♦ Χτύπησε πάλι ο γίγαντας Αντώναρος. Η πτώση του κυβερνώντος κόμματος στις δημοσκοπήσεις –είπε– οφείλεται στο ότι «οι έλληνες πολίτες αισθάνονται τις συνέπειες της διεθνούς οικονομικής συγκυρίας»! Δεν ανησυχεί, πάντως, η κυβέρνηση, διότι «εκεί που κρίνονται οι κυβερνήσεις είναι η ώρα που οι Ελληνες πολίτες πηγαίνουν στις κάλπες. Και οι κάλπες είναι ακόμα πολύ μακριά»! Η πλάκα είναι πως δεν κατάλαβε πως αυτή ειδικά η δήλωση συνιστά ομολογία ήττας. ‘Η το κατάλαβε, αλλά βρίσκεται σε τέτοια απελπισία η κυβέρνηση που μόνο παπαριές μπορεί να λέει ο Αντώναρος;
♦ Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί φωτοτυπία της πράξης διορισμού του υιού Κοντού από το μπαμπάκα του σε θέση μετακλητού δημόσιου υπάλληλου, κάτω από μια χιουμοριστική λεζάντα. Παιδιά, βάλτε και το υπόλοιπο της ιστορίας, όπως δημοσιεύτηκε στο προηγούμενο φύλλο της «Κ». Γιατί ο κύριος Αλέκος συνεχίζει το στρουθοκαμηλισμό. Οχι μόνο δε δίνει απαντήσεις, αλλά έδωσε εντολή να κοπεί και πάλι από την αποδελτίωση που κάνει το Γραφείο Τύπου του υπουργείου το άρθρο της προηγού-μενης «Κ».
♦ Η Ημέρα των Ευχαριστιών είναι μεγάλη γιορτή για τους ευσεβείς Αμερικανούς. Γι’ αυτό και η εταιρία τηλεπικοινωνιών Verizon αποφάσισε τις απολύσεις 2.700 εργαζόμενων να μην τις κάνει την Ημέρα των Ευχαριστιών, αλλά την επομένη. Δηλαδή, οι 2.700 εργαζόμενοι θα φάνε την παραδοσιακή γαλοπού-λα ως εργαζόμενοι και θα τη χωνέψουν ως άνεργοι. Πολιτισμένα πράγματα…
♦ Πονηρός ως καλόγερος ο Τζερόνιμο, πέταξε την καλή του την κουβέντα, στο πλαίσιο της τακτικής θεραπείας των πληγών που άνοιξε ο μισαλλόδοξος, φανατικός ακροδεξιός, χολερικός και αμετροεπής Χρυσόδουλος: «Οι αριστεροί είναι πιο πιστοί από τους δεξιούς». Το ‘πιασε στον αέρα ο Μανώλης και έδωσε ένα ακόμη αυτοδιαφημιστικό τηλεοπτικό σόου: «Δηλαδή τι κάνει ο αρχιεπίσκοπος; Φάκελο θρησκευτικών φρονημάτων των πιστών;», φώναζε πρωί-πρωί στην εκπομπή του Παπαδάκη. Τελικά, όλοι τους κερδισμένοι βγήκαν.
♦ Βλέπουν το χάλι και την κατρακύλα του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος οι Πασόκοι και φτύνουν στον κόρφο τους. Πριν από ένα χρόνο ήταν στην ίδια κατάσταση και τώρα βλέπουν την εξουσία να τους χαμογελά και πάλι. Ομως, αυτοί δεν έχουν αντίπαλο το Σαρκοζί αλλά τον Καραμανλή. Κάνει κι αυτό μια διαφορά, δε νομίζετε;