El presente es la lucha, el futuro es nuestro (FARC-EP)
Μίζες, σκάνδαλα και αρπαγές , κι όλοι τους στις εκλογές λένε yes
Δηλαδή η «Τυποεκδοτική» δεν είναι καπιταλιστική επιχείρηση;
Αλλοι έχουν χεσμένη τη φωλιά τους, κι άλλοι το Φώλια
Αιντε πάλι, κωλέγια
♦ rfublogspot.com: για οπαδούς, φιλάθλους και μη.
♦ Προς Περισσόν: άλλο Μπάτσης, κι άλλοι μπάτσοι.
♦ «Η Απόφαση της 2ης Εργατικής Συνδιάσκεψης (του ΝΑΡ) υπερψηφίστηκε από το 68% των αντιπροσώπων που ψήφισαν τελικά (ένα μέρος των συντρόφων από την επαρχία είχε φύγει για να επιστρέψει στους τόπους του…)». Πικρόχολο σχόλιο…
♦ «Δυναμώνει το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών» (ΠΡΙΝ, 13-7-08). Ντάξει, θα γίνει κι αυτό: θα παίξετε εκλογές.
♦ Τα μυστικά του βούρκου: εμφύλιοι πόλεμοι, ταξικός πόλεμος και ιμπεριαλισμός απ’ το 1932 ως τη γερμανική εισβολή (στο Sarajevo, Ι-ούλης 2008).
♦ Το ξεκαθαρίζει ο Κουβέλης στην «Αυγή», 13-7-08: «Πρέπει να έχουμε έτοιμη απάντηση στο ζήτημα της ακυβερνησίας» – Ακρως διαφωτιστική συνέντευξη.
♦ Σημαδιακή η 1η Ιούλη 2008: κι εδώ αυξήσεις της ΔΕΗ, και στη γειτονική Βουλγαρία η τιμή του φυσικού αέριου (ανά κιλοβατώρα) αυξήθηκε από 8,4 σε 8,7 στουντίκια (την αύξηση «επιμελήθηκε» η εταιρία Οβεργκας).
♦ Συναγωνισμός Ελλάδας-Μακεδονίας: αριθμός μπάτσων ανά 100.000 κατοίκους, Ελλάδα 436, Μακεδονία 480. (από την βουλγαρική «Τρουτ», 30-6-08).
♦ Για δε, ρε: «Η Νικόλ Μόουνς, Αμερικανίδα μυθιστοριογράφος και τακτική συνεργάτιδα στο περιοδικό “Gourmet”, πριν γίνει συγγραφέας είχε για 17 χρόνια μια επιχείρηση υφασμάτων στην Κίνα, από το 1977» (Ελευθεροτυπία, Βιβλιοθήκη, 11-7-08). Καπιταλιστικές επιχειρήσεις στην Κίνα το 1977…
♦ Τί έγινε ρε παιδιά; «Ανέβηκαν οι τόνοι» στη Lady Fashion;
♦ Και γέλασε κι εμάς το χειλάκι μας: «Η πολιτική αναγέννηση της αριστεράς στην Ιταλία» («Εποχή», 13-7-08).
♦ Εμείς, πάντως, έχουμε ακούσει τον (τώρα) διαφημιζόμενο δίσκο «Supermarket» του Λάκη Καραλή. Μας έχει μείνει το όνομα (όπως το τραγουδάει): «Κολι – Κολι – Κολιγιάννη»…
♦ Και μέσα σ’ όλα η «Εποχή» θυμήθηκε τον «πάπα» του ιστορικού συμβιβασμού στην Ιταλία, τον Ενρίκο Μπερλινγκουέρ, αναδημοσιεύοντας συνέντευξή του στην «La Republica» του 1981, όταν ήδη είχε προχωρήσει το P.C.I. (πιτσί) στο πολύ το πίτσι-πίτσι με την εξουσία…
♦ Η «Εποχή» (13-7-08) (θα πρέπει να) ευχαριστεί την Εθνική Τράπεζα και το υπουργείο Παιδείας για την ευγενική χορηγεία τους στις σελίδες 3 και 40…
♦ «Το σημείο τομής, εκεί που για τους πάντες η 17η Νοέμβρη λογίζεται τρομοκρατική οργάνωση και οι δράστες της τρομοκράτες είναι η εκτέλεση του Παύλου Μπακογιάννη. Οταν μάλιστα κινδυνεύουν να χαντακωθούν οι Ολυμπιακοί, που με τόσο κόπο και χρήμα κερδήθηκαν για την Αθήνα…» Αγγελος Ελεφάντης – Το φάντασμα της 17 Νοέμβρη: ένας μαιτρ-διανοούμενος πάντα στην υπηρεσία του συστήματος. Εμείς θα θέλαμε να του αφιερώσουμε –με πολλή αγανάκτηση– το διήγημα του Μπρεχτ «Ο μανδύας του αιρετικού» (μιας και ο νεκρός δεν –ντε και καλα– δεδικαίωται…).
