♦ Χαστούκι
Πίσω στη Βουλή ετοιμάζονται να στείλουν το μπαλάκι της υπόθεσης Βατοπεδίου οι δικαστικοί, τυλιγμένοι με μπόλικη… χλαπάτσα. Σύμφωνα με πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας, ο ειδικός ανακριτής που ορίστηκε αποφαίνεται ότι η απόφαση της Βουλής για την παραπομπή πρώην υπουργών και υφυπουργών είναι νόμω απαράδεκτη, διότι σύμφωνα με το άρθρο 86 παράγραφος 3 του συντάγματος τα αδικήματα έχουν παραγραφεί. Την ίδια άποψη, λένε οι πληροφορίες, έχει και ο εισαγγελέας, οπότε αναμένεται αυτή να είναι και η απόφαση του πενταμελούς Δικαστικού Συμβουλίου, που είναι επιφορτισμένο να ολοκληρώσει την προδικασία και να εκδώσει βούλευμα (είτε απαλλακτικό είτε παραπομπής στο Ειδικό Δικαστήριο).
Οπως θα θυμόσαστε, όταν πάρθηκε η απόφαση της Βουλής, είχαμε σημειώσει ότι αυτή θα είναι η εξέλιξη. Διότι η σχετική συνταγματική ρύθμιση είναι σαφέστατη: τα αδικήματα έχουν παραγραφεί, διότι έχουν περάσει δυο βουλευτικές περίοδοι από τότε που διαπράχτηκαν. Γι’ αυτό, άλλωστε, όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης κατήγγειλαν τον Καραμανλή, όταν έκλεισε άρον-άρον τη Βουλή στις αρχές καλοκαιριού του 2009, ότι το έκανε για να επιτευχθεί η παραγραφή. Μόνο ο Κιλτίδης θα μπορούσε να παραπεμφθεί (για το δάσος της Ουρανούπολης), αυτόν όμως είχαν φροντίσει να τον απαλλάξουν με μη παραπομπή στην προανακριτική επιτροπή.
Ολα τα κόμματα (πλην ΛΑΟΣ, που μίλησε για παραγραφή) έπαιξαν το πολιτικάντικο παιχνίδι τους, πετώντας το μπαλάκι στους δικαστές, οι οποίοι τώρα ετοιμάζονται να τους το γυρίσουν πίσω, όχι μόνο αποφαινόμενοι ότι έχει επέλθει παραγραφή, αλλά και αποφασίζοντας ότι η Βουλή υπερέβη τις αρμοδιότητες που της δίνει το Σύνταγμα.
♦ Απειλή
Καλά, οι εκλογές δεν είναι η ανώτερη έκφραση της δημοκρατίας, αυτή στην οποία ο πολίτης ασκεί τα δικαιώματά του; Τότε γιατί για μια φορά ακόμη χρησιμοποιούνται ως απειλή;
Για τα δημοσιεύματα, που εκπορεύονται από το μέγαρο Μαξίμου και που διαψεύδονται επίσης από το μέγαρο Maξίμου, λέμε. Δημοσιεύματα που έχουν σαν σκοπό να συμμαζέψουν τον κυβερντικό λόχο μέχρι τις αρχές Απρίλη. Γιατί στο 18μηνο από τις προηγούμενες εκλογές, οι εκλογές γίνονται με λίστα που καταρτίζει ο αρχηγός του κόμματος, οπότε ο Παπανδρέου μπορεί να κόψει τους «ταραξίες».
Ολη αυτή η φιλολογία είναι ταυτόχρονα και ένα άλλοθι για τους «πράσινους» βουλευτές. Ενα άλλοθι προς τους ψηφοφόρους τους: «Τι να κάνω; Να ρίξω την κυβέρνηση και να με κόψει και μένα ο Παπανδρέου από τη Βουλή;». Ετσι, βολεύονται όλοι τους. Κυβέρνηση και βουλευτές.
♦Δωσιλογική έμπνευση
Θερμές ευχαριστίες στον Τάσο Κωστόπουλο, που αποκάλυψε (Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 9.1.11), ότι ο πρώτος κουκουλονόμος φτιάχτηκε επί ναζιφασιστικής κατοχής, από τη δωσιλογική κυβέρνηση Ράλλη. Το άρθρο 3 αυτού του νόμου αναγόρευσε σε ιδιαίτερα κακουργήματα –τιμωρούμενα με θάνατο– τις καταλήψεις δημόσιων κτιρίων και τις επιθέσεις κατά αστυνομικών, εφόσον πραγματοποιούνταν από διαδηλωτές «επιδιώκοντες αναρχικούς ή κομμουνιστικούς σκοπούς». Οριζε, μάλιστα, ως ιδιαίτερα επιβαρυντική περίπτωση τη διάπραξη αυτών των αδικημάτων από «προσωπιδοφόρους».
