιστώσα της ριζοσπαστικής αριστεράς, το ΣΕΚ. Εχει ένα δίκιο. 40 χρόνια, σου λέει, και το παλαιστινιακό κίνημα δε νικάει. Ενώ η σοβαρή συνιστώσα της ριζοσπαστικής αριστεράς έχει μια έμφαση στις νίκες. Είναι απίστευτο πόσες νίκες έχει πετύχει από το 1974. Δε μπορεί, κάποιος από όλους αυτούς τους ριψοκίνδυνους επαγγελματίες επαναστάτες (το επαγγελματίες εδώ πάει στην έννοια του πληρωμένου χόμπι) θα σκέφτηκε ότι ίσως πρέπει σαν ΣΕΚ να δώσουν ένα χέρι βοήθειας στους παλαιστίνιους μαχητές. Να τους στείλουν, ρε παιδί μου, 10.000 σφυρίχτρες, 500 τύμπανα, 10 dj. Σίγουρα το σκέφτηκαν, αλλά τώρα το ΣΕΚ έχει να δώσει τη μάχη των εκλογών. Σε αυτό το μετερίζι θα προτάξει τα στήθη του. Εσείς τι λέτε, σύντροφοι αναγνώστες; Ποια νίκη είναι πιο ρεαλιστική; Των παλαιστίνιων μαχητών-ισλαμιστών ή των μαρξιστών (χίλια συγνώμη, θείε Κάρολε, για το βρίσιμο) του ΣΕΚ;