♦ Ζαχοπουλειάδα: η αθώα, ο τρελλός κι ο χοντρός.
♦ Το παράδειγμα της «Die Linke στη Γερμανία όπου διευρύνει συνεχώς την επιρροή του» χρησιμοποιεί ο κ. Ξ.Ι. Κοντιάδης, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, σε άρθρο του στο «Εθνος», 15-7-08. Ατύχησε, όμως, γιατί το κόμμα Die Linke κυβερνά και συγκυβερνά σε τοπικές κυβερνήσεις της Γερμανίας, συνεχίζοντας, απλά, την πολιτική του «μεγάλου συνασπισμού των κομμάτων εξουσίας»…
♦ Στοιχίζεται στον εθνικό κορμό το ΚΚΕ για την μακεδονική μειονότητα.
♦ «Πλευροκόπηση απόσπασης ψηφαλακίων» του Τσίπρα από το ΚΚΕ (η προεκλογική περίοδος άρχισε…).
♦ Πολύ αργά η στροφή (για να μην πούμε τίποτ’ άλλο) του Περισσού: «Καμμία ανοχή στο σύστημα και στους μιζαδόρους» (Ριζοσπάστης, 15-7-08). Αλλα έλεγε πριν λίγο καιρό. Μόλις «θίχτηκε», τσίριξε…
♦ Τελικά στην δεδομένη επιτροπή της Βουλής γιατί δεν παρέστησαν οι βουλευτές του Περισσού; (Ο φόρτος εργασίας πιάνει μόνο στους μ…, στους Κνίτες).
♦ «Οι εργαζόμενοι μπορούν να ζήσουν καλύτερα» – λέει η Α. Παπαρήγα. Κάπως έτσι πάει το παραμύθι: ψηφίσανε, σκουπίσανε και ζήσανε αυτοί (οι καπιταλιστές) καλά κι ο Περισσός καλύτερα. Κι οι εργαζόμενοι; Ε, αυτοί είναι οι «φάε σκατά, λαέ».
♦ Εθελουσία έξοδος λέγεται πλέον η απόλυση.
♦ Δηλαδή τι θέλανε οι Ισραηλινοί να τους παραδώσουν οι Χεζμπολάχοι; Σώους και αβλαβείς τους δυο στρατιώτες; Ρε, ουστ!
♦ «Ενα μπουρδέλο είσαστε!» –σωστά τόθεσε ο Σ. Ξαρχάκος το θέμα του υπουργείου Πολιτισμού με αφορμή την επί μήνες καθυστέρηση δεδουλευμένων των μουσικών της Κρατικής Ορχήστρας Ελληνικής Μουσικής (βλ. και «Αδέσμευτο Τύπο» Ρίζου, σ. 35, 15-7-08). Δεν ξεχνάμε, βέβαια, ότι ο καλός μουσικός υπήρξε ευρωβουλευτής της ΝΔ…
♦ Αυτή είναι απάντηση εκπαιδευτικών στο νέο ασφαλιστικό: μαζική φυγή (οποία ξεφτίλα…).
♦ Εγώ είμαι από άοπλο χωριό… ξεχασμένο/ οι δρόμοι του είναι χωρίς ονόματα/ όλοι οι άντρες του… στα χωράφια, στο ορυχείο/ αγαπάνε τον κομμουνισμό (Μαχμούντ Νταρουίς – «Ταυτότητα»).
Βασίλης