Πες μου ευρωμόλογα
Στις προσβολές, στις αδικίες, στα βάσανά σου/ συμπαραστάτες μη ζητάς εσύ./ Ζήσε όπως έμαθες, στητός κι άγρυπνος στάσου/ δίχως εκπτώσεις κι «όμφακες εισίν»./ Απ’ τη δική σου μη ξεφύγεις στράτα/ να μείνεις ίδιος στις ενάντιες εποχές/ τη μοίρα σου να την ορίζεις όπως θες…/ Μ’ αυτή τη μοίρα του πλησίον τη μοίρα κράτα/ με την ψυχή σου ζέστανε κι άλλες ψυχές. (Αλεκσάντρ Τβαρντόφσκυ)
Το παράπονό μας/ δεν ήταν λόγια/ μασημένα./ Κούφωνε στα γερά/ τα πλευρά ολωνών/ εκεί που έχαιναν οι πληγές/ φχαριστημένες. (πυρηνική φυσική)
♦ Με τόση ακρίβεια και η φασολάδα ακούγεται σαν ψέμα, σαν φαρσολάδα…
♦ Πώς να γυρίσεις πίσω/ πώς να παλεύεις, να αγαπάς/ μην καταντήσει η φύση μας συνήθεια/ και οι αλήθειες μας/ ήθη χρηστά/ στης αγοράς τη βίαιη αρένα… (Ν. Φωτόπουλος – «Η γεωμετρία μιας αθέατης γενιάς»).
♦ ΤΑ ΝΕΑ: «Ηταν έτοιμοι να χτυπήσουν – Οι τρομοκράτες της διπλανής πόρτας» – Εθνος: «Ξηλώνουν το δίκτυο Πυρήνων-Σέχτας» – Espresso: «Το μεγάλο χτύπημα που ετοίμαζαν οι τρομοκράτες». Dikkat! Dikkat! Σας μιλάει η Αντιτρομοκρατική!
♦ Γενικώς, το νου σας.
♦ «Το εξεγερτικό στοιχείο και ο ραγιαδισμός συνυπάρχουν ως δυο στοιχεία χαρακτηριστικά του Ελληνα» Γ. Δελαστίκ – Εθνος. Νάτο πάλι το DNA… Μια πολύ (δ)ελαστική ανάλυση (από δεξιότερα προς δεξιά).
♦ «Πολλές δεκαετίες πριν, ο Πουλαντζάς μιλούσε για μια προϊούσα τάση αυταρχισμού στους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους των δυτικών δημοκρατιών. Δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι αυτός ο αυταρχισμός θα έφτανε στην εξατομικευμένη και μη ορθολογική βία των φορέων της καταστολής». Τ. Καφετζής, Ελευθεροτυπία, 7-12-10. Κρατική βία με ρυθμιζόμενες δόσεις (ή όταν ο Πουλαντζάς πήδηξε από τον 30ό (;) όροφο…).
♦ Πληθυντικό –«έχουμε»– χρησιμοποίησε ο Πρετεντέριους Λυσάξους («Ανατροπή» – χωρίς ντροπή… 6-12-10). Γλώσσα (ουδόλως) λανθάνουσα ταληθή λέγει.
♦ Κ.Κ. ιδρύει ο Γιόζιπ-Γιόσκα-Μπροζ (εγγονός Τίτο): «Για άλλη μια παγίδα, άλλη μια υποταγή»;
♦ «Αυτές οι κινήσεις κρίθηκαν από την Αντιτρομοκρατική “ιδιαίτερα ύποπτες” καθώς “προσομοίαζαν με προπαρασκευαστικές πράξεις εγκληματικών ενεργειών με πιθανά ανθρώπινα θύματα”». Προσομοίωση, προπαρασκευή, πιθανά θύματα. Πού είναι η «εγκληματική ενέργεια» γαμώτομου;
♦ Κίνητρα για μείωση κατανάλωσης νερού. Το νερό-νεράκι (αφού πλέον και το ψωμί-ψωμάκι) κ. Μπιρμπίλη, ε;
♦ Το όπιο του λαού, είναι όπιο του λαού, αλλά ο θρύλος θα πάρει το πρωτάθλημα όπως το πήρε και πέρσι; (μειδίαμα).
♦ Προβόπουλε-Παπούλια, βαράτε τα νταούλια, για πιο μεγάλη πείνα, να δούμε τι θα λέτε, όταν σφίξουν οι κώλοι και καεί η Αθήνα…
♦ «Η βία πρέπει να καταδικάζεται, συλλήβδην, από όπου κι αν προέρχεται» – Γ. Πεταλωτής, κυβερνητικός εκπρόσωπος – «Η πολιτική βία είναι πάντα φασιστική» (τίτλος βιβλίου) υπογράφουν διάφοροι κυβερνητικοί εκπρόσωποι…
♦ Υπάρχει ανήρ α-λέφαντος;
♦ Σε περίοπτη θέση –πρώτη σελίδα και με φωτογραφία– η φασιστική κατάληψη πύργων ελέγχου από στρατιωτικούς, επιστράτευση απεργών και απειλές φυλάκισής τους στην Καθημερινή, 5-12-10. (Η… χαρά δεν κρύβεται).
♦ Με τις δημοσκοπήσεις αρχίσανε τα κόλπα περί –νέας– οικουμενικής κυβέρνησης.
♦ Οσοι αλληθωρίζουν προς τον Περισσό, εκεί θα στραφούν άραγε μετά τις (αναμενόμενες) εξελίξεις;
♦ Ωριμότητα των δύο «μεγάλων» –είναι υπερβολή, δεν είναι;– κομμάτων διαβλέπει το κύριο άρθρο της Καθημερινής (5-12-10). Φυσικά και η ωμότητα ονομάζεται ωριμότητα.
♦ Η κυρία του κυρίου αισθάνθηκε ότι «της πήραν το μωρό από το σπίτι» (Δημοκρατία, 4-12-10). Καλά. Ζήτημά της. Αλλά βέβαια η δουλική «μαγκιά» του οδηγού δεν τον ανησυχεί (τον ίδιο);
♦ Αχ! Μαριναλέδα! Σε τραγουδάνε τα βουνά και η «δημοκρατία» – η εφημερίδα (4-12-10). Σε απόγνωση οι ισπανοί εργαζόμενοι – στη νιρβάνα οι Μαριναλεδίνοι… (πόση –ακόμα– διαφήμιση;).
♦ Τον αποκεφαλισμό φανοστατών «είδε» η Νινέτα Κοντράρου-Ρασσιά της Λευθεροτυπίας (7-12-10). Τα κεφάλια διαδηλωτών και τη –χημική– κόλαση του Δάντη ΔΕΝ την πήρε χαμπάρι…
♦ Εφόσον τα μάρμαρα ανήκουν στον Παρθενώνα και το Αιγαίο –δικαιωματικά– ανήκει στα ψάρια…
Βασίλης
