Το αίμα κυλάει, εκδίκηση ζητάει (για τους 9 δολοφονημένους)
Yasasin dayanisma Yunan ve Turk halk Filistin kardeslerimise birlikte
Ο ισραηλινός «λαός» ΔΕΝ διαμαρτυρήθηκε
Οι μπάτσοι Ελληνες, τα δε χημικά από Ισραήλ: Μπάτσοι και σιωνιστές – γουρούνια – δολοφόνοι
ΣΥΝέδριο ή ΠΛΗΝέδριο;
Τα μπάνια του λαού; Αστειάκια!
Εκεί είναι οι ρίζες μου. Εκεί είναι η μνήμη μου./ Εχω κι εγώ μάνα, όπως όλοι, και σπίτι με πολλά παράθυρα./ Εχω αδέρφια, φίλους κι ένα κελί που μπάζει από παντού./ Το κύμα που αρπάζουνε οι γλάροι μού ανήκει, δικές μου οι εικόνες των ματιών μου,/ δικό μου και το νιόβγαλτο το χορταράκι./ Το φεγγάρι στην κόψη των λέξεων δικό μου,/ κι η γενναιοδωρία των πουλιών και η ελιά η αθάνατη./ Περπάτησα σ’ αυτή τη γη/ προτού οργώσουν τα σπαθιά το ζωντανό κορμί της/ και το στρώσουν βορά σε τραπέζι./ Εκεί είναι οι ρίζες μου./ Τον ουρανό δίνω στη μάνα μου, όταν για κείνη κλαίει./ Και κλαίω για να με δει το σύννεφο που εκεί γυρνά./ Ολες τις λέξεις για το δικαστήριο του αίματος τις έμαθα/ για να μπορέσω να παραβιάσω τους κανόνες./ Τις έμαθα και τις διέλυσα/ για να συνθέσω μία και μοναδική: πατρίδα. (Μαχμούντ Νταρουίς: Καταγωγή)
Καλύτερα έτσι
♦ Ω, πόσο πρόθυμα έδωσε ο ΣΚΑΪ βήμα στους σφαγείς (Νέοι Φάκελοι): συνεργάστηκαν οι κ.κ. Παπαχελάς και Παπακωνσταντίνου…
♦ Και μεσ’ στην τούρλα του Σαββάτου, να κι η Βιοζώ να καταγγέλλει θύτες και θύματα (την Χαμάς, μεταφέροντας αυτούσια την προπαγάνδα της Μοσάντ….).
♦ Οποία ξεφτίλα στο indy.gr, όπου βρήκε θέση μία σιωνιστική ανακοίνωση (…)
♦ Περισσός, Συνίριζα και κάτι άλλοι: παιδιά άλλο επαναστάτες και άλλο βραστές πατάτες.
♦ Πάντα γέλιο σκορπίζει ο Ριζοσπάστης – μιλάει για «τα τανκς του Βιντέλα» (Ενθετο-αφιέρωμα στο Μουντιάλ, 30-5-10). «Ξεχνάει» τη στάση της «ΕΣΣΔ» (βλ. παλινορθωμένος καπιταλισμός) την εποχή εκείνη (ο «κεντρώος» Βιντέλα).
♦ Σε ποιο κρησφύγετο είναι η Terminal 119;
♦ Μέτωπο Αλάνα (27-5-10): «Αγώνας μέχρι τέλους» (του Σύριζα;).
♦ Ενιαία στάση (σχεδόν) του κυπριακού Τύπου όσον αφορά τη δολοφονική επίθεση των Ισραηλινών.
♦ Χολή κατά των Ναξαλιτών χύνει ο Ριζοσπάστης (29-5-10). Σε πλήρη στοίχιση με τον αστικό Τύπο.
♦ Ετσι απλά η Αυγούλα, («αντικειμενικά»), δημοσιεύει τη (μοναδική) δήλωση του ΓΑΠ για τη δολοφονική επίθεση των σιωνιστών (1-6-10).
♦ Μία καλή παπάρα: «Ο δικτάτορας δεν είναι το ΔΝΤ, αλλά το άδειο ταμείο…» (από συνέντευξη του Μάρτιν Κναπ, διευθυντή του Ελληνογερμανικού Επιμελητηρίου, στην ΜΕΤΡΟ, 28-30/5/10). Και όταν γίνεται και η… γνωστή ερώτηση για τις αποζημιώσεις για την καταλήστευση του ελληνικού λαού από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής, η απάντηση είναι η σαφέστατη: «Nein».
♦ Στην κυριολεξία «σκιά του εαυτού του» ο Μπομπ Ντύλαν (εμείς προτιμάμε Ντύλαν Τόμας).
♦ Απαιχτη η εφημερίδα του Περισσού (φύλλο 30-5-10): Αφιέρωμα στην Κομμούνα. Και να οι φωτογραφίες με τους ένοπλους κομμουνάρους (δεν είχαν τζαμαρίες τότε;)!
♦ Σε Περισσό και Συνίριζα ξανά «ανακαλύπτουν» το «παλιό, καλό ΠΑΣΟΚ». (Οχι ότι εξαιρείται κάποια εξαποδώ αριστερά…).