Στόχος, φυσικά, ήταν οι δυνάμεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, που υπό την καθοδήγηση των παράνομων οργανώσεων του ΚΚΕ προέβαιναν σε επιθέσεις ενάντια σε κατοχικούς και δωσιλογικούς στόχους. Προφανώς, κατά τις επιθέσεις αυτές, οι αγωνιστές της Αντίστασης φρόντιζαν να καλύπτουν τα πρόσωπά τους, για να μη τους γνωρίζουν μπάτσοι και λοιπές δωσιλογικές δυνάμεις.
Το αποκαλυπτικό άρθρο του Κωστόπουλου αφιερώνεται και στο κόμμα του Περισσού, που πρωτοστατεί στη συκοφάντηση όσων καλύπτουν τα πρόσωπά τους κατά τη διάρκεια συγκρούσεων με τις δυνάμεις καταστολής, οι οποίες σήμερα έχουν πολλαπλάσια μέσα αποτύπωσης των χαρακτηριστικών ενός προσώπου. Τότε υπήρχαν μόνο τα μάτια των χαφιέδων, σήμερα υπάρχουν άπειρα ηλεκτρονικά «μάτια».
♦ Λεφτάδες
Σιγά την είδηση. Οι οικογένειες Πάγκαλου και Σηφουνάκη έκαναν παρέα πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν στο πολυτελέστατο King George. Σιγά και τον καυγά για το αν η οικογένεια Πάγκαλου, μετά το ρεβεγιόν, έμεινε σε σουΐτα των 5.400 ευρώ ή σε δωμάτιο των 220 ευρώ.
Το ότι πρόκειται για δυο ζάμπλουτες οικογένειες είναι η ουσία. Η σύζυγος Σηφουνάκη είναι συνιδιοκτήτρια του ομίλου Δασκαλαντωνάκη, ενός από τους μεγαλύτερους ξενοδοχειακούς ομίλους της χώρας. Και η σύζυγος Παγκάλου είναι γόνος ενός μεγαλοεργολάβου, με ειδικούς δεσμούς με το ξενοδοχείο Lagonisi Resort του ομίλου Μαντωνανάκη. Δυο ζάμπλουτες οικογένειες θα διάγουν και ανάλογο βίο, έστω κι αν φροντίζουν να φυλάγονται, λόγω της ενασχόλησης των συζύγων με την πολιτική. Το ζήτημα δεν είναι πόσα ξόδεψαν για να κάνουν πρωτοχρονιά, επειδή το ζήτησαν τα παιδιά τους που πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο, όπως ανακοίνωσε η σύζυγος Σηφουνάκη, αλλά η εξ ορισμού διαπλοκή που υπάρχει. Περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση, η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου χρησιμοποιεί ανθρώπους καπιταλιστικών επιχειρήσεων σε καίρια πόστα της.
♦ Μην τσιμπάτε
Για όσους ετοιμάζονται να τσιμπήσουν στον «εθνικό στόχο» του ευρωομόλογου και να γίνουν υποζύγια στο άρμα του Γιωργάκη. Στην τελευταία σύνοδο κορυφής της ΕΕ (Δεκέμβρης) έγινε δεκτό, σε γενικές γραμμές, το γερμανικό σχέδιο για την ελεγχόμενη πτώχευση και αποφασίστηκε να τροποποιηθεί η Συνθήκη της ΕΕ με διαδικασίες-εξπρές (χωρίς δημοψηφίσματα), με μια γενική διατύπωση. Ο Παπανδρέου ψήφισε τη γερμανική πρόταση και από τις Βρυξέλλες διακήρυξε:«Η θεσμοθέτηση ενός μόνιμου ευρωπαϊκού μηχανισμού σταθερότητας θα διασφαλίζει τη χρηματοοικονομική σταθερότητα του συνόλου της ευρωζώνης. Θα βοηθά στην επιτάχυνση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και ιδιαίτερα στην τόνωση της ανάπτυξης».
Οταν επέστρεψε στην Αθήνα το ξαναμελέτησε μαζί με τους επαγγελματίες προπαγανδιστές του και αποφάσισαν να σηκώσουν το… μπαϊράκι κατά της Γερμανίας, πάνω στο οποίο θα γράφει «ευρωομόλογο». Μπαϊράκι εντός Ελλάδας, φυσικά, για να λειτουργήσει σαν κουτόχορτο για όσους αρέσκονται σ’ αυτού του είδους τη μαστούρα.
Να πάμε και λίγο πιο πίσω; Στη σύνοδο κορυφής του περασμένου Οκτώβρη, όταν πρωτοτέθηκε το θέμα της ελεγχόμενης πτώχευσης, ο Παπανδρέου δήλωσε ότι τάσσεται κατά της πρότασης, διότι «ωθεί τις χώρες προς τη χρεοκοπία». Εβαλε μάλιστα τα παπαγαλάκια του να διαδίδουν ότι ετοιμάζεται να ηγηθεί πρωτοβουλίας με τις χώρες του Νότου και άλλα τέτοια γενναία. Από το «όχι» του Οκτώβρη φτάσαμε στο «ναι σε όλα» του Δεκέμβρη, οπότε χρειαζόταν ολίγον ευρωομόλογο σε συσκευασία προπαγάνδας, για να κρυφτούν οι πρωθυπουργικές πομπές.
