Δοξάστε με!

2.256 λέξεις. Τόση ήταν η έκταση της αποχαιρετιστήριας ομιλίας Χαρδαλιά κατά την τελετή παράδοσης-παραλαβής στο υπουργείο Πολιτικής Προστασίας. Εκταση εντελώς ασυνήθιστη για τέτοιες τελετές, στις οποίες συνήθως εκφωνούνται μερικά τυπικά λογύδρια. Εκτός αν ο αποχωρών έχει ανάγκη αυτοδοξαστικού. Αυτό έκανε ο Χαρδαλιάς. Εβαλε και του έγραψαν μια ομιλία-ποταμό, με μοναδικό στόχο τη δικαίωσή του. Φρόντισε να κουβαλήσει και τον Τσιόδρα! Ναι, το είδαμε κι αυτό. Ενας επιστήμονας χωρίς θεσμικό ρόλο, κάθησε στην άκρη του πάνελ, μόνο και μόνο για να μπορέσει ο Χαρδαλιάς να τον προσφψνήσει «φίλε Σωτήρη», προσπαθώντας να αντλήσει κύρος (και) απ’ αυτόν.

Η παπαρολογία έδωσε και πήρε. Σας δίνουμε μια μικρή γεύση: «Ηταν εκείνο  το πρωινό που ένα μοναδικό ταξίδι ευθύνης, καθήκοντος αλλά και δημιουργίας ξεκινούσε με οδηγό, με στόχο και κατεύθυνση την εθνική, πατριωτική ανάγκη της χώρας μας (…) Ηταν εκείνο το πρωινό που σηματοδότησε την εκκίνηση μιας ξεχωριστής, γιγαντιαίας επιχείρησης δημιουργίας, εγκατάστασης, οργάνωσης και λειτουργίας ενός μηχανισμού που θα ερχόταν να θεραπεύσει κρατικές αρρυθμίες και παθογένειες δεκαετιών που συνόδευαν το υποτυπώδες έως ανύπαρκτο μέχρι τότε σύστημα Πολιτικής Προστασίας της χώρας μας». Αυτό το πρωινό, όπως αντιλαμβάνεστε, ήταν το πρωινό που εγκαταστάθηκε στην Πολιτική Προστασία ο Χαρδαλιάς!

Το αυτοδοξαστικό συνεχίστηκε με κορόνες όπως «Αποχωρώ και με περηφάνεια σας παραδίδω…», «Αποχωρώντας αφήνω πίσω ένα μεγάλο κομμάτι της καρδιάς μου, μίας καρδιάς που, θέλω να σας διαβεβαιώσω κ. Υπουργοί, ότι ποτέ δεν λύγισε, ποτέ δεν κιότεψε, ποτέ δεν τρόμαξε μπροστά σε φλόγες, πρωτόγνωρες κρίσεις, μοναδικούς κινδύνους, απειλές και ξενύχτια…».

Toν απαρνήθηκε τρις

Τρεις φορές ρωτήθηκε ο Κούλης στη συνέντευξη Τύπου για τον Χρυσοχοΐδη και τους λόγους που οδήγησαν στην αποπομπή του από την κυβέρνηση. Και τις τρεις απέφυγε να πει το παραμικρό. Προσπέρασε τις ερωτήσεις ως μη γενόμενες. Κι όχι μόνο δεν απάντησε, αλλά απαξίωσε να αναφέρει ακόμη και το όνομά του. Να πει δυο-τρία επαινετικά λόγια, όπως για παράδειγμα έκανε για τον Χαρδαλιά. Στοίχημα ότι το «πουλέν της Πρεσβείας» θα πάει κάποια στιγμή στο Μαξίμου να προσκυνήσει, διανύοντας στα γόνατα τη διαδρομή (σαν τους προσκυνητές της Τήνου);

Προπαντός… πολιτισμένη ενημέρωση

Η ΕΙΝΑΠ με τη δεξιά πλειοψηφία και την τηλεπανελίστρια Μ. Παγώνη πρόεδρο «ενημερώνει (σ.σ. προσοχή στο ρήμα: απλώς ενημερώνει, δεν καταγγέλλει) ότι για άλλη μια χρονιά παρατηρείται το απαράδεκτο φαινόμενο, ήδη από αρχές Σεπτεμβρίου, να έχει εξαντληθεί το κονδύλι λειτουργικών δαπανών στα περισσότερα νοσοκομεία». Γεγονός που «έχει σαν συνέπεια να υπάρχουν τεράστιες δυσκολίες όσον αφορά τελείως αναγκαίες προμήθειες και επίσης την αποπληρωμή δεδουλευμένων πρόσθετων εφημεριών και υπερωριών».

Σιγά το νέο. Αυτό γίνεται κάθε χρόνο. Και τι κάνει η ΕΙΝΑΠ; Καταλήγει ότι «η νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας και συνολικά η κυβέρνηση πρέπει άμεσα να φροντίσουν για το αναγκαίο συμπληρωματικό κονδύλιο λειτουργικών δαπανών που θα καλύπτει τις ανάγκες έως 31/12/21 και το οποίο θα είναι τουλάχιστον 30% επιπρόσθετο του αρχικού γιατί πρέπει να καλυφθεί το τετράμηνο Σεπτέμβριος έως Δεκέμβριος».