♦ «Ιδια γεύση στο ΤΕΕ – Στα κλαδικά σωματεία η μάχη» (Ροσινάντε, Μάης 2010). Ο συντάκτης ξέρει τι είναι το ΤΕΕ; (ΔΕΝ πρόκειται για ομοσπονδία, για θεσμό μιλάμε…).
♦ Επειδή διαβάσαμε σχόλια για κάποιον Δ.Φ. της Athens Voice, δεν εκπλαγήκαμε: Πασόκος είναι ο άνθρωπος με πολυετή προϋπηρεσία στα ΚΝΑΤ του Περισσού…
♦ Η Σάρα (και η μάρα) Φέργκιουσον (λαμόγιο British Style).
♦ Ακρωτηριασμός του ποδιού του Σ. Σεϊσίδη. Κάποιοι εγκλημάτισαν εν ψυχρώ… (there shall be retribution).
♦ Τι γίνεται, ρε παιδιά; Κάθε Κυριακή (Free Sunday) ο Κύρτσος υπερθεματίζει τον Γιωργάκη; (βρε μπας κι είναι…;).
♦ «Επιδιώκοντας εργασιακή ειρήνη σε μια δύσκολη περίοδο, οι κοινωνικοί εταίροι φαίνεται να συμφωνούν στην αναγκαιότητα υπογραφής νέα ΕΓΣΣΕ. Οι εκπρόσωποι των εργοδοτικών οργανώσεων, κατά τη χθεσινή συνάντηση, ζήτησαν πάγωμα των αυξήσεων στα κατώτερα όρια μισθών και ημερομισθίων στον ιδιωτικό τομέα, ενώ η ΓΣΕΕ διεκδικεί αυξήσεις γύρω στο 3%. Οι εργοδοτικές οργανώσεις επιθυμούν σύμβαση τριετούς διάρκειας, ώστε να διασφαλιστεί εργασιακή ειρήνη, αφήνοντας κάποια περιθώρια για διορθωτικές κινήσεις με μικρές αυξήσεις το 2011 και το 2012». (Η Ναυτεμπορική, 2-6-10). Να γιατί σήμερα Σάββατο η ΓΣΕΕ κοιτάει να «βγάλει την υποχρέωση»…
♦ «Εμείς θεωρούμε ότι πρέπει οι συλλογικές διαπραγματεύσεις να τελεσφορήσουν» – Παναγόπουλος, έτσι απλά. (Πολύ γιαούρτι, μα πολύ…).
♦ Την ανάγκη λήψης μέτρων λιτότητας υπερασπίστηκε ο ευρωπαίος επίτροπος Απασχόλησης, Λάορο Αντορ. Δηλαδή, αυτά που έχουν ήδη ληφθεί τι είναι; «Μέτρα ενίσχυσης του εισοδήματος των εργαζόμενων»;
♦ Αλήθεια, οι «ευαισθητοποιημένοι» «πνευματικοί άνθρωποι και καλλιτέχνες» πού έβοσκαν αυτές τις μέρες;
♦ «Ο δημοκρατικός μηχανισμός τείνει προς τον εκδημοκρατισμό του. Η γραφειοκρατικοποίηση της εξουσίας οδηγεί στην αυθαιρεσία και βάζει αναπόφευκτα τα μέσα πάνω από τους σκοπούς. Η προσωπολατρεία υπήρξε σοβαρό μάθημα για το κόμμα και την κοινωνία. Ηταν η εποχή κατά την οποία συνυφάνθηκαν η τραγωδία κι ο ηρωισμός, οι υψηλές ιδέες και οι ποταπές πράξεις. Τα πετάγματα στις κορυφές του πολιτισμού και της ηθικότητας εναλλάσσονταν με τα βυθίσματα στο σκοτάδι του φεουδαρχικού Μεσαίωνα». (Ν.Ι. Πατιασβίλι, Α’ Γραμματέας της ΚΕ του «Κ»Κ Γεωργίας, από το βιβλίο «Στην πορεία της Περεστρόικα, Εισήγηση, ομιλίες αντιπροσώπων, απόφαση της 19ης συνδιάσκεψης του ΚΚΣΕ», εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή). (Για τον… σταλινισμό του Περισσού…).
♦ Σε δυο χέρια από πέτρα και θυμάρι/ αφιερώνω το τραγούδι αυτό…/ Στον Αχμαντ, που σε δυο πεταλούδες ανάμεσα ξεχάστηκε./ Μ’ άφησαν άστεγο τα σύννεφα που φύγαν/ και τα βουνά έριξαν τους μανδύες τους για να με κρύψουν./ Απ’ την παλιά ανοιχτή πληγή/ μέχρι της γης τα όρια κατεβαίνω./ Σημάδι τούτη η χρονιά,/ που η θάλασσα χωρίστηκε/ από τις πολιτείες της στάχτης./ Κι εγώ μόνος./ Πάλι μόνος./ Αχ, μόνος;/ Κι ο Αχμαντ./ Σε δυο σφαίρες ανάμεσα εξόρισαν τη θάλασσα./ Ενα μπράτσο δυναμώνει στη λησμονιά./ Η μνήμη φτάνει από τρένα που φύγαν/ και από αποβάθρες άδειες από καλωσορίσματα και γιασεμιά. (Μαχμούντ Νταρουίς: Αχμαντ Αλ Αραμπι).
Βασίλης
