Ουκ αν βλάβης παρά του μη τρέχοντος (και πάλι για το εργατικό κίνημα)
Ρε μπας και από τις πολλές ενέσεις στην οικονομία ο λαός έχει μαστουρώσει και δεν κινείται;
Ευχαριστούμε, ΔΕ(ν)Θαπάρουμε…
♦ «Θα πήγαινε στους αθεϊστές και στους σοσιαλιστές (γιατί ο σοσιαλισμός δεν είναι μονάχα ένα εργατικό ζήτημα ή, όπως το λένε, της Τέταρτης Τάξης, μα είναι κυρίως ένα αθεϊστικό ζήτημα, ζήτημα της σύγχρονης ενσάρκωσης του αθεϊσμού, ζήτημα του πύργου της Βαβέλ που χτίζεται ακριβώς δίχως Θεό και γίνεται όχι για να φτάσουμε τον ουρανό απ’ τη γη, μα για να κατεβάσουμε τον ουρανό στη γη)». (Ντοστογιέφσκης: «Αδελφοί Καραμάζοφ»).
♦ «Δεν υπάρχει ευτυχία στην αεργία» (Κι αυτό ο Δοστογιέφσκης τόπε – αλλά δεν δούλεψε ώρα στη ζωή του).
♦ Σαφώς ταγμένο στην «αντιΤσιγαριδική πλευρά» το Μήνυμα Αντίστασης (τεύχος 3, καλοκαίρι 2005) δίνει ευρύ χώρο στην γνωστή «συντεχνία» (φιλιά και ασπασμοί στον Κορυδαλλό), ολόκληρη φάση 9 σελίδων (στις 24), όμως ο Χρ. Τσιγαρίδας δεν έχει δικαίωμα ούτε απάντησης (που λέει ο λόγος). (Να τις χαίρονται τις «συμμαχίες» τους)
♦ Επαγγελματικός από 1/7/2005 ο στρατός της Ιταλίας.
♦ «Οι ΗΠΑνθρωποι “γιορτάζουν την ανεξαρτησία τους”. Φέτος, πάντως, ξεπερνούν κάθε όριο: Εκτός από τα συνηθισμένα τους πυροτεχνήματα, σκοπεύουν να εξαπολύσουν πύραυλο εναντίον του κομήτη Tempel 1 (!!!)… Οι ΗΠΑνθρωποι θα βάλουν τα πυροτεχνήματα και την μουσική. Κι οι Ιρακινοί, οι Αφγανοί και η Αλ Κάιντα ετοιμάζονται να… τους χορέψουν στο ταψί!» (Ο Αναρχικός, Δελτίο Πληροφόρησης, τ. 269, 30/6/2005). Θα πάρει ο κώλος τους φωτιά!
♦ «Θυμάμαι τα παλιά προάστεια και τα ηλιοτρόπια που σαν μικροί αρχάγγελοι παράστεκαν τους κήπους/ θυμάμαι τις μικρές απόμερες κάμαρες όπου πέθανα για/ πράγματα που δε θα γνώριζα ποτέ/ θυμάμαι τις γυναίκες που αποκοιμήθηκα πάνω στο στήθος τους/ ενώ τα μακρινά σφυρίγματα των τρένων μ’ έπαιρναν μαζί/ θυμάμαι τα μεγάλα πλήθη στους δρόμους να τραγουδάνε τη Διεθνή./ Εξάλλου δε ζητήσαμε τη νίκη – μονάχα λίγη μουσική…» (Τ. Λειβαδίτης – Ιστορίες για το χειμώνα). Προς το παρόν έχει δίκιο…
♦ «Every sperm is sacred, great, wanted, good, needed, useful, fine.» (Monty Python: The meaning of life). Λυσσάξτε φέμινες!
♦ «Το προφίλ του ανήλικου παραβάτη – Εθνικότητα: Ελληνική – Γένος: Αρσενικό – Ενδοοικογενειακές σχέσεις: Αρμονική συμβίωση γονέων – παραβάσεις ΚΟΚ, κλοπές, ληστείες, ναρκωτικά, επαιτεία κ.λ.π.» (Τα ΝΕΑ 2/8/2005). Πάει η Πατρίς, ροζ η θρησκεία, τώρα μας τελειώνει η οικογένεια. Ελληνες, γρηγορείτε (ΑΓΑΜΟΙ ΘΥΤΑΙ).
♦ Και μιας και περί Ελληνες ο λόγος ας τον δώσουμε (το λόγο) σε κάποιους καρα-έλληνες: «Δεν είναι εθνικιστικός ρατσισμός το να θέλει κανείς να σταματήσει η εισαγωγή ξένων εργατών, τη στιγμή που η Ελλάδα έχει ενάμισι εκατομμύριο Ελληνες ανέργους» (δεν είναι σωστό το σύνθημα «Ausländer raus!»;). «Δεν είναι ερωτικός ρατσισμός το να μη θέλει μια Ελληνίδα να τα φτιάξει με πρωτόγονους Ασιάτες…». Αδικα πασχίζουν να ανεβάσουν την «Ελληνική Ψυχή» (γιατί περί λήσψω λόγος δεν γίνεται) οι κρατούντες τόσα χρόνια; Γιατί η περήφανη Ελληνίδα – με τον υπέροχο μύστακα, τα χρέη μπαν γυαλιά, και τις extensions – του Ασιάτη τον ζυγό δεν υπομένει…». Τα αποσπάσματα από την (πεμπτοφαλαγγοτροτσκιστική) φυλλάδα «Σοσιαλιστική Προοπτική» (Ιούλης – Αύγουστος 2005).
♦ Φόρος στα ακίνητα: από το κεραμίδι στην… κεραμίδα (πάντα με σεμνότητα και ειλικρίνεια).
♦ «Αλλαγή» ο Αντρίκο ντελ Πάσο, «μεταρρύθμιση» ο Γκαούτσο Κώτσο (ο νεώτερος). (Αυτό θα πει να μην κωλώνεις σε τίποτα).
♦ Κάποιος Α. Παπούτσος (ή Πανούτσος, δεν θυμάμαι καλά) έγραφε στο ΕΘΝΟΣ (12/8/2005) για τους μεσήλικες καλώντας τους «να σηκωθούν από τους καναπέδες τους» (καλά μέχρι εδώ) και να… παίξουν γκολφ (όπως ο ‘’εθνάρχης») αλλά και τένις (στο Εκάλη Club ίσως;).
♦ Εύσημα στον Μίκη από την Αλέκα (παρά τις παπαριγιές του πρώτου). Ατιμη συν(θ)αίνεση!
♦ «Οικοδομώντας το σοσιαλισμό του 21ου αιώνα», δισέλιδο άρθρο του ΠΡΙΝ για τη Βενεζουέλα – 14/8/2005. Είπαμε, παιδιά «εντρυφούμε άνευ μαλακίας»!
♦ Καλά τα λέει ο Guardian (27/8/2005): «Η ισότητα σώζει ζωές και όχι η καλή διατροφή» (ρε, μπας και είναι ΣΕΚ και δεν το ξέρουν;).
♦ «Θα τους περιμένουμε στη ΔΕΘ» – τσαμπουκάς της εφημερίδας Εργατική Αριστερά (και πούσαι, αν δεν έρθω, φάε και φύγε).
Βασίλης
