♦ Υπερθέρμανση στον πλανήτη – Κλιματικές αλλαγές – Τι να κάνουμε; Ομιλητές: Σάκης Κουρουζίδης, Ευώνυμος Οικολογική Βιβλιοθήκη – Χριστίνα Παπαγεωργίου, Δίκτυο Μεσόγειος SOS, Μιχάλης Παπαγιαννάκης, μέλος Πολιτικής Γραμματείας ΣΥΝ (Συνασπισμός)
Τι να κάνουμε; Κατ’ αρχήν, θα απευθυνθούμε στους θεσμούς. Σε όλους τους θεσμούς. Στον ΟΗΕ, στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, στο ΔΝΤ, στην κυβέρνηση των ΗΠΑ, στην κυβέρνηση της Αγγλίας, στην κυβέρνηση της Γαλλίας, στην κυβέρνηση της Γερμανίας. Αν έχουμε σωστά επιχειρήματα, μπορούμε να τους πείσουμε. Διότι όλοι αυτοί ασκούν ιμπεριαλιστική πολιτική από συνήθεια, από κεκτημένη ταχύτητα ή από κάτι τέτοιο. Αν ακούσουν και την άλλη άποψη, μπορεί ν’ αλλάξουν. Να νοιαστούν για το περιβάλλον. Να σταματήσουν τις ιμπεριαλιστικές επιδρομές. Να δώσουν λεφτά, πολλά λεφτά, για τον τρίτο κόσμο. Υπάρχει ένα ισχυρό παράδειγμα επιτυχημένης παρέμβασης στους ιμπεριαλιστικούς θεσμούς. Του Μιχάλη Παπαγιαννάκη. Που μετέτρεψε την ΕΕ σε Ευρώπη των Εργαζομένων. Με πειθώ, επιχειρήματα και εναλλακτικές προτάσεις. Μετά, θα απευθυνθούμε στα κινήματα. Τα οποία έχουν τους δικούς τους θεσμούς. ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΟΚΕ (πρόεδρος ο σύντροφος Χ. Πολυζωγόπουλος, που συμμετείχε ή συμμετέχει ακόμα και στο Φόρουμ), Ομοσπονδίες-Εργατικά Κέντρα, Δήμοι-Κοινότητες κ.ο.κ. Και εδώ υπάρχουν παραδείγματα σε θετική κατεύθυνση. Από πού ν’ αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς; Από τις συλλογικές συμβάσεις που οι εργαζόμενοι τρώνε με χρυσά κουτάλια; Την παρέμβαση για τα ασφαλιστικά δικαιώματα; Την παρέμβαση για ανθρώπινη περίθαλψη; Είναι να το ‘χεις, ρε παιδί μου, το χάρισμα. Της πειθούς και των επιχειρημάτων. Θαύματα μπορείς να κάνεις. Μετατρέπεις τους θεσμούς από ιμπεριαλιστικούς σε σοσιαλιστικούς. Από γραφειοκρατικούς σε αμεσοδημοκρατικούς. Τους ανθρώπους των θεσμών από λαμόγια σε αγωνιστές. 1000+1 θαύματα των θεσμικών, κοσμικών και σοβαρών αριστερών. Το 1001 είναι η σωτηρία του πλανήτη.
♦ Παλεύουμε, διεκδικούμε, απαιτούμε. Το Παλαί χώρος πολιτισμού και αθλητισμού. Οχι Εμπορικό Κέντρο (Δήμος Γαλατσίου, Σύλλογοι και Μαζικοί Φορείς)
Η μεγάλη κληρονομιά των Ολυμπιακών Αγώνων. Η κληρονομιά του λαού. Που θα βοηθήσει στην ανάπτυξη του ελληνικού αθλητισμού. Θυμάστε το παραμύθι. Το παραμύθι για τρελές κονόμες της ολιγαρχίας και των λαμόγιων. Τώρα, όλα τα «λαϊκά μέγαρα», τα αθλητικά λαϊκά μέγαρα, γίνονται εμπορικά κέντρα. Γιατί το κράτος δεν έχει λεφτά να τα συντηρεί. Γιατί το κράτος δεν εμπιστεύεται τον εαυτό του να τα συντηρεί. Δεν εμπιστεύεται τον Δήμο Γαλατσίου. Εμπιστεύεται τους εμπόρους. Τις επιχειρήσεις. Τον ανθό της ελληνικής κοινωνίας. Ρε παιδιά, δεν βρίσκεται ένας θεσμικός, κόσμιος και σοβαρός αριστερός ν’ αλλάξει και τους εμπόρους; Να τους κάνει τίμιους και σοβαρούς επιχειρηματίες. Που να ενδιαφέρονται για το υγιές κέρδος. Ενας τέτοιος αριστερός και τον Χριστό (αν δεχτούμε την ύπαρξή του) θα υποσκέλιζε. Γιατί ο Χριστός με τους εμπόρους σήκωσε τα χέρια ψηλά. Ολα τ’ άλλα τα θαύματα τα έκανε. Να λοιπόν μια ακόμα αξιοπρόσεκτη ιδιότητα της θεσμικής και σοβαρής αριστεράς. Είναι θαυματουργή.