♦ Ποιος παίρνει τον ΟΠΑΠ; ο-ε-ο; Ο Λοβέρδος (υπουργός και Διατροφής και Αθλητισμού) δεν υπήρχε περίπτωση να τον πάρει. Σιγά μην έδιναν στο Λοβέρδο τη δυνατότητα να διαχειρίζεται τόσα κονδύλια με τα οποία λαδώνεται ο ανά την επικράτεια ψηφοθηρικός μηχανισμός (σύλλογοι, σωματεία, ΜΚΟ και το κακό συναπάντημα). Ετσι, ο μαζικός αθλητισμός (τον οποίο υποτίθεται ότι θα αναπτύξει ο Λοβέρδος) μπορεί να περιμένει. Ηθελε να τον πάρει ο Παπακωνσταντίνου, όμως τελικά τον πήρε ο Γερουλάνος. Ο λόγος; Είναι πιο κοντά στον Παπανδρέου απ’ όσο ο Παπακωνσταντίνου. Και τι σχέση έχει το αντικείμενο του Γερουλάνου με τον ΟΠΑΠ; Ελάτε τώρα, μην κάνετε αφελείς ερωτήσεις. Ας αναφωνήσουμε όλοι μαζί: Ζαχόπουλε ζεις, εσύ τους οδηγείς.
♦ Τι ακριβώς θέλει να πει ο ποιητής (έχει γράψει –μεταξύ άλλων– και τον εκπληκτικό στίχο «ας έλθει επιτέλους ένας υδραυλικός») Τηλέμαχος Χυτήρης, όταν δηλώνει (Βήμα Κυριακής, 19.9.10) ότι ναι μεν στην ΕΡΤ «στο παρελθόν είχαν γίνει αρκετές σπατάλες και υπέρογκα έξοδα για μισθούς», αυτό όμως «δεν σημαίνει ότι η ΕΡΤ θα είναι ένας φτωχοπρόδρομος, δεδομένου ότι κινείται μέσα σε μια συγκεκριμένη αγορά»; Πόσο ακριβώς θα μας κοστίσουν τα νέα golden boys, που θα διοριστούν στην ΕΡΤ ευθύνη του ποιητή Τηλέμαχου; «Περισσότερα για όλα αυτά προσεχώς», λέει ο ίδιος, ως άλλη Σύβιλλα. Εμείς, πάντως, ξέρουμε πως οι αμοιβές των ΕΡΤαίων golden boys θα καθορίζονται με κοινή υπουργική απόφαση, κατά παρέκκλιση του καθεστώτος οικονομιών που (υποτίθεται ότι) έχει επιβληθεί. Διότι, όπως λέει και ο ποιητής Τηλέμαχος, η ΕΡΤ «κινείται μέσα σε μια συγκεκριμένη αγορά».
♦ Είπε ο Σαμαράς στη Θεσσαλονίκη: «Οταν μας έφεραν το κείμενο του Μνημονίου, το διαβάσαμε ως την τελευταία γραμμή. Δεν πήγαμε να το ψηφίσουμε χωρίς να ξέρουμε τι λέει, όπως – προφανώς – έκαναν άλλοι. Που πρώτα το ψήφισαν κι ύστερα… διαμαρτύρονται γι’ αυτά που εφαρμόζονται, αν και υπήρχαν στο κείμενο που οι ίδιοι ψήφισαν!». Ο Καρατζαφέρης κοίταξε τον καταγάλανο ουρανό και διαπίστωσε ότι… ψιχαλίζει!
♦ Οταν ο Σαμαράς ρωτήθηκε γιατί δεν ζητάει εκλογές, ξεκίνησε να απαντά με τα γνωστά στερεότυπα: «Εγώ είμαι υπεύθυνος. Δεν είμαι Παπανδρέου. Και, ως εκ τούτου, σε ώρες μεγάλης κρίσης, κοιτάω τον τόπο μου πρώτα». Αμέσως μετά, όμως, του ξέφυγε η αλήθεια: «Και, άλλωστε, εμένα δεν με ενδιαφέρει να γίνω Πρωθυπουργός για ένα φεγγάρι». Σωστός ο παίχτης. Αν αναλάμβανε την πρωθυπουργία τους επόμενους μήνες, θα τον έπαιρνε ο διάολος πολύ σύντομα. Μπορεί, λοιπόν, να περιμένει, να κάνει ο Παπανδρέου όλη τη βρόμικη δουλειά και ο ίδιος να αναλάβει σε συνθήκες λιγότερο στριμόκωλες. Το θέμα είναι αν θα του βγει το σχέδιο, γιατί καμιά φορά έρχεται το ξαφνικό, σου ‘ρχεται η εξουσία στο πιάτο και γίνεσαι πρωθυπουργός με ημερομηνία λήξης. Ο Παπανδρέου, βέβαια, το επιζήτησε, ο Καραμανλής δεν του χάλασε το χατίρι (την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια), ο Σαμαράς δεν θέλει να επαναλάβει το λάθος του Παπανδρέου, όμως ποτέ δεν ξέρεις. Την ανησυχία του μη τυχόν και γίνει γρήγορα πρωθυπουργός εξέφρασε.