♦ Οι επαναστάτες της εποχής μας είναι επανεφεύρεση των επιθυμιών μας (Πανευρωπαϊκή συνάντηση Αυτόνομοι Χώροι)
Εν αρχή ην η αταξικότητα. Ολες και όλοι μαζί. Πλούσιοι, φτωχοί, άνεργοι, ημιαπασχολούμενοι. Οι πάντες. Ολοι μαζί. Στην εποχή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Δεν είναι το πρόβλημα ποια κοινωνική τάξη υπερασπίζεται ο καθένας. Δεν είναι το πρόβλημα ποιος παράγει τον πλούτο, ποιος ιδιωποιείται τον πλούτο. Οι αυτόνομοι χώροι στέκονται πάνω από τις ταξικές αντιθέσεις. Οπως οι παπάδες. Απλά δεν κηρύττουν τη βασιλεία των ουρανών. Κηρύττουν τη βασιλεία των εφευρετών. Το βασίλειο των εφευρέσεων. Μια εφεύρεση την ημέρα τον καπιταλισμό τον κάνει πέρα. Μπορούμε και δύο εφευρέσεις την ημέρα. Μπορούμε και τρεις. Στην αρχή θα εφεύρουμε την επιθυμία για ένα καφεδάκι. Πολλά βαρύ και όχι. Μετά μια χωριάτικη με μπόλικο κρεμμύδι. Το βραδάκι ένα ποτό στο μπαρ που ξενυχτάει. Αν όλα αυτά φαίνονται λίγο μίζερα, λίγο επαναλαμβανόμενα, λίγο τετριμμένα, δίχως απολύτως κανένα ιδανικό, κάνετε πολύ μεγάλο λάθος. Ολα αυτά είναι οι επαναστατικές πράξεις της εποχής μας. Ωσπου ο μέγας Αυνάν να κάνει καινούργια εφεύρεση.
♦ Η κυβέρνηση εκποιεί τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις στη παραλία των Τζιτζιφιών. Η παραλία των Τζιτζιφιών δεν πωλείται. Η παραλία των Τζιτζιφιών και ο Ιππόδρομος ανήκουν στο λαό της Καλλιθέας και όχι στους ιδιώτες (Δήμος Καλλιθέας)
Είναι μετά να μη παίρνουν θάρρος οι πολιτικάντηδες; Σου λένε, παίζουμε μόνοι μας. Αυτοί παραμυθιάζονται από μόνοι τους, το δικό μας παραμύθι δε θα φάνε; Ιδού λοιπόν. Ενας αγωνιστής δήμαρχος. Ενας εκλεγμένος άρχοντας που θυσιάζεται για τους συντοπίτες του. Ενας Ρομπέν των δασών της εποχής μας. Δεν έχει σημασία που δε θυμήθηκε το λαό της Καλλιθέας όταν μπήκαν οι μπουλντόζες στην παραλία, για να τσιμεντάρουν λόγω της Ολυμπιάδας. Να πει: διεκδικούμε να έχουμε λόγο στο τι θα κάνετε. Διεκδικούμε όλες τις εγγυήσεις ότι εμείς (ο Δήμος δηλαδή) θα έχουμε το χώρο μετά την Ολυμπιάδα. Δεν το έκανε για δυο λόγους. Πρώτον είναι ΠΑΣΟΚ. Δεύτερον είναι Ελληνας πατριώτης. Μπορούσε να μπει εμπόδιο στον εθνικό στόχο; Ποτέ. Σημασία έχει ότι σέβεται την περιουσία του λαού. Οι ιδιώτες πρέπει να ακολουθούν το λαό. Δηλαδή, να «συνεργάζονται» με το Δήμο. Να παίρνουν δουλειές από το Δήμο. Να κάνουν μπίζνες στο Δήμο. Οπως γίνεται τώρα σε όλες τις υπηρεσίες του Δήμου. Αλλά πάντα έχουν να κάνουν… με το Δήμο. Δηλαδή με το λαό. Στην Καλλιθέα, λένε οι κακές γλώσσες, το χρήμα μοιράζεται σωστά, προς όλες τις κατευθύνσεις. Εξ ου και δεν υπάρχει αντίπαλος. Το ζητούμενο είναι να μοιραστεί σωστά και το χρήμα από την τσιμενταρισμένη παραλία. Για τη Καλλιθέα, ρε γαμώτο.
♦ Η οργή δεν ενσωματώνεται! Οι λαοί στο δρόμο της αντίστασης – ή – Στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και στον ιμπεριαλισμό απαντάμε με κίνημα ανατροπής και διεθνισμό (Διεθνής Αντικαπιταλιστική Αντιιμπεριαλιστική Συνάντηση)
Θα μπορούσε να είναι ερώτημα προς τους εντρυφήσαντες σε διεργασίες, ζυμώσεις, ισορροπίες. Γιατί αντικαταστάθηκε το πρώτο σύνθημα από το δεύτερο, στην αφίσα για τη συνάντηση του Παντείου; Ισως γιατί το πρώτο δεν είναι αρκούντως αντικαπιταλιστικό. Ποιος πήγε να τη φορέσει σε ποιον; Είχαμε στιγμές απείρου κάλλους μέχρι να αποφασιστεί να μπει σαν επίδεσμος το δεύτερο σύνθημα πάνω από το πρώτο; Θα μείνουμε με την απορία. Και ορισμένοι κακεντρεχείς με την «ευχαρίστηση» να… αποκαλύπτουν τη δημοκρατική διάσταση απόψεων. Στο κάτω-κάτω, δεν είμαστε όλοι ώριμοι για να μαθαίνουμε τα καραγκιοζιλίκια. Τα καραγκιοζιλίκια είναι για τους ειδικούς, τους επαΐοντες, την ηγεσία. Οπως τις καλές μέρες. Στο κόμμα.