Και του χρόνου…

Προς το μέλλον με το βλέμμα στο παρελθόν

Παλιά, προτού ακόμη μπει η τηλεόραση στη ζωή μας, η επαρχία διασκέδαζε κυρίως στα πανηγύρια. Στις μεγάλες Εμποροζωοπανηγύρεις, συνέρρεαν και τα θεάματα της εποχής. Από «κρίκους» («το πήρε το μπουκάλι ο κύριος»), σκοποβολή (στην οποία έχαναν και οι καλύτεροι κυνηγοί γιατί τα στόχαστρα των αεροβόλων ήταν πειραγμένα) και «δίφραγκα» (ένα είδος… τεχνικής ρουλέτας που παιζόταν με κέφρματα των δύο δραχμών) μέχρι φακιρικά και το «γύρο του θανάτου» (στον οποίο πρωταγωνιστούσε το δίδυμο Νικολαΐδη-Μουρατίδη). Οι τέντες με τα φακιρικά έπρεπε να διαφημίσουν το θέαμα, για να διαπιστώσουν οι επαρχιώτες ότι ο μάγος έχει ικανότητες και δεν είναι της πλάκας. Περιόδευε, λοιπόν, στους δρόμους και πότε έσβηνε αναμμένους δαυλούς στο στόμα του και πότε έβγαζε από το στόμα ξυραφάκια δεμένα με μια κλωστή.

Γιατί τα θυμηθήκαμε αυτά; Γιατί είδαμε τις φωτογραφίες με ένα από τα delivery boys της Φώφης να κάνει πατίνι στη ΔΕΘ, προσπαθώντας να προσελκύσει θεατές για την ομιλία της αρχηγάρας. Θυμηθήκαμε τα παιδικά μας χρόνια σε κάποια επαρχιακή κωμόπολη και τους μεγάλους να μας λένε πως τα φακιρικά είναι απάτη…

Συγχωροχάρτι για τα ρημάδια τα «κουκιά»

Μεγάλος ο ντόρος με τη νέα φασιστορουφιανιά του Μπογδάνου, δεν μπορούσε να το περάσει στο ντούκου το Μαξίμου. Και τι έκανε; Εβαλε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Οικονόμου να δηλώσει: «Η πράξη του κ. Μπογδάνου ήταν ένα λάθος. Ο ίδιος αναγνώρισε μεν το λάθος, ωστόσο οφείλω να ξεκαθαρίσω ότι ανάλογα λάθη στο μέλλον δεν θα μπορούν να γίνονται ανεκτά».

Στα πόσα λάθη καίγεται ο φασίστας; Στα… άπειρα, όταν αυτός έχει επομείνει για να μαζεύει «κουκιά» που προηγουμένως τα μάζευε η νεοναζιστική ΧΑ.

YΓ. Συριζαίοι, μαζευτείτε λίγο γιατί έχετε πολύ (πάρα πολύ) λερωμένη τη φωλιά σας. Εσείς δεν είχατε στα ψηφοδέλτιά σας τη Ραχήλ Μακρή; Εσείς δεν κυβερνήσατε με τον Καμμένο και την ακροδεξιά παραφυάδα του; Δεν τα ξεχάσαμε.

Πού πα’, ρε έρ’με Δένδια, χωρίς την κατάλλη αμφίεση;

Ποιος είν’ αυτός ο αψηλός με τη φαρδιά μουτσούνα, που στέκεται σεμνά σεμνά δίπλα στην καραγκούνα; Ο υπουργός Εξωτερικών Δένδιας. Μπορεί την έκθεση στο Βυζαντινό Μουσείο, με τη συλλογή του Διπλωματικού και Ιστορικού Αρχείου του υπουργείου Εξωτερικών, να την οργάνωσε το ΥΠΕΞ, μπορεί ο Δένδιας να εκφώνησε τον συνήθη δεκάρικο, όμως πρέπει και να ξέρεις να στήνεσαι στις φωτογραφίες. Γιατί οι φωτογραφίες μένουν και δίνουν τον τόνο…

Προτίμησε να το απολαύσει

Ο Μπόρις με το πορτοκαλόξανθο μαλλί ξήλωσε από υπουργό Εξωτερικών τον Ντόμινικ Ράαμπ, διότι την ώρα που οι Ταλιμπάν έμπαιναν στην Καμπούλ, αυτός έκανε μακροβούτια στην πισίνα πεντάστερου ξενοδοχείου στην Ελούντα. Δεν καταλάβαμε, όμως, σε τι συνίστατο το λάθος του, στην ουσία ή στην επικοινωνία; Διότι επί της ουσίας, κανένας από τους ιμπεριαλιστές ηγέτες δεν μπορούσε να αποτρέψει το μοιραίο. Ο Ράαμπ, λοιπόν, προτίμησε να το «απολαύσει» από την Κρήτη. Κάτι μας λέει, λοιπόν, ότι ο «κλόουν» Μπόρις βρήκε την ευκαιρία να απαλλαγεί από έναν πρώην διεκδικητή της ηγεσίας των Τόρις και δυνητικό επαναδιεκδικητή, όταν ο Μπόρις αρχίσει να κατρακυλά δημοσκοπικά. Τον έδιωξε φροντίζοντας να τον εκθέσει ως πολιτικό χωρίς… ενσυναίσθηση (όπως θα έλεγε και ο Τσίπρας).