♦ Οχι τέτοιο δούλεμα
«Η αύξηση στα εισιτήρια των αστικών μέσων μαζικής μεταφοράς φορτώνει επιπλέον βάρη στους πολίτες που ανήκουν στα κοινωνικά στρώματα που χειμάζονται από τα αλληλοδιάδοχα οικονομικά μέτρα και την ακρίβεια», υποστηρίζει η ΔηΑρι του Κουβέλη, σε ανακοίνωση που εξέδωσε την περασμένη Δευτέρα.
Ως εδώ καλά, αλλά να μη μας περνάνε και για… Λωτοφάγους. Το ίδιο κόμμα δεν ήταν που στις 23 Δεκέμβρη ζητούσε «επανασχεδιασμό της τιμολογιακής πολιτικής με βάση μια λογική χρηματοδότησης του συστήματος που θα τείνει στο 50-50», όπως γίνεται σε όλη την ΕΕ; (Το 50-50 σημαίνει το μισό του κόστους να καλύπτεται από την κρατική χρηματοδότηση και το άλλο μισό από τα εισιτήρια). Δηλαδή, αν οι αυξήσεις δεν ήταν 40%, αλλά ας πούμε 20%, θα ήταν ευχαριστημένοι;
Το κόλπο είναι παλιό. Πρώτα στηρίζουμε την κυβερνητική προπαγάνδα για αναγκαιότητα αύξησης της τιμής των εισιτηρίων, καταθέτουμε τον οβολό μας στην πάλη ενάντια στην άποψη ότι τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς πρέπει να είναι δωρεάν για το λαό, και μετά, όταν ανακοινωθεί το χαράτσι, καταθέτουμε τη διαφωνία μας για ξεκάρφωμα.
♦ Λείπει ο Μάρτης;
Και βέβαια, από την επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους στα ΜΜΜ και στους εργαζόμενους και νέους που τα χρησιμοποιούν δεν θα μπορούσε να λείψει το ΛΑΟΣ. Ιδού η ανακοίνωση που εξέδωσε τη Δευτέρα:
«Ας καταλάβουμε επιτέλους ότι ο πολίτης της Περιφέρειας, δεν έχει καμία υποχρέωση να πληρώνει τα ελλείμματα των συγκοινωνιών της Αθήνας. Χρειάζεται αφενός μεν σοβαρή μελέτη για το απαιτούμενο προσωπικό, αφετέρου δε ο εξορθολογισμός της τιμής των εισιτηρίων».
Πιστοί στο φασιστικό δόγμα του «κοινωνικού αυτοματισμού», θυμήθηκαν τους «πολίτες της περιφέρειας».
♦Η παγίδα του ευρωομόλογου
Αλλοι μιλούν για ευρωομόλογο με επιτόκιο κλιμακωτό, ανάλογα με το ποσό του δανείου που ζητείται, με την υπερχρέωση της χώρας που το ζητά και με άλλα κριτήρια, ανάλογα μ’ αυτά που διαμορφώνουν οι «αγορές».
Αλλοι μιλούν για «μπλε» και «κόκκινα» ευρωομόλογα, με τα «μπλε» να εκδίδονται για εκείνες τις χώρες που έχουν χρέος μέχρι 60% του ΑΕΠ τους και τα «κόκκινα» για τις χώρες που το χρέος τους ξεπερνά το 60% του ΑΕΠ.
Ετσι διαμορφώνεται η φιλολογία στα μεγάλα ευρωπαϊκά έντυπα, την ώρα που ο Παπανδρέου προσπαθεί να εγκλωβίσει αφελείς και μη αφελείς στο νέο «εθνικό στόχο», το ευρωομόλογο.
Εμείς το ξεκαθαρίσαμε από την προηγούμενη εβδομάδα. Αποκλείεται η Γερμανία να δανείζεται με το ίδιο επιτόκιο με την Ελλάδα και την Πορτογαλία. Αποκλείεται η Γαλλία, ακόμα κι αν έχει πολύ ψηλό έλλειμμα και χρέος, να δανείζεται με το ίδιο επιτόκιο με τους… Μαμελούκους της Ευρωένωσης.
Το ευρωομόλογο «ψήνεται», αλλά αυτό δεν θα έχει να κάνει με τη διευκόλυνση των εξαρτημένων χωρών όπως η Ελλάδα, οι οποίες θα εξακολουθήσουν να αποτελούν αγελάδες προς άρμεγμα από το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο, αλλά με τη βελτίωση της θέσης των ιμπεριαλιστικών χωρών της ΕΕ στον διεθνή ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό.