Ιερισσός: ο φασισμός (ξανα)χτυπάει. Η λαϊκή αντιβία επιβάλλεται.
Φυσικά και το κάψιμο του Α.Τ. Ιερισσού είναι ΔΙΚΑΙΟ (άραγε ο προβοκατορολόγος Τσίπρας, ελάχιστες ώρες πριν που κατάγγελλε τη βία, και ο Περισσός και το ΚΚΕ μ-λ που έκανε γαργάρα τη συγκεκριμένη ενέργεια, την καταδικάζουν;)
Και στη Μεσσήνη κότες οι νεοναζί
Σκατά στον τάφο της Θάτσερ – Τιμή στον Bobby Sands
«Οι επαναστάσεις είναι οι ατμομηχανές της ιστορίας, έλεγε ο Μαρξ. Οι επαναστάσεις είναι το πανηγύρι των καταπιεζομένων και υφισταμένων την εκμετάλλευση. Ποτέ άλλοτε η μάζα του λαού δεν είναι σε θέση να εμφανιστεί τόσο δραστήριος δημιουργός των νέων κοινωνικών θεσμών όσο τον καιρό της επανάστασης. Σε τέτοιους καιρούς ο λαός είναι ικανός να κάνει θαύματα σε σύγκριση με το στενό μικροαστικό μέτρο της βαθμιαίας προόδου» (Δυο τακτικές)
♦ Και ο κ. Στ. Κουσελάκης (New Left Review και βάλε) επιμένει για το «εργατικό κόστος» (NETWEEK, 8-4-13). Το ίνδαλμα διάφορων εργατολάγνων.
♦ Τράγκας-Σκάι-Χρυσή Αυγή, όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί.
♦ Και το αλογάκι καταναλώνεται μέγα από τους «πολλούς». Οι οποίοι επιμένουν να φέρονται ως γαϊδούρια κινέζικα…
♦ Ωπα, θα πει κανείς, πολύ κάθετος είσαι, θείο. Κάθετος ή οριζόντιος, επίπεδος ή επικλινής, με φωνή ή με βουβαμάρα, υπάρχει μια δεδομένη πραγματικότητα. Και πόσα μάγουλα να γυρίσει ένας άνθρωπος; Μόνο δύο έχει. Κοινώς έχουμε πόλεμο, baby. Και στον ταξικό πόλεμο, όσο δε βαράει ο ένας αντίπαλος, τότε δέχεται, δέχεται πλήγματα ισχύος μεγατόνων. Μα είν’ όλα μαύρα πια; Εμένα η ζυγαριά μου αυτά λέει. Χωρίς να χαρίζουμε σε κανένα μα κανένα δίκαιο ή άδικο κριτή, μιας και αυτή η κατάντια –της μειοψηφικής αντίδρασης μπρος σ’ ένα φαινομενικά πανίσχυρο κρατικό μηχανισμό, που όμως περιποιεί τιμήν στους αγωνιζόμενους– δεν είναι θέμα συναισθηματικής ή μονολεκτικής «καταδίκης», αλλά «τσίμπημα» για σκέψη και, οσονούπω, δράση. Μιας και, όπως είχε γραφτεί πριν καιρό σε οπισθόφυλλο της Κόντρας, πάμε για το Σικάγο της εποχής μας, απ’ την αρχή, όμως κουβαλώντας πολύτιμη την πολιτική εμπειρία του 19ου, 20ου και 21ου αιώνα.
♦ Πόσο περισσότερο αυτοξεβράκωμα ο Τσίπρας; (Νέοι Φάκελοι, 9-4-13).
♦ Εεελα, συλλήψεις αγωνιστών στη Βολιβία του Εβο Μοράλες…
♦ Στη «δημοκρατική» ΕΕ και μάλιστα στη «δημοκρατική» Γερμανία ο Τόμας-Μάγερ Φαλκ είναι 17 χρόνια στη φυλακή, με «προληπτική κράτηση» η οποία βασίζεται σε ναζιστικό νόμο του 1933 (όχι οι Γερμανοί, η Γερμανία λοιπόν).
♦ «"Προχτές τη νύχτα μια ομάδα από 70 άτομα έκανε επίθεση στην κεντρική φυλακή της Ρίγας, έκοψε τα τηλεφωνικά σύρματα και με ανεμόσκαλες μπήκε στην αυλή της φυλακής, όπου ύστερα από σφοδρή σύγκρουση σκοτώθηκαν δυο δεσμοφύλακες και τραυματίστηκαν βαριά τρεις. Οι δράστες απελευθέρωσαν τότε δυο πολιτικούς κρατούμενους που επρόκειτο να περάσουν από στρατοδικείο και ανέμεναν την καταδίκη τους σε θάνατο. Κατά την καταδίωξη των δραστών, που κατόρθωσαν να εξαφανιστούν εκτός από δυο που πιάστηκαν, σκοτώθηκε ένα όργανο της ασφάλειας και τραυματίστηκαν μερικοί αστυνομικοί". Ώστε οι δουλειές πάνε οπωσδήποτε καλά! Ο εξοπλισμός, παρ’ όλες τις απίστευτες, απερίγραπτες δυσκολίες, οπωσδήποτε προοδεύει. Η ατομική τρομοκρατία, αυτό το γέννημα της διανοουμενίστικης αδυναμίας, αρχίζει να περνά στο παρελθόν. Αντί να ξοδεύονται δεκάδες χιλιάδες ρούβλια κι ένα σωρό επαναστατικές δυνάμεις για το φόνο κάποιου Σεργκέι (που επαναστατικοποίησε τη Μόσχα ίσως καλύτερα από πολλούς επαναστάτες), για το φόνο "εξ ονόματος του λαού", – αντί για αυτό αρχίζουν πολεμικές επιχειρήσεις μαζί με το λαό. Να σε ποια περίπτωση οι σκαπανείς της ένοπλης πάλης συγχωνεύ-ονται με τη λαϊκή μάζα όχι μόνο στα λόγια αλλά και στην πράξη, μπαίνουν επικεφαλής ένοπλων ομάδων και τμημάτων του προλεταριάτου, διαπαιδαγωγούν με τη φωτιά και το σίδερο του εμφύλιου πολέμου δεκάδες λαϊκούς ηγέτες που αύριο, τη μέρα της εργατικής εξέγερσης, θα μπορέσουν να βοηθήσουν με την πείρα τους και με τον ηρωισμό τους χιλιάδες και δεκάδες χιλιάδες εργάτες. Χαιρετίζουμε τους ήρωες του επαναστατικού τμήματος της Ρίγας! Ας αποτελέσει η επιτυχία τους ενθάρρυνση και παράδειγμα για τους σοσιαλδημοκράτες εργάτες όλης της Ρωσίας. Ζήτω οι πρωτομάχοι του λαϊκού επαναστατικού στρατού! Δέστε με πόση επιτυχία, ακόμα και από καθαρά στρατιωτική άποψη στέφθηκε η επιχείρηση της Ρίγας. Ο εχθρός είχε τρεις νεκρούς και, όπως φαίνεται, πέντε-δέκα τραυματίες. Οι απώλειές μας, καθώς φαίνεται, είναι όλο κι όλο δυο τραυματίες, που γι’ αυτό και αιχμαλωτίστηκαν από τον εχθρό. Το τρόπαιό μας είναι δυο επαναστάτες ηγέτες που απελευθερώθηκαν. Μάλιστα, αυτό είναι μια λαμπρή νίκη! Είναι μια πραγματική νίκη ύστερα από μάχη ενάντια σ’ έναν εχθρό οπλισμένο ως τα δόντια. Αυτό δεν είναι πράξη εκδίκησης, δεν είναι συνομωσία ενάντια σε κάποιο μισητό πρόσωπο, δε είναι απλός "εκφοβισμός", όχι, είναι μια μελετημένη και προετοιμασμένη, υπολογισμένη από την άποψη του συσχετισμού δυνάμεων αρχή της δράσης των τμημάτων του επαναστατικού στρατού. Ο αριθμός τέτοιων τμημάτων, με 25-27 άτομα, θα μπορούσε σε κάθε μεγάλη πόλη και πολλές φορές στα προάστια μιας μεγάλης πόλης, να φτάσει σε κάμποσες δεκάδες. Οι εργάτες θα προσχωρήσουν κατά εκατοντάδες σ’ αυτά τα τμήματα, πρέπει ν’ αρχίσουμε αμέσως να προπαγανδίζουμε σε πλατιά κλίμακα αυτήν την ιδέα, ν’ αρχίσουμε να συγκροτούμε αυτά τα τμήματα, να τα εφοδιάζουμε με κάθε είδους οπλισμό, από μαχαίρια και περίστροφα ως τις βόμβες, ν’ αρχίσουμε τη στρατιωτική εκπαίδευση και τη στρατιωτική διαπαιδαγώγηση αυτών των τμημάτων». («Από την άμυνα στην επίθεση» – Προλετάρι, Σεπτέμβρης 1905). Για να καταλάβουμε και να μην στεκόμαστε εκστατικοί στο ζήτημα της ατομικής τρομοκρατίας!
Βασίλης
