► «Το μάθημα αρχίζει με Α: Απεργία, Αγώνας, Αλληλεγγύη, Αξιοπρέπεια» (Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. «Ο Παρθενώνας»)
Είμαστε ακόμη στο Α, λοιπόν. Πάλι από την Αρχή. Πάλι ο τροχός γυρίζει. Απέναντι στην Αδιαλλαξία, στην Αναλγησία, στην Αδικία. Κόντρα σε μια Αδίστακτη, σε μια Ανεκδιήγητη πολιτική. Τέλος στην Αδράνεια και την παθητικότητα. Η ελληνική γλώσσα είναι η πλουσιοτέρα… που έλεγε κάποτε μια υπερπατριώτισσα γλωσσολόγος. Πλουσιότερος όμως όλων ο δρόμος του αγώνα. Η ευρηματικότητα του συνθήματος το αποδεικνύει. Να γιατί πάντα οι κυβερνώντες πιάνονται ΑΔΙΑΒΑΣΤΟΙ.
► 10 χρόνια τώρα, αύξηση καμία. Τέρμα πια στην κοροϊδία (σύνθημα δασκάλων)
Τα αποτελέσματα της Αδράνειας από τη μια και της Αδιαλλαξίας από την άλλη. Δεν έχουν ανάγκη μόνο οι μαθητές το δάσκαλό τους. Τον χρειάζονται και οι δάσκαλοι, και οι καθηγητές, τον χρειαζόμαστε όλοι, όσοι έχουμε την τιμή να ανήκουμε στην «κατώτερη» τάξη. Μεγαλύτερος δάσκαλος από το κίνημα δεν υπάρχει. Εκεί διαβάζεται καλύτερα η πραγματικότητα. Εκεί γίνονται ουσιαστικές ιδεολογικές αντιπαραθέσεις και αναζητήσεις. Εκεί διασταυρώνονται, διαγωνίζονται οι προτάσεις. Εκεί, πιο ώριμα, αποτιμιέται το χτες. Εκεί, πιο σίγουρα, χαράζεται το σήμερα και το αύριο. Το κίνημα είναι το καλύτερο σχολείο. Αραγε σε ποιο γράμμα βρίσκεται;
► Οι μαθητές να λένε το δάσκαλο παππού. Αυτή ‘ναι η ουσία του ασφαλιστικού (σύνθημα δασκάλων)
Για φανταστείτε το λίγο. Με αρθρητικά, με άσθμα, με τα χίλια κακά της μοίρας τους, λόγω ηλικίας, να πρέπει να κάνουν καλά τα τσακάλια. Βέβαια, η πολιτεία μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Μπορεί π.χ. να τοποθετήσει δίπλα σε κάθε δάσκαλο άνω των 60 ετών έναν ΜΑΤά. Εναν μπάτσο με σιδηρογροθιά. Εναν Μ(π)αλά(σ)κα. Ετσι και θέσεις εργασίας θα δημιουργήσει και θα εποπτεύει εάν ο δάσκαλος καλλιεργεί τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη στους μαθητές του. Μα, θα γίνει μεγάλη σπατάλη δημοσίου χρήματος. Αρκεί που ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς συμφωνεί, ότι οι μπάτσοι ανήκουν στον εργαζόμενο λαό και ότι οι Μ(π)αλά(σ)κες μπατσοσυνδικαλιστές εκφράζουν τα δίκαια των τίμιων αυτών εργαζομένων.
