Δύο χιλιάδες είκοσι δυο
λαοί και όνειρα ρημαδιό
“Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες / τρεις του Σεπτέμβρη να περνάς“. Περί τον… “Νέστορα της πολιτικής” (τι γελάτε ρε; Το είδαμε γραμμένο και το ακούσαμε τόσες φορές!) Φώτη Κουβέλη ο λόγος, όστις αυτή τη μέρα κλείνει φέτος τα 74 χρόνια του.
Ολοι κοιτάνε προς τη ΔΕΘ και προς τη Σαλονίκη
μα εγώ βλέπω προς τα σχολειά και καρτερώ τη Νίκη.
Θα βγει να πει “όλα άψογα” με το γνωστό της σθένος
όμορφος κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος.
Μήπως θα μπορούσε το καλό μας, διαφανές και δίκαιο σύστημα, να δημοσιοποιήσει και τα πόθεν έσχες των δημοσιογράφων; Θέλουμε να κάνουμε μερικές απαραίτητες συγκρίσεις με αυτά των πολιτικών.
Μπαίνεις δειλά στα μαγαζιά, κοιτάς, ξανακοιτάζεις
τρίβεις τα μάτια να πειστείς ότι δεν βλέπεις λάθος
γιατί ‘ναι οι τιμές τρελές, απίστευτες, φευγάτες!
Να ‘μουν πρωτοπαλίκαρο του Κούλη το χειμώνα
να αμολάω παπαριές σαν Αδωνις, σαν Σκρέκας
απ’ τη ζεστή μου τη φωλιά να λέω “οικονομία!“
να είμαι τυφλοπόντικος μα να δείχνω γκιουλέκας.
Πάνω από 11% η μείωση της κατανάλωσης του ηλεκτρικού ρεύματος τον Ιούλιο. Θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε χωρίς έξοδα, χωρίς θέρμανση ή ψύξη, χωρίς μαγείρεμα, χωρίς τροφή. Αφού πρώτα συνηθίσαμε να ζούμε χωρίς δουλειά και χωρίς έσοδα.
Α, να μην ξεχάσουμε να σημειώσουμε ότι θα ζούμε και στο σκοτάδι. Οχι το γενικό που ζούμε εδώ και χρόνια, αλλά και το άλλο, το πασιφανές λόγω απουσίας φώτων. Ολα τα σοβαρά μέσα εξημέρωσης έγραψαν ότι η ελληνική κυβέρνηση, συντασσόμενη με τα σοβαρά πρότυπά της εις την Ευρωλάνδη, σκέφτεται σοβαρά να κατεβάσει διακόπτες σε μνημεία και δρόμους εν όψει του δύσκολου χειμώνα που έρχεται. Και αναμένουμε τις αποφάσεις των φωστήρων και των σωτήρων…
Κάθε χρονιά φθινόπωρο, στα μέσα του Σεπτέμβρη
γίνεται παιδομάζωμα για πλύση εγκεφάλου
βομβαρδισμός εννιάμηνος που τονε λέν’ “παιδεία“.
Η “είδηση” λέει ότι σχεδόν η μισή ευρωπαϊκή επικράτεια βρίσκεται σε συνθήκες ξηρασίας και σχεδόν τα δύο τρίτα της ηπείρου σε κατάσταση συναγερμού, με αποτέλεσμα να έχουν περιοριστεί η ναυσιπλοΐα στα ποτάμια και στις λίμνες, η παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος και οι αποδόσεις ορισμένων καλλιεργειών”. Η “είδηση” δεν λέει πώς και γιατί συνέβη αυτό, καθώς και –το κυριότερο- ποιος είναι ο υπεύθυνος.
Υπάρχει μια απάντηση που όλους μας ενώνει
στο ερώτημα “τη γνώμη σας πείτε για τη Μενδώνη“.
Ο πρόσφατος θάνατός του και όλα όσα ακούσαμε και διαβάσαμε για τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, μας έφεραν στο νου την επιστολή του Τοντόρ Ζίβκοφ (ανεξάρτητα από το ποιος ήταν), που δημοσιοποιήθηκε είκοσι χρόνια μετά από τον θάνατό του όπως ήθελε ο ίδιος. Ιδού μερικά, χωρίς σχόλια: “Μετά από είκοσι χρόνια που θα διαβάζετε αυτό το μήνυμα, είμαι βέβαιος ότι το κράτος θα κυριέψουν οι εγκληματίες, αυτοί θα γράψουν τους νόμους, θα σας επιβάλλουν φόρους, τέλη, τιμές και όσα άλλα μέσα τους επιτρέπουν (…) Είμαι βέβαιος ότι ο λαός θα υποφέρει, αλλά θα έχει καθηλωθεί από την κυριαρχία, το φόβο και την αβεβαιότητα του αύριο (…) Αλλά να ξέρετε πως μετά τη καταστροφή του σοσιαλισμού θα πάρουν όλα όσα είχαν δώσει στους εργάτες τους. Αυτό το καθεστώς ευημερίας έχει μεγάλο κόστος για τον καπιταλισμό, οπότε θα το αποσυνθέσουν. Χωρίς ανταγωνισμό με τον σοσιαλισμό, οι εταιρίες και οι τοπικοί ολιγαρχίες θα πάρουν τα πάντα“.
Κράξτε παγώνια, κόρακες, όρνια και κουκουβάγιες
παντού να διαλαλήσετε τη μια και μόνη αλήθεια:
δεν πέφτει ο καπιταλισμός μονάχος του. Μόν’ θέλει
να σηκωθούμε εγώ, εσύ, να σφίξουμε τα χέρια
γροθιές να υψώσουμε, φωνές, με όλα μας τα όπλα
να βγούμε να τον ρίξουμε. Τ’ άλλα είν’ μόνο λόγια…
Κοκκινοσκουφίτσα
